Κώστας Μορφίρης
Ο Στιβ ΜαΚούιν γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1930 στην Ιντιάνα στην κεντρική Αμερική. Ο πατέρας του ήταν πιλότος ενώ η μητέρα του ήταν μία αλκοολική πόρνη. Αφού ο πατέρας του τους εγκατέλειψε, μετά από λίγο ακολούθησε την ίδια τακτική και η μητέρα του, ανίκανη να αναλάβει την ανατροφή του μικρού Στιβ.
Ο μόνος άνθρωπος που του στάθηκε και υπήρξε πραγματική οικογένεια για αυτόν δεν ήταν άλλος από την θεία του, Κλόντ. Όταν σε ηλικία 8 ετών ο Στιβ τελικά επέστρεψε στην μητέρα του και στον καινούργιο της σύζυγο στην Ινδιανάπολη, η Κλόντ του έκανε δώρο ένα ρολόι τσέπης με μία αφιέρωση χαραγμένη στην πίσω πλευρά που έγραφε: Στον Στιβ…που υπήρξε γιος για εμένα. Όμως η ζωή με τη μητέρα του και τον θετό του πατέρα δεν ήταν εύκολη. Πολύ συχνά, ο θετός του πατέρας ασκούσε σωματική βία αναγκάζοντας τον τελικά να το σκάσει από το σπίτι και να ζήσει μόνος του για ένα χρόνο.
Ζώντας για χρόνια μέσα στη βία, σύντομα η ζωή τον έφερε σε δύσκολα μονοπάτια. Έκανε μία αποτυχημένη προσπάθεια να γυρίσει πίσω στο σπίτι της θείας του αλλά κατέληξε στο σπίτι της μητέρας του η οποία είχε αφήσει τον δεύτερο σύζυγο της και είχε παντρευτεί τον 3ο κατά σειρά. Εκεί έμπλεξε με συμμορίες με τις οποίες περιπλανιόταν σε κακόφημους δρόμους και έκλεβε από αστυνομικούς χειροπέδες για να τις δίνει στον θετό του πατέρα. Ο «νέος» πατέρας δεν απείχε από τον προηγούμενο, αφού ήταν εξίσου βίαιος και συνήθιζε να τον χτυπάει με αποκορύφωμα ένα καβγά κατά τον οποίο τον πέταξε από τις σκάλες.
Το 1947 κατατάχθηκε στο στρατό και συγκεκριμένα στους Πεζοναύτες. Ούτε εκεί όμως δεν ηρέμησε αφού σε μία άδεια του δεν επέστρεψε και έμεινε με την κοπέλα του για δύο εβδομάδες μέχρι που εντοπίστηκε και φυλακίστηκε για το παράπτωμα του. Παρά την ανάρμοστη συμπεριφορά του, έσωσε 5 πεζοναύτες κατά την διάρκεια μία άσκησης όταν κινδύνευσαν να πνιγούν.
Από τη συμμετοχή του στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δικαιωματικά όπως όλοι οι πεζοναύτες σύμφωνα με τον νόμο, έλαβε μία σύνταξη την οποία ο Στιβ χρησιμοποίησε για να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής. Πήρε σύντομα τον πρώτο του ρόλο στο θέατρο και άρχισε να βγάζει ικανοποιητικά λεφτά.
Το ταλέντο του και η ξεχωριστή του φιγούρα του έφερε πολλές επαγγελματικές συμφωνίες εκ των οποίων τα: Bullit, The Great Escape, The Magnificent Seven, Papillon, The Gateway, The Thomas Crown Affair, The Cincinnati Kid, Junior Bonner, Love with the Proper Stranger, The Blob. Το 1966 ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία «The Sand Pebbles». Παράλληλα, το «Hell is for heroes» είναι ένα φιλμ που μιλάει για ένα ήρωα πολέμου αυτοκαταστροφικό. Πολλοί ταύτισαν τον ρόλο αυτό με τον πραγματικό του χαρακτήρα αφού στην συγκεκριμένη υποδύεται έναν ρόλο με μότο πως για να είσαι ήρωας πρέπει απαραίτητα να είσαι και αυτοκαταστροφικός.
Ακολουθώντας το παράδειγμα της μητέρας του παντρεύτηκε τρεις φορές και έκανε δύο παιδιά. Πρώτη του σύζυγος ήταν η ηθοποιός Neil Adams, το 1956, με την οποία απέκτησε μία κόρη και ένα γιο. Το 1972 χώρισε και ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκε την συμπρωταγωνίστρια του από την ταινία «The Gateway» Ali McGraw με την οποία χώρισε επίσης, μετά από πέντε χρόνια γάμου. Το 1980, ένα χρόνο πριν από το θάνατο του, παντρεύτηκε το μοντέλο Barbara Minty.
Σαν «αυθεντικός» καλλιτέχνης δεν θα μπορούσε να γλιτώσει από τα ναρκωτικά. Κάπνιζε σε καθημερινή βάση μαριχουάνα καθώς και χρήση μεγάλων ποσοτήτων κοκαΐνης. Υπήρξε φανατικός θαυμαστής της ταχύτητας και των μηχανοκίνητων σπορ κατακτώντας αξιοθαύμαστες επιδόσεις. Τρελαινόταν να οδηγεί μηχανές off-road ενώ τις προσωπικές του στιγμές πετούσε με το ιδιωτικό του αεροπλάνο.
Τα προβλήματα υγείας εμφανίστηκαν το 1978 όταν απέκτησε ένα έντονο βήχα, ο οποίος τον ανάγκασε να κόψει το τσιγάρο και να πάρει φαρμακευτική αγωγή. Η υγεία του όμως συνέχισε να επιδεινώνεται εμφανίζοντας καρκίνο. Για την καταπολέμηση του μεταφέρθηκε στο Μεξικό όπου προέβη σε μία αντισυμβατική θεραπεία που περιελάμβανε ενέσιμη αγωγή με ζωτικά κύτταρα από αγελάδες και πρόβατα, σε συνδυασμό με μασάζ. Λέγεται πως αυτή του η αγωγή του κόστιζε 40.000 δολάρια το μήνα. Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου σε ένα νοσοκομείο του Χουάρεζ του Μεξικό χτυπημένος από τον καρκίνο στον πνεύμονα στα 50 του χρόνια.
Μετά το θάνατο του μεγάλου ηθοποιού διάφορα αντικείμενα του δημοπρατήθηκαν. Την μεγαλύτερη τιμή από όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα «έπιασε» το θρυλικό ρολόι Tag Heuer Monaco με το μπλε καντράν που φορούσε ο Στιβ Μακουίν στην ταινία Le Mans έναντι του ποσού των 651.000 ευρώ τον Αύγουστο του 2012. Η δε 911 Πόρσε του Στιβ Μακουίν πουλήθηκε έναντι του ποσού των 1.250.000 δολαρίων.
Via : www.klik.gr
