του Μανώλη Τζερέτα *
To 4o Συνέδριο της ΔΗΜ.ΑΡ. πέρασε στην ιστορία με την εκλογή του Θανάση Θεοχαρόπουλου ,στην προεδρία του κόμματος ,μια νέα περίοδος ξεκινά και η αλλαγή της ηγεσίας είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την συμμετοχή ή επαναδραστηριοποίηση μελών και φίλων του κόμματος ,που απογοητεύτηκαν από τις αποφάσεις συμπεριφορές και αδυναμίες της προηγούμενης περιόδου.
Στα ευχάριστα του συνεδρίου ,η παραγωγή πολιτικού λόγου χάρη στο κείμενο των μελών της απερχόμενης Κ.Ε. για την ανασυγκρότηση του χώρου της Ανανεωτικής Αριστεράς και της Πολιτικής Οικολογίας ,καθώς και στη πρόταση του Βαγγέλη Ιντζίδη για την επαναπολιτικοποίηση της Ανανεωτικής Αριστεράς,αν το συγκρίνει κανείς με το προηγούμενο συνέδριο που κινήθηκε γύρω από μια παραίτηση που δεν ήταν τελικά παραίτηση και την ανοιχτή σύγκρουση του απερχόμενου προέδρου με την Κ.Ο. ,διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχει βάση αισιοδοξίας για μια ακόμη δύσκολη μάχη που καλείται να δώσει ο ανιδιοτελής κόσμος της Ανανεωτικής Αριστεράς .
Στα αρνητικά η διατήρηση μηχανισμών και η επιβράβευση ενός φθαρμένου πολιτικού προσωπικού που έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάληξη του εγχειρήματος .
Ο πρόεδρος και η νέα Κ.Ε. έχει την τεράστια ευθύνη να συγκρουσθεί με τις αρχηγικές δομές του χθες και τους επαγγελματίες πολιτικούς-παράγοντες που ανέτρεψαν τις προσδοκίες μας για ένα κόμμα των μελών για ένα κόμμα με μέλον.
Η ανάγκη για την μετεξέλιξη της ΔΗΜ.ΑΡ. ώστε να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία μιας νέας συλλογικότητας ,που θα εκφράσει τους πολίτες και τις κινήσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς , της Πολιτικής Οικολογίας , μέσα από την επαδιατύπωση της προγραμματικής πρότασης διεξόδου από την κρίση θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει χθες.
* Ο Μανώλης Τζερέτας είναι μέλος της Ν.Ε Σάμου της ΔΗΜΑΡ
