Τα αμετάκλητα

Αμετάκλητη η καταδίκη για παράβαση καθήκοντος του κ. Ανδρέα Γεωργίου, πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, από το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου, παρά την αθωωτική εισήγηση της εισαγγελέως.

Για όσους ενδεχομένως δεν θυμούνται, πρόκειται για τα στοιχεία που ο κ. Γεωργίου προώθησε, χωρίς να ενημερώσει το διοικητικό συμβούλιο της Αρχής.

Στοιχεία που βεβαίωναν ότι το έλλειμμα υπερέβαινε το 15% και άνοιγαν τον δρόμο για την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια και τη μετατροπή σε αποικία χρέους ή απλώς αποικία.

Η υπόθεση μοιάζει από νομική άποψη μάλλον ελάσσων. Και είναι, αν τη συγκρίνουμε με την άλλη υπόθεση που περιμένει στο Εφετείο τον κ. Γεωργίου για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης περί διόγκωσης του ελλείμματος.

Δεν είναι όμως. Και αυτό για περισσότερους λόγους. Πρώτον, διότι ο κ. Γεωργίου τυγχάνει να χαίρει μιας πρωτοφανούς και απροσχημάτιστης κάλυψης από το σύνολο τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου.

Δεύτερον, διότι το αμετάκλητο της πρόσφατης καταδίκης ανοίγει ενδεχομένως τον δρόμο και για τις εκκρεμούσες νομικές εξελίξεις.

Αλλά και για έναν ακόμα λόγο που ξεφεύγει από τα νομικά πλαίσια.

Με την απόφαση αυτή κλονίζεται η πεποίθηση μιας ενοχής για όσα δήθεν φάγαμε όλοι μαζί, την οποία μας έχουν συστηματικά ενσταλάξει οι επικυρίαρχοι και οι εντολοδόχοι τους.

Πεποίθηση που όχι μόνο αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά έχει εισδύσει μέχρι και στα όνειρά μας απαγορεύοντας στις συνάψεις του εγκεφάλου να συνθέσουν πληροφορίες για να βγάλουν κάποια απελευθερωτικά συμπεράσματα.

Δύο από αυτές αφορούσαν τη στάση των γερμανικών ΜΜΕ σχετικά με τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ιταλία: Ο Ιταλός πρέσβης στο Βερολίνο διαμαρτυρήθηκε διότι τα γερμανικά ΜΜΕ χαρακτήρισαν συλλήβδην τους Ιταλούς επαίτες.

Λίγες μέρες μετά ο κ. Γιούνκερ δήλωνε ότι η Ιταλία δεν πρέπει να δει να προσβάλλεται η αξιοπρέπειά της από τα γερμανόφωνα κυρίως Μέσα, όπως είχε στο παρελθόν συμβεί με την Ελλάδα.

Αυτή τη φορά τα Μέσα που είχαν αναλάβει τη «δουλειά» ανήκαν στην τάξη των σοβαρών και όχι των λαϊκών, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας.

Γιατί ο κ. Γιούνκερ δεν είχε μιλήσει τότε που ένα «και» του ανέβαζε και κατέβαζε αξίες και ζωές ολόκληρων λαών;

Γιατί ενοχλήθηκε επιτέλους τώρα που η Ιταλία παρουσιάστηκε σαν ένα γιγάντιο μακαρόνι που γίνεται κρεμάλα και όχι όταν διαστρεβλωνόταν η ελληνική Ιστορία και οι Ελληνες αποκαλούνταν τεμπέληδες και κλέφτες;

Οι ειδήσεις αυτές μας λένε ότι το καθεστώς που πνίγει την Ελλάδα και την Ευρώπη ραγίζει. Στη σοβαρότητα, την αλληλεγγύη και το θάρρος μας εναπόκεινται τα υπόλοιπα.

Via : www.efsyn.gr