του Σταύρου Καπάκου
Ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασαν οι «θεσμοί» της ενημέρωσης την κυβερνητική απόφαση για τη διάθεση 500 εκατομμυρίων ευρώ από το πρωτογενές πλεόνασμα σε χαμηλοσυνταξιούχους και ένστολους μού θύμισε τη ρήση του Γκράμσι ότι ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης είναι κομβικός στην παραγωγή των ιδεών, στη διαμόρφωση των αντιλήψεων, των συμπεριφορών και τελικά της ίδιας της κοινωνικής συνείδησης. Στοιχειοθετούν αυτό που λέμε «καθημερινή λογική». Η κοινωνική τους λειτουργία είναι να κάνουν τους πολίτες να εκλαμβάνουν την ιδεολογία ως «κοινή λογική». Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πολίτες δεν μπορούν να αντιτάξουν τη δική τους ερμηνεία στα «κείμενα» των μίντια. Μπορούν, εξού και η μειωμένη αξιοπιστία τους σήμερα.
Ας δούμε τι αποσιώπησαν τα μίντια. Ο πρωθυπουργός, ένα μήνα πριν, στη συνέντευξή του στο «Βήμα», αλλά και κατά τη διάρκεια των «σκληρών» διαπραγματεύσεων, έλεγε σε όλους τους τόνους ότι το 70% του πλεονάσματος θα δοθεί σε «χαμηλοσυνταξιούχους και ένστολους». Τελικά δίνεται μόλις το ένα έκτο του. Η συμφωνία με την τρόικα προβλέπει ακόμη τη διάθεση ενός δισ. σε οφειλές του Δημοσίου, πράγμα που υποδηλώνει ότι το πλεόνασμα δεν είναι πραγματικό, και επιπλέον ενός δισ. για την εξυπηρέτηση του χρέους, παρ’ ότι δεν προβλεπόταν κάτι τέτοιο. Τι σημαίνει αυτό, αν όχι ότι κυβέρνηση και τρόικα δίνουν το πλεόνασμα στους δανειστές ενώ δεν υπήρχε τέτοια δέσμευση; Σημαίνει ακόμη ότι η κυβέρνηση αποδέχεται πως το πρόγραμμα, ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους, βγαίνει. Αφού η χώρα εμφανίζεται να επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα 2,9 δισ. με ύφεση σχεδόν 4% το 2013, γιατί να μην επιτύχει 2,7 δισ. το 2014 με αναιμική -έστω- ανάπτυξη; Αυτό σημαίνει ότι η ίδια η κυβέρνηση υπονομεύει ώς ένα βαθμό τη γραμμή της ελάφρυνσης του χρέους και ότι τελικά θα αποδεχθεί μικρότερη του αναμενομένου.
Η δεύτερη θέση που υιοθέτησαν άκριτα οι «θεσμοί» της ενημέρωσης ήταν η έξοδος στις αγορές, την ώρα που γνωρίζουν (σ.σ.: οι ίδιοι οι κυβερνητικοί παράγοντες κάνουν τις σχετικές διαρροές) ότι αυτή θα είναι συμφωνημένη, περιορισμένη, δοκιμαστική και ακριβή, δηλαδή θα αφορά ένα ποσό κοντά στα 2 δισ. ευρώ (σ.σ.: μάλλον θα πάρει περισσότερα) με επιτόκιο 5,5-6%. Εντάξει, η πολιτική είναι διαχείριση συμβόλων και συμβολισμών, οι υπερβολές όμως δείχνουν αμετροέπεια και προσπάθεια της κυβέρνησης να αναθερμάνει ένα υποτιθέμενο «σενάριο επιτυχίας», το οποίο οικοδομείται πάνω σε ένα βαρύτατο κοινωνικό τίμημα.
Η τρίτη θέση που επίσης φαίνεται να υιοθετούν άκριτα οι «θεσμοί» της ενημέρωσης είναι ότι το Μνημόνιο τελειώνει τον Μάιο, ενώ γνωρίζουν ότι τελειώνει, τύποις έστω, το 2016 και ότι υπάρχει ακόμη μεγάλη «ουρά», περίπου 20% των μέτρων, για την επόμενη διετία, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι δεσμεύσεις που θα αναλάβει η χώρα έναντι των δανειστών για την πιθανή ελάφρυνση του χρέους. Με αυτόν τον τρόπο ο έλεγχος της χώρας από τους δανειστές θα είναι συνεχής. Αν τελείωνε πραγματικά το Μνημόνιο, τότε την επομένη η Ελλάδα θα μπορούσε αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις που έχουν γίνει λάστιχο, να σταματήσει την κατρακύλα αποδοχών και εισοδημάτων, να στηρίξει το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά, να προχωρήσει την παραγωγική ανασυγκρότηση, να σταθεί δίπλα στους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της ανθρωπιστικής κρίσης.
Η δημοσιογραφία, όταν χάνει την ανεξαρτησία της και την κριτική της ικανότητα, γίνεται μέρος του «πειράματος», μετατρέπεται σε θεραπαινίδα της εξουσίας. Έτσι όμως χάνει την αξιοπιστία της.
Via : www.avgi.gr
