Γράφει ο Αλέξανδρος Μαυρικάκης*
Το αφήγημα που τελευταία ακούμε και διαβάζουμε αφορά το plan b ή το εναλλακτικό σχέδιο που η κυβέρνηση είχε εκπονήσει στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας. Ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής γνωρίζει πως στη διαδικασία λήψης αποφάσεων αναλύονται εναλλακτικές λύσεις και στη στρατηγική των διαπραγματεύσεων αναπτύσσονται εναλλακτικά σχέδια στην περίπτωση που ο βασικός σχεδιασμός αποτύχει.
Είναι το λιγότερο αφελές και ανεύθυνο να τίθενται ερωτήματα αν πρέπει να υπάρχει δεύτερο σχέδιο σε μια διαπραγμάτευση που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας. Ασφαλώς όσοι θέτουν τα ερωτήματα αυτά δεν είναι αφελείς- αν και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Στόχος τους είναι ο κακός Βαρουφάκης αλλά εμμέσως προσπαθούν να φθείρουν, να απαξιώσουν και να πλαγιοκοπήσουν την κυβέρνηση και προσωπικά τον Τσίπρα.
Οι πολιτικοί και τα κόμματα, που με την ευθύνη και την ανοχή τους η χώρα περιήλθε σε αυτή την περιδίνηση από ένα κλεπτοκρατικό οικονομικό μοντέλο και μια παρασιτική και καθ’ έξην αρπακτική οικονομική ελίτ, θεωρούν πως η καλύτερη διαφυγή είναι οι επιθέσεις σε πολιτικά πρόσωπα και ενίοτε η σπίλωση, όπως στην περίπτωση της Βαλαβάνη.
Δεν κάνουν καμία αποτίμηση των ευθυνών που έχουν για την προσφυγή στο μηχανισμό διάσωσης (των τραπεζών) και τη βίαιη λιτότητα που επιβλήθηκε και οδήγησε στην εξαθλίωση της κοινωνίας. Αδολεσχώντας με ευρωπαϊκές (κατά το πατριωτικές) ρητορείες επιδίδονται σε κατηγορίες κατά του πρώην υπουργού οικονομικών και παραβλέπουν, θεωρώντας ασήμαντα, τα ρήγματα που αναδείχτηκαν ως αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης «στη γερασμένη Ευρώπη των βασιλιάδων».
Μια διαπραγμάτευση όταν γίνεται ανάμεσα σε δυο τουλάχιστον μέρη έχει ορισμένα χαρακτηριστικά: τη διαφορά σε απόψεις και συμφέροντα και την προσπάθεια των διαπραγματευομένων μερών να κερδίσουν περισσότερα, από αυτά που ή αντίπαλη πλευρά είναι διατεθειμένη να δώσει. Για να διασφαλιστεί το μέγιστο δυνατό κέρδος, και μάλιστα σε μια διαπραγμάτευση που θα κρίνει το μέλλον της χώρας, θα πρέπει να υπάρξουν και τακτικοί ελιγμοί, εναλλακτικά σχέδια και σχέδια διαχείρισης κρίσεων. Θα πρέπει λοιπόν να απαντήσουν, οι δοκησίφοροι ανησυχούντες που δαιμονοποιούν την ύπαρξη δεύτερου σχεδίου αν η προηγούμενη κυβέρνηση είχε εναλλακτικό σχέδιο (plan b).
Αν όχι γιατί; Μήπως αποδεχόταν την μονοσήμαντη σχέση εξάρτησης με τη Γερμανία και όφειλαν να αποδέχονται τις απαιτήσεις των δανειστών και γενικότερα την εκ μέρους των Γερμανών διαπραγματευτική στρατηγική της κυριαρχίας;
Η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να κατηγορηθεί για λάθη και παραλείψεις κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης και «μη γνώση του εχθρού και του εαυτού της» όμως δεν μπορεί να κατηγορηθεί για εκπόνηση δεύτερου σχεδίου και σχεδίου διαχείρισης κρίσεων. Ας κριθεί αυτό το ίδιο το δεύτερο σχέδιο αν ήταν καλό ή κακό, όχι όμως η ύπαρξή του και όχι βέβαια η μη κατάθεσή του στη βουλή κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων – όπως κάποιοι με περισσή υποκρισία εγκαλούν την κυβέρνηση. Μπορεί επίσης να κριθεί η κυβέρνηση και μάλιστα αυστηρά για τη διαχείριση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος. Όμως κατόρθωσε να μιλήσει με την Γερμανία ως ισότιμος εταίρος αναδεικνύοντας τα δυο βασικά διλήμματα μιας διαπραγμάτευσης: της εντιμότητας και της εμπιστοσύνης. Η Γερμανία δεν τα τήρησε προσπαθώντας, χωρίς επιτυχία, να αποκρύψει την αλήθεια για το δημόσιο χρέος και τους παρασκηνιακούς σχεδιασμούς σε βάρος της χώρας.
Το χρέος πλέον έχει γίνει αποδεκτό από όλους, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, πως δεν είναι βιώσιμο και απαιτείται μια γενναία απομείωση. Αν δεν υπάρξει αυτή η απομείωση είναι αδύνατη η ανάκαμψη και η συνστοίχιση της χώρας με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αποτελεί μια άλλη πρόταση που οι υποστηρικτές της θεωρούν αναγκαία μπροστά στο φάσμα της κοινωνικής εξαθλίωσης. Σε κάθε περίπτωση καμία πρόταση δεν θα οδηγήσει στη διαφυγή από τον εφιάλτη της ανέχειας και της παρακμής αν δεν επανοικοδομηθεί ένα σύγχρονο, ευέλικτο και φιλικό στον πολίτη κράτος και αν η διαπλεκόμενη και παρασιτούμενη οικονομική ελιτ δεν αντικατασταθεί από την κοινωνία των πολιτών και των πραγματικών παραγωγών. Αυτό πρέπει να είναι το plan C.
ΥΓ. Ερωτώνται οι καταθέτοντες μηνυτήριες αναφορές για την εγκληματική οργάνωση που στρεφόταν κατά του ευρώ αν σε αυτή συμπεριλαμβάνεται και ο Ντάισελμπλουμ ο οποίος είχε έτοιμο σχέδιο επιστροφής της χώρας του στο φιορίνι.
* Ο Αλέξανδρος Μαυρικάκης είναι οικονομολόγος με MSc στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας
Via : tvxs.gr
