Οι μόνες εκλογές που αποσπούν πάντα το οικουμενικό ενδιαφέρον είναι οι προεδρικές των ΗΠΑ. Εύλογο. Η ανάδειξη νέου πλανητάρχη αφορά όλες τις ηπείρους, παρότι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί έχουν αποδειχθεί εξίσου φιλοπόλεμοι και παρότι ακόμα και οι ισχυρές προσωπικότητες, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα, ηττώνται από τη σκληρή πραγματικότητα των κατεστημένων συμφερόντων. Ο πλανήτης θα μπορούσε να ενδιαφέρεται επίσης για την εναλλαγή εξουσίας στις άλλες υπερδυνάμεις. Τέτοιο «παρακμιακό» φαινόμενο, όμως, έχει πολλά χρόνια να παρατηρηθεί στην αυταρχική Ρωσία του «ισόβιου» Βλαντιμίρ Πούτιν και στη δεσποτική Κίνα του Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος μόλις ανανέωσε την εξουσία του.
Αν αυτό ακούγεται (μελο)δραματικό, ποιος χαρακτηρισμός πρέπει άραγε να αποδοθεί στη νέα (πλην μυριοστή) απελπισμένη προειδοποίηση του ΟΗΕ, ενόψει της διεθνούς Διάσκεψης για το Κλίμα στο Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου; Μόνον αν αρχίσει τώρα παγκοσμίως η προσπάθεια προκειμένου να μειωθούν οι ρύποι κατά 45% έως το 2030 θα σταματήσει στον 1,5° C η άνοδος της θερμοκρασίας και δεν θα είναι ανίατη η φθορά του κλίματος. Πλην όμως, το SOS του ΟΗΕ ελάχιστους συγκινεί.
Στη Βραζιλία, ο ηττηθείς ακροδεξιός Ζαΐρ Μεσσία Μπολσονάρο είναι το γνησιότερο πολιτικό τέκνο του Ντόναλντ Τραμπ: απροσχημάτιστα αντιδημοκράτης, λάτρης των όπλων, συνωμοσιολόγος, αρνητής της πανδημίας (η αδιαφορία του κόστισε τη ζωή 700.000 Βραζιλιάνων) και βέβαια χλευαστής της αγωνίας για την κλιματική κρίση. Γι’ αυτό και παρέδωσε τον Αμαζόνιο στους άπληστους καταστροφείς του: στη θητεία του αποψιλώθηκαν δύο δισ. δέντρα «υπέρ αναπτύξεως». Η προστασία του Αμαζονίου είναι μία από τις κύριες δεσμεύσεις του νικητή, του αριστερού Λούλα ντα Σίλβα. Κριτές του δεν θα είναι μόνον οι Βραζιλιάνοι, αλλά οι λαοί όλου του κόσμου.
Πηγή : https://www.kathimerini.gr
