Αγγελική Σπανού
Να αναζητήσει το ρόλο της στην Αριστερά καλεί την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ ο βουλευτής Οδυσσέας Βουδούρης και μέλος του «Αριστερού Δικτύου» του κόμματος, απαντώντας σε ερώτηση για το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Πώς γίνεται να τα βρίσκουμε καθημερινά με τους Νεοδημοκράτες και να μη λέμε καλημέρα στους αριστερούς» αναρωτιέται, ανακοινώνοντας ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει το φορολογικό, το οποίο χαρακτηρίζει σχέδιο ανακατανομής του πλούτου σε βάρος των μικρομεσαίων εισοδημάτων, με υφεσιακό προσανατολισμό.
Συνεχείς πολιτικές ανακατατάξεις. Ευρωπαϊκό κόμμα, ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, της κεντροδεξιάς κ.ο.κ. Πού τοποθετείται η ΔΗΜΑΡ στο νέο πολιτικό σκηνικό;
Όντως, ζούμε πλέον πραγματικά το τέλος του μεταπολιτευτικού δικομματισμού. Τόσες φορές ανακοινώθηκε, αλλά τώρα ήρθε! Οι ανακατατάξεις αφορούν σχεδόν όλα τα κόμματα. Η εναλλαγή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχε εξελιχθεί σε μια διαδοχή πελατειακών μηχανισμών με αποκλειστικά διαχειριστικό περιεχόμενο, χωρίς πολιτική ουσία και χωρίς πραγματικές μεταρρυθμιστικές δυνατότητες. Ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση; Πιθανολογώ ότι θα διαμορφωθούν δύο νέοι πόλοι. Ένας νεοφιλελεύθερος, στο μήκος κύματος της διεθνούς νεοφιλελεύθερης τάσης που φαίνεται να κυριαρχεί στην Ευρώπη, και ένας εναλλακτικός με αριστερό προσανατολισμό. Η ΔΗΜΑΡ ξεκίνησε με σαφή ένταξη στον δεύτερο πόλο. Οι επιλογές που έκανε η ηγεσία τους τελευταίους μήνες θέτουν, εξ’ αντικειμένου, σε αμφισβήτηση αυτή την επιλογή.
Και οι προσπάθειες που γίνονται με τη λεγόμενη διεύρυνση για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς και τη ΔΗΜΑΡ κεντρικό παίχτη;
Δεν υπάρχει κεντροαριστερή πολιτική, διότι το κέντρο δεν είναι πολιτικός χώρος. Το κέντρο είναι γεωγραφικός χώρος. Κεντρώος είναι αυτός που υιοθετεί λίγο απ’ όλα, ή πότε το ένα και πότε το άλλο. Υπάρχουν δύο απαντήσεις στην κρίση: μία δεξιά, νεοφιλελεύθερη, που επιδιώκει να ευθυγραμμίσει την Ελλάδα στο διεθνές status που διαμορφώνουν οι λεγόμενες αγορές, και μία αριστερή απάντηση, η οποία στοχεύει να θέσει ως προτεραιότητα την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνία ως μια αλληλέγγυα συλλογικότητα. Μερικές φορές δογματικά, είναι αλήθεια, άλλες φορές με ρεαλισμό και υπευθυνότητα, όπως προσπαθούμε στη ΔΗΜΑΡ. Κάποιος μου έλεγε πρόσφατα, με χιούμορ, πως κεντροαριστερός είναι συνήθως ένας νεοφιλελεύθερος με αριστερές τύψεις. Κατά την άποψή μου, η ΔΗΜΑΡ δεν χρειάζεται κατευθυνόμενη διεύρυνση προς διάφορες ομάδες στελεχών που προέκυψαν από την κατάρρευση του δικομματισμού. Χρειάζεται ενίσχυση κατευθείαν από την κοινωνία και στη βάση των ιδρυτικών της αρχών, που μπορούν να συγκεντρώσουν, ως έχουν, πολλαπλάσιο ποσοστό από αυτό που πήρε στις εκλογές.
Δεν είναι όμως η παρούσα εξέλιξη προς την κεντροαριστερά φυσικό επακόλουθο της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση; Πώς αποτιμάτε το έργο της κυβέρνησης και τη συμβολή της ΔΗΜΑΡ;
Η ΔΗΜΑΡ πήρε στις 19 Ιουνίου 2012 μια γενναία απόφαση: να στηρίξει συγκεκριμένους στόχους που ανέλαβε μια κυβέρνηση της Δεξιάς, στην οποία αποφάσισε να μη συμμετέχει. Η ηγεσία μετέτρεψε το δίπολο «προγραμματική συμφωνία χωρίς συγκυβέρνηση» σε «συγκυβέρνηση χωρίς προγραμματική συμφωνία». Είναι σαφές ότι το πείραμα απέτυχε. Σε μισό έτος η κυβέρνηση δεν υλοποίησε καμία από τις δεσμεύσεις της προγραμματικής συμφωνίας. Αντιθέτως, αθέτησε με συνοπτικές διαδικασίες τα βασικά της σημεία. Η συμβολή της ΔΗΜΑΡ ήταν μηδενική. Πιστεύω μάλιστα ότι ήταν αρνητική. Η διαλλακτικότητά της επί μήνες απέναντι στον κ. Σαμαρά, με το αριστερό άρωμα που προσέδιδε στην κυβέρνηση, άφησε μεγαλύτερο περιθώριο στην τρόικα να μας επιβάλει μέτρα που πιθανώς δεν θα τολμούσε μια κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Ναι, αλλά θα υπήρχε κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ;
Η άποψη ότι δεν θα υπήρχε κυβέρνηση χωρίς τη ΔΗΜΑΡ είναι αυθαίρετη και ατεκμηρίωτη. Επαναλήφθηκε εκατοντάδες φορές ως αυτονόητη για να δικαιολογήσει μια αδικαιολόγητη στροφή. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κ. Σαμαράς επιθυμούσε διακαώς να γίνει πρωθυπουργός το γρηγορότερο και ότι ο κ. Βενιζέλος έτρεμε πάνω απ’ όλα νέες εκλογές. Είναι τελικά το θεμελιακό ψέμα που στηρίζει τον εκτροχιασμό της ΔΗΜΑΡ.
Πιστεύετε ότι η ΔΗΜΑΡ, σταδιακά αλλά σταθερά, μετατρέπεται σε αριστερή συνιστώσα ενός μνημονιακού κυβερνητικού σχήματος;
Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, η μάλλον η ΔΗΜΑΡ στο σύνολό της ως κόμμα, πρέπει τώρα να διαλέξει: ή να γίνει το επικουρικό στοιχείο της παράτασης των κομμάτων του δικομματισμού ή να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία της εναλλακτικής λύσης με αριστερό προσανατολισμό.
Εννοείτε να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ…
Έχουν συμβεί πολύ παράδοξα φαινόμενα, ίσως μοναδικά στην ιστορία. Η ΔΗΜΑΡ άνοιξε το δρόμο της «Αριστεράς της ευθύνης». Το έκανε με βαθύ πολιτικό σκεπτικό, με επιμονή και με κόπο, όχι καιροσκοπικά. Μέσα σε μια σύντομη προεκλογική περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε με επιτυχία ένα εγχείρημα το οποίο ιστορικά δεν του ανήκε. Η ΔΗΜΑΡ, αντί να διεκδικήσει το ρόλο της στην Αριστερά, φαίνεται τώρα να εγκαταλείπει αυτό το πεδίο. Ας το πούμε απλά: πώς γίνεται να τα βρίσκουμε καθημερινά με τους Νεοδημοκράτες και να μη λέμε καλημέρα στους αριστερούς; Αλλά το σημαντικότερο είναι να σταματήσουμε να ετεροπροσδιοριζόμαστε. Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να παραμείνει αριστερό κόμμα και να προβάλει το δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αυτό είναι το ζητούμενο.
Το φορολογικό είναι ένας ακόμη σκόπελος για την κυβέρνηση, τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά και για σας. Τι θέση θα κρατήσετε;
Το φορολογικό, όπως παρουσιάζεται σήμερα, είναι ένα σχέδιο ανακατανομής του πλούτου σε βάρος των μικρομεσαίων εισοδημάτων, με υφεσιακό προσανατολισμό. Το Αριστερό Δίκτυο της ΔΗΜΑΡ συζήτησε και κατέληξε ότι δεν μπορούμε να στηρίξουμε ένα τέτοιο σχέδιο.
Καταψήφιση των μέτρων, του προϋπολογισμού, μια μόνιμη φωνή διαμαρτυρίας. Υπάρχει τελικά χώρος στη ΔΗΜΑΡ για τη δική σας άποψη;
Η φιλοσοφία της ΔΗΜΑΡ δεν εκφράζεται από το κόμμα διαμαρτυρίας. Και εγώ δεν είμαι φωνή διαμαρτυρίας, αλλά πρότασης. Η πρόταση είναι οι προεκλογικές δεσμεύσεις της ΔΗΜΑΡ και η προγραμματική συμφωνία. Ας σταματήσουμε επιτέλους να θεωρούμε σχεδόν φυσιολογικό το φαινόμενο άλλα να λένε τα κόμματα για να πάρουν ψήφους και άλλα να κάνουν όταν τους έχουν πάρει.
Επίσης, δεν είμαι μεμονωμένη φωνή. Ορισμένοι άσπονδοι σύντροφοί μου, ειδικά αυτοί που ήταν έτοιμοι να ψηφίσουν αδιακρίτως ό,τι τους ζητούσε η τρόικα, θέλουν να με παρουσιάσουν ως «ξένο σώμα» στη ΔΗΜΑΡ. Τους απαντώ ότι, αν συνεχίσουν έτσι, αυτοί κινδυνεύουν να γίνουν ξένο σώμα στην κοινωνία. Η κοινωνία –δείτε και την τελευταία μέτρηση της MRB– δεν πιστεύει στην ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης. Και περιμένει από τη ΔΗΜΑΡ μια εναλλακτική λύση.
Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να το πετύχει αυτό;
Πριν από 10 μέρες βρεθήκαμε μερικές εκατοντάδες μέλη, φίλοι, πρώην μέλη της ΔΗΜΑΡ να το συζητήσουμε. Η απόφασή μας ήταν να ξαναβρούμε το νήμα των ιδρυτικών θέσεων της Δημοκρατικής Αριστεράς και να τις προωθήσουμε τόσο μέσα στο κόμμα όσο και μέσα στην κοινωνία. Πιστεύουμε ότι αυτό το εγχείρημα έχει πολλούς εν δυνάμει υποστηρικτές. Είναι δύσκολο βέβαια σήμερα να πείσεις για κάτι. Μπορεί όμως να επιτευχθεί με δύο όρους: πρώτον, πρέπει να το πιστεύεις εσύ ο ίδιος. Το πιστεύουμε, σας διαβεβαιώνω. Δεύτερον, πρέπει να έχεις και μικρή σπίθα… ας πούμε τρέλας. Είμαστε πολλοί που την έχουμε.
Via : www.citypress.gr
