του Αντώνη Φουρλή
Αν θέλεις να μάθεις πώς φτιάχνουν παπούτσια, ρωτάς τον τσαγκάρη και αν θέλεις να μάθεις πώς φτιάχνουν ψωμί, ρωτάς τον φούρναρη.
(κινέζικο γνωμικό)
…Κι αν θέλεις να μάθεις πώς προσελκύουν επενδύσεις; Διαβάζω ότι ο Σαμαράς θα πάρει τη βαλίτσα του στο χέρι μετά την Πρωτοχρονιά και θα γυρίσει από Αμερική μέχρι Ρωσία και από αραβικές χώρες μέχρι Πεκίνο. Λογικό. Γιατί τα καλά λόγια μας περισσεύουν εσχάτως, αλλά το τοπίο στην ελληνική οικονομία θυμίζει εντόνως Σαχάρα!
Υποθέτω, λοιπόν, ότι αν θέλουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις, καλό θα είναι να ξεκινήσουμε αντιγράφοντας εκείνους που το κάνουν καλύτερα. Και σε αυτό το σημείο αισθάνομαι τυχερός, οφείλω να πω, γιατί βρέθηκα πριν από δέκα ημέρες στο Βερολίνο και πέρασα από τα γραφεία της υπηρεσίας που οι Γερμανοί έχουν βαφτίσει “Germany Trade and Invest” – το αντίστοιχο του δικού μας “Invest in Greece”. Ειδικός δεν είμαι, ούτε έγινα επειδή άκουσα επί μιάμιση ώρα έναν εκ των συμβούλων του γερμανικού φορέα προσέλκυσης επενδύσεων. Υπάρχουν όμως πέντε πράγματα που νομίζω ότι κατάλαβα και ένας μύθος που διαλύθηκε μπροστά στα μάτια μου. Ξεκινώ από αυτόν και χρησιμοποιώντας τις εκφράσεις του συγκεκριμένου ανθρώπου, που είχε την ευγένεια να απαντήσει σε ένα μπαράζ ερωτήσεων από οκτώ Έλληνες δημοσιογράφους (βρεθήκαμε εκεί προσκεκλημένοι της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας του Βερολίνου):
• “Η φορολογία είναι ένα – αλλά όχι το σημαντικότερο κριτήριο για την προσέλκυση επενδύσεων”, ήταν η φράση που μου τράβηξε το ενδιαφέρον και ζήτησα να πληροφορηθώ, ποιά θεωρούν οι Γερμανοί ως τα σημαντικότερα κριτήρια. Εισέπραξα έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα προβληματισμού την εξής απάντηση: Πρώτον, οι επενδυτές αναζητούν σταθερό επενδυτικό περιβάλλον. Να μην υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι, να μην είναι ασταθές – αν είναι δυνατό, από καμία άποψη. Και σίγουρα να μην γίνονται κάθε τόσο αλλαγές στο πλαίσιο, από την κυβέρνηση μίας χώρας. Δεύτερον, οι επενδυτές ψάχνουν σε κάθε προορισμό για αξιόπιστο, εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Από την πιο απλή μέχρι την πιο “σοφιστικέ” επένδυση, είναι θεμελιώδες να υπάρχουν άνθρωποι για να δουλέψουν. Και τρίτον, να υπάρχει ένα πλαίσιο διαφάνειας για τις επιχειρήσεις στη χώρα-προορισμό. Να είναι όλα γνωστά – οι δυσκολίες και τα κίνητρα – εξαρχής. Τα “κόλπα” φοβίζουν…
• Οι παρατηρήσεις έχουν αξία, όταν τις κάνει ένας πραγματικός γνώστης. Αλλά, όταν μιλάμε για επενδύσεις, έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία να ακούσει κανείς τους Γερμανούς, γιατί η Γερμανία είναι η πρώτη χώρα με διαφορά στην συγκέντρωση ξένων επενδύσεων εντός της ΕΕ. Πώς έγινε αυτό; Ουσιαστικά με το να ικανοποιήσει όλες τις παραπάνω “προδιαγραφές” και μερικές παραπάνω. Το “πάγωμα” των μισθών την τελευταία δεκαετία είναι δεδομένο ότι συνέβαλε στην προσέλκυση επενδύσεων, την ώρα που σε άλλες χώρες ανέβαιναν τα ημερομίσθια. “Αλλά δεν έρχονται μόνο για αυτό”, τονίζουν στον γερμανικό φορέα των επενδύσεων. “Έρχονται γιατί η χώρα έχει άλλα πλεονεκτήματα, που κάνουν τους επενδυτές να αισθάνονται απολύτως ασφαλείς. Πολιτική σταθερότητα, φορολογική σταθερότητα, αξιόπιστο τραπεζικό σύστημα για τη χρηματοδότηση. Και σίγουρα παίζει ρόλο ο περιορισμός της γραφειοκρατίας και ο περιορισμός της διαφθοράς…”
• Ρώτησα αν υπάρχει κάποιο σχέδιο, ή κάποια πρόθεση, ώστε να σχηματοποιηθεί εν ευθέτω χρόνω μία κοινή ευρωπαϊκή πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων. Κάτι σαν “Invest in Europe”. Η πρώτη απάντηση είναι μάλλον απογοητευτική: “Δε μπορείς να πεις στους επενδυτές – πήγαινε εδώ ή πήγαινε εκεί στην Ευρώπη. Αυτό απλώς δεν γίνεται, γιατί θα τους στερήσεις την ελευθερία επιλογής και θα φύγουν. Αλλά η Ευρώπη θα μπορούσε να κοιτάξει καλύτερα τη νομοθεσία της και να βρει πράγματα για να τα επανασχεδιάσει, ώστε να μην επηρεάζονται αρνητικά οι επενδυτές.
• Μία πληροφορία που με άφησε εντυπωσιασμένο (ίσως και με ανοιχτό το στόμα για λίγο), ήταν αυτή για το “νέο τοπίο” που διαμορφώθηκε το τελευταίο έτος, στις επενδύσεις στην Γερμανία: για πρώτη φορά στην Ιστορία, οι ΗΠΑ έπαψαν να είναι ο πρώτος ξένος επενδυτής σε απόλυτο αριθμό επενδύσεων. Οι Κινέζοι προσπέρασαν με 160 μεγάλες επενδύσεις έναντι 130 και δεν είναι τυχαίο, ότι η Μέρκελ έσπευσε να επισκεφθεί επισήμως το Πεκίνο και να υπογράψει μία σειρά συμφωνιών. Οι Κινέζοι προβλέπεται να παίξουν τον σημαντικότερο ρόλο στο κομμάτι των επενδύσεων τα επόμενα χρόνια. Επιπλέον, δεν έχουν πρόβλημα χρηματοδότησης όπως οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, γιατί φέρνουν μαζί τους σε 24 ώρες όλα τα χρήματα που χρειάζονται, ενώ σταδιακά “διόρθωσαν” και το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχαν. Ετσι, ενώ τα πρώτα χρόνια της παρουσίας τους στην Ευρώπη μάζευαν τα κέρδη κάθε χρόνο για να τα επαναπατρίσουν, τώρα τα κρατούν στο ευρωπαϊκό έδαφος και επανεπενδύουν μεγάλο μέρος τους.
• Κράτησα για το τέλος το εξαιρετικά ενδιαφέρον σχόλιο του Γερμανού ειδικού για τον ελληνικό φορέα προσέλκυσης ξένων επενδύσεων. Τα νέα ήταν πολύ καλύτερα από αυτό που θα περίμενε κανείς ! Με την σημαντική επεξήγηση, ότι η ιστοσελίδα κάθε αντίστοιχου κρατικού φορέα αποτελεί βασικό “ατού” για να ενημερώσει και να καθοδηγήσει σε πρώτη φάση ένα υποψήφιο επενδυτή, το “σάιτ” του Invest in Greece κατατάχθηκε τον περασμένο Αύγουστο από την Παγκόσμια Τράπεζα στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Στην πρώτη θέση ήταν η ιστοσελίδα της Νικαράγουας – και ο συνομιλητής μας δεν το ανέφερε για να κάνει χιούμορ.
Να σας πω τώρα και σε τί πιστεύω ότι πάσχει, ενδεχομένως, ο ελληνικός φορέας προσέλκυσης επενδύσεων, σε σύγκριση με τον γερμανικό. Είναι και οι δύο κρατικοί και είναι προφανείς οι λόγοι. Όμως, στον “Germany Trade and Invest”, αν και χρηματοδοτείται από το κράτος, έχουν δώσει όλη την ελευθερία να διαμορφώσει μία δομή ιδιωτικού φορέα. Επιλέγει τα στελέχη του με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια και αυτά τα στελέχη κρίνονται με βάση τις επιδόσεις τους, χωρίς να φοβούνται ότι θα παρέμβει κάθε υπουργός όταν αλλάζει η κυβέρνηση για να φέρει “τους δικούς του”. Ουδείς παρεμβαίνει στη δουλειά τους. Και το γερμανικό κράτος κοιτάζει να στηρίξει με κάθε τρόπο την προσπάθεια για την προσέλκυση επενδύσεων, μεταξύ άλλων δίνοντας στον οργανισμό τη δυνατότητα να διατηρεί 48 γραφεία σε ολόκληρο τον κόσμο και να αξιοποιεί όλες τις Πρεσβείες (όπου το επιθυμεί) και τα επιμελητήρια, εντός και εκτός της Γερμανίας. Και όλα αυτά, είναι οι βάσεις για μία δύσκολη και πολύ σοβαρή δουλειά, με βάση την οποία κερδίζεται, ή χάνεται το στοίχημα της ανάπτυξης στον σύγχρονο κόσμο…
Via : www.protagon.gr
