του Νίκου Αραπάκη *
Κάποτε, ένα γνωστός μου, φανατικός φιλελές, υπέρμαχος του ιδιωτικού τομέα και μέγας αντικρατιστής, εμφάνισε ένα σοβαρό νόσημα. Το μαθαίνω και τον παίρνω τηλέφωνο. Όλα καλά, μου λέει, έχω ιδιωτική ασφάλιση και δεν θα αναγκαστώ να πάω στο δημόσιο νοσοκομείο, να δίνω φακελάκια κλπ. Τον συγχαίρω, του δίνω κουράγιο και του λέω ότι θα τα πούμε ξανά μετά την επέμβαση.
Κάνα δυο βδομάδες αργότερα τον παίρνω πάλι τηλέφωνο και μου λέει ότι νοσηλεύεται στο Λαϊκό. Καλά, του λέω, αφού είχες ιδιωτική ασφάλιση γιατί πήγες στο Λαϊκό; Η ασφάλεια είχε όριο, μου είπε. Καλύπτει μέχρι ένα ποσό κι από κει και πέρα πληρώνεις εσύ. Και πώς να πληρώσεις όταν χρεώνουν την ασπιρίνη πέντε ευρώ; Εν ολίγοις, στις δέκα ημέρες νοσηλείας το όριο εξαντλήθηκε και αναγκάστηκε να προσφύγει στο ΕΣΥ. Ευτυχώς, βρήκε κρεβάτι στο Λαϊκό και σώθηκε. Γιατί αν δεν έβρισκε, θα αναγκαζόταν να πουλήσει το αυτοκίνητο, να βάλει το σπίτι υποθήκη κλπ κλπ κλπ.
Μαθήματα ζωής
*Ο Νίκος Αραπάκης είναι συγγραφέας
