Ν. Αραπάκης: ‘Ηρθε η ώρα να πάμε παρακάτω

Νίκος Αραπάκης*

Τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα και οι δημοσιογράφοι -σε διατεταγμένη υπηρεσία- έχουν καταφέρει να χτίσουν ένα μύθο, ότι ο Μητσοτάκης είναι μεγάλος ηγέτης, ότι είναι ο άνθρωπος που ξέρει να διαχειρίζεται τις κρίσεις. Πού στηρίζεται όλο αυτό; Στο τίποτα.

Ο Μητσοτάκης όσες κρίσεις αντιμετώπισε τα έκανε μπάχαλο. Τη μόνη φορά που κατάφερε να αντιμετωπίσει επιτυχώς μια κρίση ήταν στην περίπτωση του Έβρου, όπου στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καμία κρίση. Ήταν, δηλαδή, ένα φτιαχτό γεγονός όπου ο κρατικός μηχανισμός, αλλά και διάφοροι ψεκασμένοι, φασίστες κλπ, κινητοποιήθηκαν για να αντιμετωπίσουν τις ορδές των εισβολέων. Οι εισβολείς βέβαια, ήταν κατά κύριο λόγο γυναίκες και παιδιά, άνθρωποι ταλαιπωρημένοι οι οποίοι δεν είχαν καμία διάθεση να εισβάλλουν στη χώρα. Να επιβιώσουν προσπαθούσαν, οι δυστυχείς. Οι ακριβοπληρωμένοι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου όμως, θεώρησαν ότι αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία να χτίσουν, εις βάρος όλων αυτών των ταλαίπωρων ανθρώπων, το ηγετικό προφίλ του Μητσοτάκη.

Ποιες άλλες κρίσεις αντιμετώπισε ο πρωθυπουργός; Η μεγαλύτερη ήταν η πανδημία. Το αποτέλεσμα; Και μη χειρότερα… Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην πρώτη δεκαπεντάδα των χωρών με τους περισσότερους νεκρούς ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Άθλος… Κατάφερε ο μεγάλος ηγέτης Μητσοτάκης να στείλει στον τάφο χιλιάδες συνανθρώπους μας. Και το φοβερότερο όλων είναι ότι αυτό το αρνητικό ρεκόρ το «κατακτήσαμε» χωρίς να πληγούμε από το πρώτο κύμα της πανδημίας. Τότε, δηλαδή, που οι περισσότερες χώρες έχαναν κάθε ημέρα εκατοντάδες ή και χιλιάδες πολίτες τους διότι αντιμετώπιζαν έναν άγνωστο ιό. Η δική μας κυβέρνηση, μολονότι είχε όλο το χρόνο να προετοιμαστεί, επέλεξε να αντιμετωπίσει τον ιό με φετφάδες οι οποίοι απαγόρευαν στους πολίτες-νομιστεράκια να βγαίνουν από το σπίτι τους. Όσο για επενδύσεις στην υγεία, ούτε λόγος. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Μητσοτάκη να ισχυρίζεται από το βήμα της βουλής πως δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η θνησιμότητα για τους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ είναι μεγαλύτερη; Κι ύστερα ήρθε η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα σύμφωνα με την οποία η θνητότητα για τους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ είναι αυξημένη κατά 87%.

Ένας άλλος τομέας όπου οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου προσπάθησαν να εμφανίσουν ως μεγάλη επιτυχία του πρωθυπουργού ήταν τα ελληνοτουρκικά. Στρίμωξε ο μεγάλος ηγέτης Μητσοτάκης τους Τούρκους… Δεν ξέρω αν ο Μητσοτάκης στρίμωξε ή όχι τους Τούρκους. Αυτό που ξέρω είναι ότι επί των ημερών της συγκεκριμένης κυβέρνησης οι σχέσεις μας με την Τουρκία βρίσκονται στο χειρότερο σημείο. Συνιστά αυτό επιτυχία; Το ότι έχουμε καταφέρει να εξαγριώσουμε τους γείτονες, ασχέτως αν έχει δίκιο ο ένας ή ο άλλος, είναι λόγος για να πανηγυρίζει κάποιος; Αστειότητες.

Με την Τουρκία θα συνυπάρχουμε είτε μας αρέσει είτε όχι. Ως εκ τούτου, πραγματική επιτυχία και για τους δυο λαούς είναι η ειρηνική συνύπαρξη και ο διάλογος. Τα νταηλίκια, τα «πήραμε ραφάλ και θα σας κατατροπώσουμε», τα «θα έρθουμε νύχτα» και όλες αυτές οι επικίνδυνες γραφικότητες δεν οδηγούν πουθενά και, κυρίως, δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στους πολίτες των δυο λαών. Προσφέρουν όμως, στους εμπόρους όπλων και τους μεσάζοντες…

Μήπως ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του τα κατάφερε καλύτερα στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών; Τι να θυμηθεί και τι να ξεχάσει κανείς… Επί των ημερών του κάηκαν οι μεγαλύτερες εκτάσεις της τελευταίας εικοσαετίας. Κι αυτό δεν έγινε τυχαία. Επέλεξαν οι άριστοι να αφήνουν να καίγονται τα πάντα πλην των ανθρώπων. Με στόχο βέβαια, να έχουν να λένε στο ΣΥΡΙΖΑ ότι εσείς κάψατε τους ανθρώπους στο Μάτι. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη δήλωση Μητσοτάκη από το βήμα της βουλής: Με εμάς μετράνε στρέμματα, με εσάς μετράγανε φέρετρα. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι πιο χυδαία δήλωση από πολιτικό αρχηγό.

Τα ίδια και χειρότερα και στην περίπτωση των χιονοπτώσεων. Κατάφεραν οι άνθρωποι, διότι περί κατορθώματος πρόκειται, να εγκλωβιστούν χιλιάδες άνθρωποι μέσα στα αυτοκίνητά τους επί ώρες και ημέρες. Μια χιονόπτωση που σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πόλη δεν θα είχε κανένα σοβαρό αντίκτυπο, έκανε την πρωτεύουσα της χώρας απροσπέλαστη για σχεδόν μια εβδομάδα. Μας έμειναν όμως, οι φωτογραφίες του Πατούλη με τα ακριβοπληρωμένα μηχανήματα τα οποία, υποτίθεται, θα καθάριζαν το χιόνι.

Παρά τις συντονισμένες προσπάθειες επικοινωνιολόγων, ΜΜΕ και δημοσιογράφων ο μύθος του μεγάλου ηγέτη Μητσοτάκη που ξέρει να διαχειρίζεται τις κρίσεις ξεφτίζει καθημερινά. Πλέον, ακόμη και αυτοί που επιλέγουν για την ενημέρωσή τους τον Πρετεντέρη και τον Καμπουράκη αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά. Η χώρα διολισθαίνει σε όλους τους τομείς. Στην ελευθερία του τύπου κατρακυλήσαμε όσο ποτέ στο παρελθόν. Οι παράνομες παρακολουθήσεις, που προσπάθησαν συντονισμένα να τις φορτώσουν στον ανιψιό και τον σεκιουριτά διοικητή της ΕΥΠ, δείχνουν ότι η χώρα δεν διοικείται από κάποιον χαρισματικό ηγέτη αλλά από έναν αδίστακτο και βαθιά διεφθαρμένο άνθρωπο.

Η τραγωδία των Τεμπών ήρθε να επιβεβαιώσει ότι το μόνο που κατάφερε πραγματικά ο Μητσοτάκης αυτά τα τέσσερα περίπου χρόνια που κυβερνά ήταν να διαλύσει ακόμη και αυτά τα λίγα που είχαν επιβιώσει από τη μνημονιακή λαίλαπα. Ο δημόσιος τομέας επί των ημερών Μητσοτάκη συρρικνώνεται και απαξιώνεται με μαθηματική ακρίβεια. Ο ΟΣΕ δουλεύει με το ένα τρίτο των υπαλλήλων που χρειάζεται.

Η ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ και οι υπόλοιπες εταιρείες ενέργειας ληστεύουν τους πολίτες χωρίς αιδώ. Μήνες ολόκληρους η χώρα έχει την ακριβότερη τιμή στη χονδρική του ρεύματος. Τα δημόσια νοσοκομεία αιμορραγούν. Γιατροί παραιτούνται συνεχώς μια και οι συνθήκες είναι εξοντωτικές. Στα πανεπιστήμια υπάρχει συνεχής αναβρασμός. Αντί να αυξήσουν τις δαπάνες για την παιδεία, έφτιαξαν πανεπιστημιακή αστυνομία, την οποία όμως, μετά τις κινητοποιήσεις και τις αντιδράσεις των φοιτητών, αναγκάστηκαν να την βάλουν να περιφέρεται εκτός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Ακόμη και στον τομέα της ασφάλειας κατάφεραν να αποτύχουν. Οι αθρόες προσλήψεις αστυνομικών το μόνο που κατάφεραν ήταν… μια τρύπα στο νερό. Οι δολοφονίες, τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ ανθρώπων του υποκόσμου συνεχίζονται αμείωτα αυτά τα χρόνια.

Η υπόθεση Καραϊβάζ λιμνάζει. Οι αποφάσεις της δικαιοσύνης προκαλούν ολοένα και πιο συχνά το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η δίωξη Τουλουπάκη, το πόρισμα Ντογιάκου, η απόφαση του Αρείου Πάγου για τα κόκκινα δάνεια είναι κρίκοι μιας αλυσίδας η οποία τυλίγεται γύρω από το λαιμό της ανεξάρτητης δικαιοσύνης και προσπαθεί να την πνίξει.

Οι απευθείας αναθέσεις σε φίλους και ημετέρους έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ. Γενικώς και ειδικώς, μια οσμή σήψης και παρακμής έχει σκεπάσει τη χώρα. Ήρθε η ώρα να πάμε παρακάτω.