Αποτελεί τον πιο θεμελιώδη κανόνα της βιολογίας: «Όποιο είδος δεν προσαρμόζεται στις αλλαγές, εξαφανίζεται». Ίσως όχι άμεσα, αλλά στο βάθος του χρόνου, σίγουρα.
Αλλάζει, μεταλλάσσεται, τροποποιείται, παίζεται με άλλο τρόπο, θέλει άλλη προσέγγιση και άλλα στοιχεία.
Ίσως η πιο σημαντική αλλαγή που είδαμε στο Κατάρ, αφορούσε την αύξηση του καθαρού χρόνου παιχνιδιού, με τον νέο τρόπο υπολογισμού των καθυστερήσεων.
Κατ’ επέκταση, με τα παιχνίδια να διαρκούν πλέον πάνω από 100 λεπτά μέσο όρο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι ομάδες με την καλύτερη φυσική κατάσταση, αντοχή, ταχυδύναμη αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο πλεονέκτημα.
Η διαχείριση του χρόνου, των 5 αλλαγών και των δυνάμεων μέσα στο παιχνίδι γίνεται πια ακόμα πιο κομβικής σημασίας για τις ομάδες, αφού πλέον όλο και πιο συχνά θα βλέπουμε ακόμα και διψήφιο αριθμό λεπτών καθυστερήσεων στις αναμετρήσεις.
Κι όμως, παρότι είχαμε τις λιγότερες τελικές, εντούτοις είχαμε το Μουντιάλ με τα περισσότερα γκολ (172), από τότε που η διοργάνωση γίνεται με 32 ομάδες (1998)! Πως ερμηνεύεται αυτό;
Η απάντηση δίνεται από τον τρόπο που επιλέγουν πια να εκτελούν οι ομάδες. Είναι πολύ πιο υπομονετικές στο παιχνίδι τους, επιλέγουν να χτίζουν μεγαλύτερες επιθέσεις και να τελειώνουν φάσεις μόνο όταν οι συνθήκες δημιουργούν υψηλά ποσοστά για επίτευξη ενός γκολ.
Το 92,9% από τα 172 γκολ που σημειώθηκαν σε αυτό το Μουντιάλ μπήκε εντός της περιοχής, αριθμός που αποτελεί ιστορικό ρεκόρ, το 62,7% των τελικών προσπαθειών εκτελέστηκαν από το ορθογώνιο κουτί, κι αυτό συνιστά μία ιστορική επίδοση.
Το VAR άλλαξε και τον τρόπο που οι ομάδες αμύνονται. Τα τραβήγματα, τα χτυπήματα εκτός φάσης, το βρόμικο παιχνίδι τείνει να εξαλειφθεί, αφού οι κάμερες πιάνουν πλέον τα πάντα. Κι αυτό είχε άμεσο αντίκτυπο. Στο Μουντιάλ είδαμε μόλις τέσσερις κόκκινες κάρτες, απόδειξη ότι οι παίκτες έχουν εναρμονιστεί στην νέα πραγματικότητα.
Αυτό που παραμένει σε ιστορικό υψηλό είναι ο καταλογισμός της εσχάτης των ποινών. Στο Μουντιάλ είχαμε 0.36 πέναλτι ανά παιχνίδι (23 σε 64 παιχνίδια), αφού καμία παράβαση δεν μπορεί πλέον να «φύγει» δίχως να περάσει από κόσκινο. Οι αμυνόμενοι οφείλουν πια να μαρκάρουν με τα… μάτια και με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη, κάθε τι άλλο μπορεί να καταδικάσει την ομάδα τους.
Το Μουντιάλ απέδειξε ότι η ηλικία είναι πλέον απλώς ένας αριθμός και τίποτα άλλο. Οι 19χρονοι Μουσιάλα, Μπέλιγχαμ, Πέδρι και ο 18χρονος Γκάβι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ομάδες με φανέλες που ζυγίζουν τόνους. Ο Κιλιάν Μπαπέ στα 23 του, με δύο τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου στο βιογραφικό του, θεωρείται ήδη «βετεράνος».
Συνάμα είχαμε για πρώτη φορά στην ιστορία τέσσερις παίκτες που έπαιξαν σε πέμπτο Μουντιάλ! Ένας εξ’ αυτών, ο 35χρονος Λιονέλ Μέσι έκανε την πιο ώριμη και μεστή διοργάνωση της καριέρας του και στο τέλος το σήκωσε κιόλας, ο 37χρονος Λούκα Μόντριτς έδειχνε να διάγει δεύτερη εφηβεία. Σημασία έχει πια το πόσο αισθάνεσαι, όχι το πόσο είσαι.
Αυτό όμως που έμεινε ως γεύση είναι πως σε ένα βράδυ ο καθένας μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον οποιοδήποτε. Παρότι στο τέλος της πίστας έμειναν οι δύο μεγαλύτεροι «κακοί» να παλεύουν για το τρόπαιο, αυτό ήταν το Μουντιάλ των εκπλήξεων. Για πρώτη φορά μία αφρικανική χώρα (Μαρόκο) έφτασε ως τα ημιτελικά, αποκλείοντας δύο σούπερ-φαβορί (Ισπανία, Πορτογαλία), οι δύο ομάδες που έφτασαν στον τελικό είχαν δύο σοκαριστικές ήττες στον όμιλο από Σαουδική Αραβία και Τυνησία.
Η Ιαπωνία έβαλε τα γυαλιά σε Γερμανία και Ισπανία, η Κροατία έστειλε σπίτι της την Βραζιλία και η Αυστραλία για… τσάι την Δανία.
Οι φανέλες, τα ονόματα, οι παραδόσεις αποκτούν όλο και μικρότερη βαρύτητα. Το ποδόσφαιρο άλλαξε, δυσκόλεψε κι άλλο, γίνεται όλο και πιο πολύπλοκο. Όποιο είδος / ομάδα δεν προσαρμόζεται στις αλλαγές, εξαφανίζεται…
Πηγή : https://www.sdna.gr
