Επισκέπτες με προβλήματα όρασης περιηγούνται στις συλλογές του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης με το πρόγραμμα «The mind’s eye».
Με μότο «τα μουσεία πρέπει να είναι για όλους», ερευνητές και επαγγελματίες του πολιτισμού από την Ελλάδα και το εξωτερικό παρουσίασαν ειδικά προγράμματα, όπως το εργαστήριο «The mind’s eye» που εφαρμόζει το Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης, αλλά και μεθόδους που χρησιμοποιούν μουσεία για να γίνουν ελκυστικά και προσβάσιμα σε ένα ευρύτερο κοινό, που νιώθει αποκλεισμένο από τους χώρους πολιτισμού, στο πλαίσιο της ημερίδας «Τα μουσεία ως φορείς αλλαγής» που διοργανώθηκε χθες στο Mουσείο Μπενάκη με τη συνεργασία του Βρετανικού Συμβουλίου και των πρεσβειών Βρετανίας και Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε μια κοινωνία που γηράσκει και αντιμετωπίζει προκλήσεις σε θέματα ισότητας, διαφορετικότητας, μεγάλων εισοδηματικών διαφορών, προσβασιμότητας από ανθρώπους με αναπηρία και έχει ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος, την ηθική και κοινωνικές ευαισθησίες, τα μουσεία οφείλουν να επικοινωνήσουν με αυτούς τους ανθρώπους και να συμβάλουν στην κοινωνική τους ενσωμάτωση, όπως είπε στην ομιλία της η διευθύντρια Κοινωνικής Ενσωμάτωσης της Αμερικανικής Ενωσης Μουσείων Νικόλ Αϊβι.
Περιγράφοντας τις αλλαγές που συντελούνται στις ΗΠΑ σε δημογραφικό επίπεδο, η κ. Αϊβι σημείωσε πως, αν και η φυλετικά λευκή κοινότητα παραμένει κυρίαρχη με ποσοστό περίπου 66%, το οποίο σε 25 χρόνια υπολογίζεται να έχει μειωθεί στο 54%, ο κύριος κορμός των επισκεπτών στα μουσεία είναι κατά 91% λευκοί, ενώ στο προσωπικό μόλις το 4% είναι ΑφροαμερικανοΊ και 3% Λατινοαμερικανοί. «Οι καιροί αλλάζουν», τόνισε και πρόσθεσε πως τα μουσεία στο κοντινό μέλλον θα αλλάξουν ακόμη και τον τρόπο λειτουργίας τους προσλαμβάνοντας, π.χ., άτομα με ικανότητες αφήγησης και περφόρμανς για την προσέλκυση του κοινού.
Τα μικρά βήματα που μπορεί να κάνει ένα μουσείο για να γίνει προσβάσιμο σε ανθρώπους με αναπηρίες περιέγραψε η εκπαιδεύτρια Τζόρτζια Κραντζ, μεταφέροντας την εμπειρία της από τα εκπαιδευτικά προγράμματα «The mind’s eye» του Γκούγκενχαϊμ. Στα μηνιαία δωρεάν εργαστήρια του μουσείου, οι επισκέπτες με προβλήματα όρασης «βλέπουν» τα έργα της συλλογής μέσω μεθόδων αφής αλλά και συζήτησης με έμπειρους εκπαιδευτές. «Με ρωτούν συχνά πώς περιγράφω ένα χρώμα σε έναν τυφλό άνθρωπο. Προσπαθώ να το κάνω χρησιμοποιώντας παραδείγματα από καθημερινά αντικείμενα που χρησιμοποιούν και μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά ακόμη και οι εκ γενετής τυφλοί μπορούν να “αναγνωρίσουν” το χρώμα ενός αντικειμένου. Δουλεύω με την εικόνα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι για τον κόσμο και όχι με αυτή που έχω εγώ», σημείωσε η κ. Κραντζ.
Τα στερεότυπα
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, η Σάρα Πλαμπ από το Ερευνητικό Κέντρο Μουσείων και Γκαλερί του Πανεπιστημίου Λέστερ παρουσίασε τα προγράμματα που εκπονεί το κέντρο σε συνεργασία με καλλιτέχνες προσπαθώντας να αλλάξει τις κυρίαρχες, συνήθως στερεοτυπικές, απόψεις των κοινωνιών. Στο «Exceptional and Extraordinary» το πανεπιστήμιο συνεργάστηκε με τέσσερις καλλιτέχνες οι οποίοι εμπνεύστηκαν από τις συλλογές βρετανικών ιατρικών μουσείων και δημιούργησαν νέα έργα για να προκαλέσουν τη συζήτηση σχετικά με το πώς η κοινωνία αντιλαμβάνεται την αναπηρία. «Στο ίδιο πνεύμα κινείται το νέο μας πρότζεκτ “Prejudice & Pride”, με το οποίο θα τιμήσουμε τα 50 χρόνια από την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας», σημείωσε η κ. Πλαμπ.
Via : www.kathimerini.gr
