Photo: Mαρία Μαράκη
του Γιώργου Καρελιά
Ένα εκ πρώτης όψεως αθώο- αλλά κατά βάθος συμψηφιστικό και γι’ αυτό πονηρό- ερώτημα επανέρχεται διαρκώς στον δημόσιο διάλογο από την ημέρα του φονικού στο Κερατσίνι και πιο επιτακτικά, από προχτές που συνελήφθησαν οι της Χρυσής Αυγής.
Το ερώτημα έχει διάφορες παραλλαγές, αλλά συνοψίζεται στο εξής: «Εντάξει, συνελήφθησαν οι ακροδεξιοί και οι ναζιστές δολοφόνοι, αλλά γιατί μένουν ελεύθεροι οι ακροαριστεροί φονιάδες της Marfin;». Κάπως έτσι.
Ξεκαθαρίζω εξαρχής τα εξής δύο, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις:
Πρώτον, θεωρώ απεχθείς δολοφόνους και αυτούς που σκότωσαν τον Πακιστανό στα Πετράλωνα και τον Φύσα στο Κερατσίνι (αποδεδειγμένα Χρυσαυγίτες) και αυτούς που έκαψαν τους υπαλλήλους στην τράπεζα Marfin (δεν γνωρίζουμε τι είναι). Τέτοιοι δολοφόνοι δεν διαχωρίζονται ανάλογα με το χρώμα τους. Τελεία και παύλα.
Δεύτερον, διαχωρίζω όσους θέτουν το ερώτημα καλόπιστα απ’ όσους το κάνουν με πολιτικο-κομματική στόχευση ή για εμπορικούς λόγους (ακροαματικότητα, κυκλοφορία εφημερίδων κ.λπ.).
Και τώρα στην (άλλη) ουσία. Μεταξύ των «πονηρών», που θέτουν το ερώτημα, είναι ορισμένοι από το στρατόπεδο της ΝΔ. Εσχάτως το επαναφέρει ο θεωρούμενος και ως πρωθυπουργικός φίλος και συνεργάτης Φαήλος Κρανιδιώτης, ο οποίος αφήνει και υπονοούμενα ότι κόμματα της Αριστεράς, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, καλύπτουν τέτοιες απεχθείς πράξεις.
Επειδή ο Κρανιδιώτης είναι και δικηγόρος και στέλεχος της ΝΔ θα έπρεπε να γνωρίζει τα εξής. Πρώτον, για την υπόθεση της Marfin έγινε πολύχρονη έρευνα. Μάρτυρες κατέθεσαν, στοιχεία (π.χ. φωτογραφίες) εξετάστηκαν, αλλά δεν είχαμε αποτέλεσμα. Ο ανακριτής έκρινε ότι δεν μπορούσε να προσωποποιήσει τις κατηγορίες. Αν θέλει ο δικηγόρος και πολιτευτής Κρανιδιώτης ας κατηγορήσει ευθέως αυτούς που μάζεψαν τα στοιχεία (Αστυνομία) ή αυτούς που τα αξιολόγησαν (δικαστές). Αλήθεια, θα κατηγορήσει αυτήν την Αστυνομία (η οποία, παρεμπιπτόντως, κατηγορείται για εκλεκτικές σχέσεις με την ακροδεξιά) ότι κάλυψε τους… ακροαριστερούς, κατά Φαήλο, δράστες της Marfin; Σαν ανέκδοτο μου ακούγεται.
Επιπλέον, εδώ και ενάμισι χρόνο κυβερνά ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος είχε υποσχεθεί ότι «θα βγάλει τις κουκούλες» απ’ όσους τις φορούν και διαπράττουν αδικήματα. Ποιον, λοιπόν, κατηγορεί ο Φαήλος Κρανιδιώτης για αδράνεια ή σκοπιμότητα; Τι πιο απλό η Αστυνομία του Σαμαρά να πιάσει τους κουκουλοφόρους φονιάδες;
Αλλά το ερώτημα επαναφέρουν και δημοσιογράφοι. Μεταξύ αυτών, ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο οποίος είπε από τη χτεσινή εκπομπή του στον Real FM: «Δεν μπορεί να κινητοποιούμαστε με τέτοια ταχύτητα-και σωστά πράξαμε- στην υπόθεση του άτυχου Φύσα και να μην έχουμε ακόμη κινητοποιηθεί για τους νεκρούς της Marfin».
Πρώτον, δεν επιτρέπεται ένας τόσο ενημερωμένος δημοσιογράφος να αγνοεί ότι «κινητοποίηση» υπήρξε. Πολύχρονη έρευνα. Μια πρόχειρη καταγραφή εδώ. Αποτέλεσμα δεν υπήρξε. Αν γνωρίζει ότι συμβαίνει κάτι άλλο από αυτό που είπε η ανάκριση, ας το πει.
Δεύτερον, η σύνδεση που επιχειρείται («πιάσανε την Χρυσή Αυγή, γιατί δεν πιάνουν και τους δολοφόνους της Marfin;») είναι ανεπίτρεπτη. Για ένα πολύ απλό και αδιαμφισβήτητο λόγο: οι δολοφόνοι και λοιποί δράστες της Χρυσής Αυγής είναι γνωστοί. Ο εισαγγελέας έκρινε ότι τα στοιχεία σε βάρος τους ήταν συντριπτικά κι έπραξε όπως έπραξε. Γνωρίζει κανείς να συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με τη Marfin; Οι δράστες της Marfin είναι άγνωστοι, δεν τους βρήκε η ανάκριση. Δεν ήταν και εύκολο. Κουκούλες φορούσαν, στο πλήθος χάθηκαν. Τότε, προς τι η σύνδεση;
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να κρατάνε ισορροπίες, διότι έχουν ακροατές-πελάτες από όλες τις πλευρές. Ειδικά στα ραδιόφωνα οι πελάτες παρεμβαίνουν με τηλεφωνήματα και ηλεκτρονικά μηνύματα και έχουν λόγο και ρόλο στη διαμόρφωση των ακροαματικοτήτων. Αρα οι ιδιοκτήτες τους και οι παραγωγοί των εκπομπών είναι υποχρεωμένοι να το λαμβάνουν υπόψη. Ετσι προκύπτουν και οι ισορροπίες. Λένε «καλά κάνανε και πιάσανε τους Χρυσαυγίτες», αλλά προσθέτουν «γιατί δεν πιάνουν και τους φονιάδες της Marfin;». Είναι η κατάλληλη μέθοδος για να «πιάνουν» όλες τις πλευρές του ακροατηρίου ή των αναγνωστών.
Δεν είναι αντικειμενικότητα η καλλιέργεια σκόπιμης σύγχυσης δια πονηρών ερωτημάτων. Οι δολοφόνοι και λοιποί της Χρυσής Αυγής είναι γνωστοί. Οι δολοφόνοι της Marfin, δυστυχώς, όχι. Εικάζουμε, υποψιαζόμαστε, αλλά δεν έχουμε αποδείξεις ή έστω ισχυρές ενδείξεις. Ετσι λέει η δικαιοσύνη. Όποιος ξέρει κάτι άλλο, τι περιμένει και δεν το λέει ή δεν το καταθέτει στον ανακριτή;
Συμπέρασμα: Όποιος θέλει να ενισχύσει τη θεωρία των δύο άκρων, ας ψάξει να βρει άλλα επιχειρήματα. Αυτά δεν στέκουν.
Aς σταματήσει, λοιπόν, η σπέκουλα, πολιτική, δημοσιογραφική, εμπορική κτλ σε τόσο σοβαρά και λεπτά θέματα. (Σχήμα λόγου είναι. Ξέρω ότι δεν θα σταματήσει).
Via : www.protagon.gr
