Η αστική κηπουρική παίρνει τα πάνω της όσο η κρίση δεν λέει να μας εγκαταλείψει, όσο εννοείται εκείνοι που την κατασκεύασαν δεν έχουν κορέσει την αδηφαγία τους και επιμένουν να μεγεθύνουν τα κέρδη τους και την απληστία τους.
Διαβάζω («Το λεξιλόγιο της αποανάπτυξης», Εκδόσεις των Συναδέλφων) ότι σήμερα πάνω από οκτακόσια εκατομμύρια άνθρωποι συμμετέχουν στην αστική γεωργία ανά τον κόσμο: η τελευταία έχει αποκτήσει μεγάλη πολιτική επιφάνεια σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιταλία, η Αγγλία, η Ινδία, η Κούβα κ.α. Εδώ όπως πάντα, «πέρα βρέχει».
Πράσινη στέγη στο υπουργείο Οικονομικών στο Σύνταγμα | EUROKINISSI/ΒΑΪΟΣ ΧΑΣΙΑΛΗΣ
Οι «κοινοτικοί κήποι» πάντως πρωτοεμφανίστηκαν στη Γερμανία κατά τον 19ο αιώνα για να αντιμετωπιστεί η ανεπάρκεια τροφίμων και συνεχίστηκαν κατά τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την παγκόσμια οικονομική κρίση του ’29. Αλλού τους ονόμαζαν κήπους της ελευθερίας και αλλού κήπους της νίκης.
Εχουν αναγνωριστεί σε μεγάλο βαθμό τα πολυάριθμα οφέλη της αστικής κηπουρικής. Ενισχύουν την τοπική οικονομία, βοηθούν στην καταπολέμηση των εκπομπών ρύπων, όπως και στην ποιότητα του περιβάλλοντος στις αστικές γειτονιές.
Συλλέγεται και φιλτράρεται το νερό της βροχής, παρέχονται λαχανικά και φρούτα στις γειτονιές, πρασινίζουν τη μουντή πόλη και εξωραΐζουν το θλιβερό περιβάλλον.
Και η έκπληξη: «Σε πόλεις όπως το Νέο Δελχί, η Νέα Υόρκη και η Βοστόνη, οι αστικοί κήποι πράγματι καλλιεργούνται όλο και περισσότερο από προσφάτως αφιχθέντες κατοίκους με υψηλό εισόδημα…».
Για δες, ώς και οι πλούσιοι επιλέγουν τα προϊόντα αυτής της μικρής κλίμακας οικονομίας.
Υπάρχουν και κοινωνικά οφέλη όπως η ενδυνάμωση και η ανανέωση σχέσεων στις γειτονιές, η ανταλλαγή πληροφοριών· η αίσθηση της κοινότητας γίνεται πιο έντονη.
Μοιράζονται οι ευθύνες, τονώνεται η τοπική περηφάνια όταν η σοδειά είναι καλή, δίδονται ευκαιρίες ψυχαγωγίας και σχόλης σε όσους ασχολούνται και περνούν πολλές ώρες στο σπίτι τους.
Η αστική κηπουρική (ή γεωργία) αντιμετωπίζει επίσης τις ανισότητες στην επάρκεια τροφίμων σε όλη την πόλη και συχνά-πυκνά βοηθιούνται όσοι έχουν χαμηλά εισοδήματα· ένα εναλλακτικό κίνημα διατροφής.
«Η αστική κηπουρική στις πόλεις αντιμετωπίζει το ατομικό ρήγμα, επανασυνδέοντας τους ανθρώπους με τον μεταβολισμό τους και τις διαδικασίες παραγωγής και κατανάλωσης τροφίμων». Και επίσης: «Μέσω της αστικής κηπουρικής, η απόσταση μεταξύ της παραγωγής και της κατανάλωσης τροφίμων μικραίνει.
Η αστική κηπουρική ευνοεί τις διά ζώσης σχέσεις μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών και μπορεί να οδηγήσει σε αυτό που κάποιοι αποκαλούν “γεωργία του πολίτη”, την επανασύνδεση μεταξύ του αγροκτήματος, των τροφίμων και της κοινότητας.
Οι άνθρωποι είναι πιο συνειδητοποιημένοι και ενδιαφέρονται περισσότερο για την προέλευση και την ποιότητα του φαγητού τους και για τη διασφάλιση ότι οι αγρότες ελέγχουν τα μέσα και τις διαδικασίες παραγωγής».
Ευκαιρία να θυμηθούμε την επαφή με τη γη, να καταλάβουμε τη σχέση των σωμάτων μαζί της, να φάμε τίποτα της προκοπής, να μη βυθιστούμε στην κατάθλιψη, να «ανανεωθούμε» (πνευματικά, ψυχικά κ.λπ.).
Via : www.efsyn.gr
