του Νίκου Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων
Η διάσωση της Ελλάδας θα απαιτήσει πάνω από 240 δισ. Αυτό το ακριβό πρόγραμμα δεν είναι όμως επωφελές για την ελληνική κοινωνία και οικονομία, επιβαρύνει δυσανάλογα τους Ευρωπαίους φορολογουμένους, οδηγεί σε αύξηση, αντί μείωση του χρέους.
Το άδικο πρόγραμμα διάσωσης σε συνδυασμό με τη λιτότητα, τη βίαιη αλλαγή του βιοτικού επιπέδου και την υποψία ότι η προσπάθεια ίσως είναι μάταιη, έχουν φτάσει την ελληνική κοινωνία στα όρια κατάθλιψης.
Χρειαζόμαστε κοινωνικά δίκαιες και ισορροπημένες μεταρρυθμίσεις που θα προκύψουν με διαβούλευση, ενίσχυση του δημοκρατικού διαλόγου, (αυτο)κριτική για το παρελθόν κι επαρκή χρόνο προκειμένου να κερδίσουν τη συμμετοχή της κοινωνίας
Ολο το πολιτικό σύστημα έχει παγιδευτεί σε μια συζήτηση αποκλειστικά για τα μέτρα και την επόμενη δόση. Αντί για συγκροτημένο σχέδιο μεταρρύθμισης του πελατειακού κράτους, του στρεβλού αναπτυξιακού μοντέλου και του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, έχουμε διάλυση. Μειώνονται βίαια τα εισοδήματα την ίδια στιγμή που διαλύεται το όποιο, στρεβλό, κοινωνικό κράτος. Πώς μπορεί η κοινωνία να αποδεχτεί κάτι τέτοιο;
Οι πολίτες δεν πιστεύουν στο σχέδιο. Η αποτελεσματικότητά του όμως αμφισβητείται και από το ΔΝΤ, που έκρινε το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο λίγο μετά την περικοπή του κατά 107 δισ. ευρώ.
Η πολιτική που ακολουθείται πρέπει, λοιπόν, να αλλάξει ριζικά. Ομως τα κόμματα που εκπροσωπούνται σήμερα στη Βουλή μοιάζουν ανέτοιμα ή ανίκανα να επεξεργαστούν ένα πειστικό εναλλακτικό σχέδιο. Η διαμαρτυρία από μόνη της δεν προσφέρει λύση. Λύση δεν είναι ένας ανεύθυνος λαϊκισμός ή κυριαρχία βάρβαρων αντιλήψεων.
Η λύση θα είναι πολιτική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή και πράσινη. Αυτό προϋποθέτει δημιουργικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται τα πολλαπλά αδιέξοδα και επενδύουν στον δημοκρατικό διάλογο, στην κινητοποίηση της κοινωνίας για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού σχεδίου, ενός τρίτου δρόμου.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι προτάσεις που καταθέτουμε για την αντιμετώπιση της κρίσης οι Πράσινοι στο Ευρωκοινοβούλιο:
– Επανεξέταση των πολιτικών λιτότητας, προσαρμογή των όρων του Μνημονίου στις ευρωπαϊκές αξίες και πολιτικές, ιδιαίτερα για μείωση του αριθμού φτωχών, αύξηση εργαζομένων, ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου, πράσινη οικονομία.
– Πακέτο πράσινων κοινωνικών επενδύσεων για ενίσχυση της απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής και του οικολογικού προσανατολισμού του ενεργειακού τομέα, της γεωργίας, της βιομηχανίας, της αλιείας, των μεταφορών, των ναυπηγείων, των αστικών υποδομών, της διαχείρισης του περιβάλλοντος.
Επενδύοντας στους νέους, στην κοινωνική οικονομία, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεων μπορούν να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, να καλυφθούν κοινωνικές ανάγκες, να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή, να διασφαλιστεί η προστασία του περιβάλλοντος, να μειωθεί το χρέος της χώρας.
Γιατί, όμως, ενώ οι Πράσινοι προτείνουν λύσεις, κινητοποιούνται δυναμικά στο Ευρωκοινοβούλιο, σε ευρωπαϊκό και περιφερειακό επίπεδο, δεν μπορούν να συγκεντρώσουν στην Ελλάδα ποσοστό που θα τους μετατρέψει σε καταλύτη εξελίξεων; Στραβά αρμενίζουν ή είναι στραβός ο γιαλός;
Το συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων, 8 – 9 Δεκεμβρίου, στη Λαμία, καλείται να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών για βαθιές αλλαγές σε πολιτικές, οικονομία, κοινωνία, αξίες, στα κόμματα.
Να τολμήσει να προσκαλέσει δεκάδες χιλιάδες ενεργούς πολίτες που μοιράζονται τις πράσινες αξίες, αλλά δεν έχουν πειστεί ότι αυτές εκπροσωπούνται αποτελεσματικά από τους Οικολόγους Πράσινους, να συμμετάσχουν σε μια νέα αρχή, να συνδιαμορφώσουν από κοινού ένα κόμμα αληθινά πράσινο, ευρωπαϊκό, δημοκρατικό. Με ρίζες στην κοινωνία, τολμηρό, οραματικό, με υλοποιήσιμες προτάσεις.
