Η ανανεωτική Αριστερά, από την οποία ώς ένα βαθμό προέκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ, με ποικίλες προσθήκες και μεταλλάξεις που αλλοίωσαν τον ιδρυτικό χαρακτήρα της, διαμορφώθηκε στο επίπεδο της θεωρίας και της πρακτικής μέσα από τη διπλή αντιπαλότητά της απέναντι στις γειτονικές της πολιτικές δυνάμεις: το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα και αδιαίρετα. Απέναντι στον δογματισμό και στη νοοτροπία του σταλινισμού δηλαδή και απέναντι στον λαϊκισμό, όπως εκδηλωνόταν από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τους προσωπολάτρες του, ανάμεσα στους οποίους διακρίνουμε μορφές όπως ο κ. Τσοχατζόπουλος ή ο κ. Πάγκαλος, αλλά και ο κ. Λαλιώτης, και από ένα σημείο και έπειτα οι αυριανιστές. Οταν λοιπόν μιλάμε για την «κληρονομιά του Ανδρέα» οφείλουμε να την εννοούμε στην ολότητά της, όχι διευκολυντικά τεμαχισμένη ή άγαρμπα εξαγιασμένη. Η πολιτική ζωή δεν έχει ανάγκη από νέους θρύλους ή μύθους, η δε προκοπή της από τις «χαρισματικές προσωπικότητες» ήταν περίπου όση και η φθορά της.
Το σύστημα-ΠΑΣΟΚ, το καθεστώς-ΠΑΣΟΚ, ο πασοκισμός εντέλει, που διαπότισε και τμήματα της κοινωνίας που δεν ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, καθώς και πολιτικούς σχηματισμούς που δήλωναν αντίθετοί του, δεχόταν σταθερά τους μύδρους της «μικρής» ανανεωτικής Αριστεράς. Κι αυτό ενώ αρκετά στελέχη της ερωτοτροπούσαν με το ΠΑΣΟΚ, ανάγοντας σε ιδεολογία τον τυχοδιωκτισμό τους, πολλοί οπαδοί της δε ψήφιζαν πράσινους υποψήφιους στον β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, με εκ των προτέρων κομμένο το χέρι τους, αυτοεντασσόμενοι στις απαξιωμένες «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις».
Πριν λοιπόν ο κ. Αλέξης Τσίπρας ή ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά αναρωτηθούν ποια είναι η σχέση τους με την «κληρονομιά του Ανδρέα» ή του εξιδανικευόμενου «πρώτου ΠΑΣΟΚ», φρόνιμο και ωφέλιμο θα ήταν να αναρωτηθούν, τώρα που άρχουν σε μια χώρα υπό επιτροπεία, ποια η σχέση τους με τη μικρή έστω κληρονομιά της ανανεωτικής Αριστεράς. Το πρόβλημα άλλωστε με όσους κατακτούν την εξουσία, δεν είναι πόσο απιστούν στις προεκλογικές εξαγγελίες τους, συμμορφωμένοι βίαια από την πραγματικότητα, που την ορίζουν υπέρτερες δυνάμεις, εσωτερικές και του εξωτερικού, αλλά πόσο απομακρύνονται από τις ιδρυτικές αρχές και αξίες τους. Αν ο εκπασοκισμός του ΣΥΡΙΖΑ οφειλόταν αποκλειστικά στην είσοδο στις τάξεις του στελεχών κάθε βαθμίδας που συνεχίζουν να ομνύουν στο όνομα του Ανδρέα, θα ήταν ίσως ιάσιμος. Είναι όμως βαθύτερος και εκτεταμένος. Και έχει θίξει την ίδια την κορυφή, όπως έδειξε η αυτοπροβολή του κ. Τσίπρα πάνω σε ένα εξωραϊσμένο πορτρέτο του Ανδρέα.
Via : www.kathimerini.gr
