Η Αλμπα Σοτόρα
«Η χαρά της ελευθερίας μετά από απίστευτο πόνο είναι ένα υπέροχο συναίσθημα» λέει η Αριάν στην αρχή του ντοκιμαντέρ «Commander Arian», το οποίο προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες και στο οποίο η Αλμπα Σοτόρα ακολουθεί για τρία χρόνια στην πρώτη γραμμή του πολέμου στη Συρία την 30χρονη διοικήτρια και τον αγώνα μίας ομάδας των Μονάδων Προστασίας Γυναικών YPJ προς το Κομπάνι για την απελευθέρωση των κατοίκων από το «Ισλαμικό κράτος» αλλά και για την ανεξαρτησία των γυναικών.
«Τι νόημα θα έχει να ζεις μια ζωή σαν σκλάβος ή μια ζωή που δεν σου ανήκει;» ρωτάει στο φιλμ η Αριάν δύο κοπέλες. Στο ίδιο πλαίσιο για την ανάγκη ανύψωσης του ηθικού του τάγματος και τα τραγούδια που λένε για τα βάρη του κόσμου που σηκώνουν οι εξορισμένες γυναίκες, για την αγάπη για την αντίσταση που σβήνει τη δίψα τους, για τις μητέρες που δεν πρέπει να κλάψουν τους μάρτυρες.
Μιλώντας στην «Εφ.Συν.» η Σοτόρα σημείωσε ότι στη Ροζάβα συντελείται μια ριζοσπαστική αλλαγή με ενίσχυση της θέσης της γυναίκας σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο.
«Εχουν απελευθερωθεί και μπορούν να αποφασίσουν τι να κάνουν. Οι εξαναγκαστικοί γάμοι καταργήθηκαν, οι γυναίκες που εκπαιδεύονται αυξήθηκαν, τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας μειώθηκαν. Αποδεικνύεται ότι στο δυτικό Κουρδιστάν γυναίκες και άνδρες μπορούν να ζήσουν μαζί με ισότητα, δημοκρατία και ελευθερία». Ομως, πρόσθεσε ότι τα σημαντικά επιτεύγματα σχετικά για τα δικαιώματα των γυναικών βρίσκονται υπό μεγάλη απειλή από το τουρκικό κράτος.
Η Ισπανίδα σκηνοθέτις έκανε λόγο για την πιο δυνατή εμπειρία της ζωής της τονίζοντας πως «η ηρωική αντίσταση κατά του “Ισλαμικού κράτους” στο Κομπάνι οδηγήθηκε από χιλιάδες γυναίκες, οι οποίες απέδειξαν στον κόσμο όχι μόνο ότι μπορούν να πολεμήσουν, αλλά και να νικήσουν».
«Τη νύχτα η Αριάν έκλαιγε από πόνο και όταν κοιμήθηκε έκλαψα εγώ από θυμό και απογοήτευση. Η ίδια και πολλές άλλες έπρεπε να πληρώσουν ένα τόσο υψηλό τίμημα με τη σάρκα τους, να υποφέρουν και να χάσουν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν το δικαίωμα της ύπαρξής τους» είπε η σκηνοθέτρια που ήταν δίπλα στη διοικήτρια, όταν εκείνη τραυματίστηκε με πέντε σφαίρες, αλλά και στην πορεία της ανάρρωσής της.
«Ασε με να δω, είναι το σώμα μου / Η μυρωδιά μου άλλαξε αφού τραυματίστηκα» λέει στην ταινία η 30χρονη. «Ερχονται σε εμάς σαν ζώα, τρέχουν, διαλύουν, εισβάλλουν στα σπίτια» αναφέρει για τα μέλη του ISIS χωρίς να κρύβει τον φόβο της για τον θάνατο. «Αλλά έχω πολλά να κάνω ακόμα» συμπληρώνει. Γι’ αυτά μας μίλησε η ίδια μέσω skype σύνδεσης αφού δεν μπόρεσε να παραστεί στο Ευρωκοινοβούλιο.
H Αριάν ζήτησε από τους ευρωπαϊκούς και πολιτικούς θεσμούς να δράσουν για να ακουστεί η φωνή των Κούρδων, να σταθούν στο πλευρό τους για να σταματήσουν οι επιθέσεις εναντίον της συριακής κοινωνίας και ειδικότερα κατά της Ροζάβα.
«Πολεμήσαμε σκληρά εναντίον του “Ισλαμικού κράτους” και σχεδόν το νικήσαμε, όπως είδε όλος ο κόσμος. Πολεμάμε για περισσότερα από έξι χρόνια με πολλές θυσίες, όχι μόνο Κούρδων αλλά και από άλλες αραβικές και ευρωπαϊκές χώρες», δήλωσε.
«Ομως, η Τουρκία μάς επιτίθεται ενισχύοντας έτσι το “Ισλαμικό κράτος”, το οποίο συνεχίζει τις σφαγές. Οσοι πιστεύουν στην ελευθερία και στην αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, τους ζητούμε να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας για να σταματήσουν αυτές οι βαρβαρότητες κατά πολιτών, γυναικών και παιδιών» υπογράμμισε.
Μετά από ερώτηση της «Εφ.Συν.» για το τι γίνεται τώρα στη Ροζάβα η διοικήτρια απάντησε πως είναι δύσκολες οι συνθήκες και πως δέχονται καθημερινά επιθέσεις κυρίως από τον τουρκικό στρατό.
«Ολα όσα έχουμε πετύχει απειλούνται και δεν είναι σίγουρο ότι θα αντέξουμε» συμπλήρωσε και απηύθυνε έκκληση για ανθρωπιστική βοήθεια εν όψει του χειμώνα, προκειμένου να μπορέσουν «να συνεχίσουν να μάχονται και να προστατεύσουν τις ανθρωπιστικές και τις δημοκρατικές αξίες».
Το ντοκιμαντέρ αφιερώνεται στη μνήμη της Βρετανίδας Αννα Κάμπελ, η οποία σκοτώθηκε από τουρκικές δυνάμεις στο Αφρίν τον περασμένο Μάρτιο. Μετά την προβολή ο πατέρας της, Ντιρκ, είπε ότι η κόρη του δολοφονήθηκε από όπλα βρετανικής κατασκευής ενώ προσπαθούσε να προστατεύσει αμάχους και ότι ακόμα και τώρα, 10 μήνες μετά, οι αρχές δεν επιτρέπουν σε οργανώσεις ή δημοσιογράφους να μπουν στην πόλη φοβούμενες τι μπορεί να βρουν.
Ο κ. Κάμπελ κατήγγειλε πως δεν κάνει εντύπωση στην κυβέρνηση της χώρας του το γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός λειτουργεί ως τρομοκρατική οργάνωση βασανίζοντας ανηλεώς ανθρώπους στο Κομπάνι, μας κάλεσε να αναλογιστούμε πώς θα αντιδρούσαμε εάν η Ισπανία έκανε επέμβαση στη Γαλλία, επειδή οι Γάλλοι βοήθησαν τους Βάσκους, και μας θύμισε το σύνθημα «Jinê, Jiyana Azadiyê» (Γυναίκες, Ζωή, Ελευθερία) το οποίο φώναξε και το κοινό στο τέλος της εκδήλωσης που διοργάνωσε ο ευρωβουλευτής και δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου.
Via : www.efsyn.gr
