Εάν δεν είναι σαφής και ορατή για το δημόσιο η πραγματική περιουσιακή κατάσταση των πολιτών δεν μπορούμε να έχουμε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα ούτε ένα ορθολογικό κοινωνικό κράτος. Ακόμη και η πίεση που ασκείται σήμερα από τους πιστωτές για τη μείωση του αφορολόγητου στηρίζεται στη διαπίστωση ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες φοροδιαφεύγουν συστηματικά δηλώνοντας εισοδήματα στο όριο του αφορολόγητου.

Και αντί να γίνει ό,τι είναι δυνατό για τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, προωθείται μια απόφαση που θα πλήξει τους οικονομικά αδύναμους μαζί με εκείνους παριστάνουν τους οικονομικά αδύναμους.

Έχει λοιπόν μεγάλο ενδιαφέρον η συζήτηση για το ηλεκτρονικό περιουσιολόγιο, η συγκρότηση του οποίου έχει μπει πλέον στις ράγες με ορίζοντα ολοκλήρωσης το φθινόπωρο του 2018. Είναι ανοιχτό το ερώτημα γιατί καθυστέρησε τόσα χρόνια η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση και γιατί δεν ενέπνευσε τις προηγούμενες κυβερνήσεις που ήθελαν μάλιστα να προβάλλονται ως μεταρρυθμιστικές.

Εξίσου σημαντικό είναι να μάθουμε γιατί οι θεσμικοί πιστωτές δεν άσκησαν ποτέ πραγματική πίεση προς αυτή την κατεύθυνση και δεν έθεσαν ποτέ ως προαπαιτούμενο για την εκταμίευση κάποιας δόσης τη σύνταξη του περιουσιολόγιου. Και αυτό ενώ είναι προϋπόθεση για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η οποία αποτελεί βαριά ασθένεια της ελληνικής οικονομίας.

Είναι αυτονόητο ότι στο ηλεκτρονικό περιουσιολόγιο πρέπει να περιλαμβάνονται όλα τα στοιχεία κινητής και ακίνητης περιουσίας, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, οποιαδήποτε εξαίρεση είναι εκ προοιμίου ύποπτη και εγείρει προβληματισμό για ανομολόγητες προθέσεις. Σκοπός δεν είναι η διαπόμπευση ή ο εκφοβισμός των οικονομικά ισχυρότερων αλλά η εμπέδωση κανόνων ισονομίας που στη χώρα μας δεν ισχύουν, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι ο μεγάλος όγκος των φορολογικών εσόδων προέρχεται από μισθωτούς και συνταξιούχους.

Υπάρχουν διαφορετικές σχολές σκέψης για το πώς πατάσσεται η φοροδιαφυγη: Αλλοι προτάσσουν τα τεκμήρια που αποκαλύπτουν το κόστος του τρόπου ζωής, άλλοι επιλέγουν τη διασταύρωση καταθέσεων και φορολογικών δηλώσεων. Πολλά έχουν δοκιμαστεί στο εξωτερικό, υπάρχουν επιτυχημένα και αποτυχημένα παραδείγματα, οπωσδήποτε υπάρχει τεχνογνωσία και εμπειρία που μπορούν να μεταφερθούν. Το βέβαιο είναι ότι χρειάζεται ισχυρή πολιτική βούληση και η έλλειψή της είναι που άφησε το μαύρο χρήμα να ανθίσει τόσο πολύ στη χώρα μας και να γίνει δομικό στοιχείο της ελληνικής οικονομίας.

Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια ούτε πομπώδεις υποσχέσεις. Χρειάζεται αποφασιστικότητα και σχέδιο. Αν αυτό συμβεί, τότε θα έχει κερδηθεί το μεγάλο στοίχημα, αυτό της κοινωνικής δικαιοσύνης, και δεν θα έχει πια καμία σημασία πώς ονειρεύεται την ευρωζώνη ο Β. Σόιμπλε.

* Κάθε μέρα η συντακτική ομάδα του Tvxs σχολιάζει την επικαιρότητα στη στήλη «η άποψή μας»

Via : tvxs.gr