του Κώστα Γιαννακίδη

Το νομικό επιτελείο του υπουργείου Οικονομικών είναι ο καλύτερος φίλος του ψυχιάτρου. Κοινώς έχει θρέψει τόσες νευρώσεις, έχει φέρει τόσους νομικούς στα όρια του παροξυσμού, που διεκδικεί πλέον την αίγλη του αστικού μύθου. Πράγματι, αν ακούσεις διηγήσεις νομικών που έχουν συνδιαλλαγεί μαζί του, δεν πιστεύεις, απλώς, ότι η λογική σταματά εντός του επιτελείου. Δέχεσαι ότι επαναπροσδιορίζεται. Είναι επίσης αληθές ότι συχνά το ρεπορτάζ αδικεί το έργο που παράγεται. Κάποιες αποφάσεις βγαίνουν από εκεί μέσα ως τέρατα, ενώ στην πραγματικότητα είναι κανονικά σχήματα ενός νομικού πλαισίου που, όχι σπάνια, ελέγχεται ως προς την ελαστικότητά του. Όμως αυτό που συνέβη χθες, δεν κρύβει καμία παρεξήγηση.

Με εγκύκλιό του, το υπουργείο Οικονομικών, διευκρινίζει ότι οι αποφάσεις του ΣτΕ δεν το υποχρεώνουν, το υπουργείο, στη γενική εφαρμογή τους παρά μόνον για τις συγκεκριμένες υποθέσεις. Να το πούμε απλά: έστω ότι εγώ και εσείς υφιστάμεθα την ίδια φορολογική ή μισθολογική μεταχείριση επί συγκεκριμένου ζητήματος. Εγώ προσφεύγω στο ΣτΕ. Εσείς όχι. Αν εγώ δικαιωθώ, η απόφαση καλύπτει μόνο εμένα. Εσείς πρέπει να κάνετε ξεχωριστή προσφυγή. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται σαν μία πονηριά, συμβατή με τον πνεύμα του νόμου. Από τις περιπτώσεις που εμπίπτουν στη γνωστή ρήση του Βουλγαράκη για τη νομιμότητα της ηθικής.

Δεν είναι έτσι. Ρώτησα έγκυρη νομική πηγή. Το υπουργείο Οικονομικών αυθαιρετεί. Γιατί ναι μεν οι αποφάσεις επί αιτήσεων αναιρέσεων ισχύουν μόνο για τους διαδίκους που αφορούν (inter partes), σε αντίθεση με τις περιπτώσεις όπου μετά από αίτηση ακυρώσεως ακυρώνεται μια διοικητική πράξη και αυτή η ακύρωση ισχύει έναντι όλων (erga omnes), εντούτοις,  Όταν το ΣτΕ αποφαίνεται επί της συνταγματικότητας, το υπουργείο δεν νομιμοποιείται να διατηρεί στο νομικό του οπλοστάσιο μέτρα που έχουν κριθεί ως αντισυνταγματικά. Και κάτι ακόμα. Με την εγκύκλιο του, το υπουργείο, ουσιαστικά καλεί τα μέλη ολόκληρων επαγγελματικών κατηγοριών να καταθέτουν ξεχωριστές προσφυγές εναντίον μέτρων και αποφάσεων. Αυτή η πρακτική αντίκειται στη μνημονιακή υποχρέωση για αποσυμφόρηση των δικαστηρίων.

Στον Υπαλληλικό Κώδικα υπάρχει διάταξη που υποχρεώνει όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, και του Υπουργείου Οικονομικών δηλαδή, να μην εφαρμόζουν διατάξεις που αντίκεινται στο Σύνταγμα. Πώς ακριβώς θα βεβαιώνουν φόρους που βασίζονται σε κηρυγμένες με δικαστική απόφαση αντισυνταγματικές διατάξεις;

Το θέμα δεν είναι μόνο νομικό ή και πολιτικό. Είναι πρωτίστως ηθικό. Και μία τεράστια γλώσσα βγαίνει περιπαικτικά πίσω από την ανακοίνωση με την οποία το υπουργείο καλεί τους πολίτες να επιδείξουν αίσθημα ευθύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης, υποβάλλοντας εγκαίρως τις φορολογικές τους δηλώσεις. Ανοησίες. Εχθροί είμαστε τελικά.

Via : www.protagon.gr/