Μπορεί η Ευρώπη να γιόρτασε πριν μερικές μέρες την επέτειο από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ωστόσο, από τη δεκαετία του 1990 κι έπειτα, τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν χτίσει 15 τείχη, συνολικού μήκους άνω των 1.000 χιλιομέτρων, έξι φορές μεγαλύτερο από το τείχος του Βερολίνου, με στόχο την «ασφάλεια» και την αποτροπή της εισόδου προσφύγων – μεταναστών στα εδάφη τους. Παράλληλα, την τελευταία δεκαετία έχουν εκτοξευθεί οι ευρωπαϊκές δαπάνες για την Frontex, ενώ τα επιχειρήματα της ακροδεξιάς, που δημιουργούν «ψυχολογικά τείχη», έχουν εισβάλλει στον κεντρικό δημόσιο διάλογο.
Οι ερευνητές του Transnational Institute, πρόσθεσαν το συνολικό μήκος των τειχών που έχουν ανεγερθεί στην Ευρώπη μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτά εκτίνονται για πάνω από 1000 χιλιόμετρα, δηλαδή έξι φορές το μήκος του Τείχους.
«Αυτά τα φυσικοί τείχη συνοδεύονται από ακόμα μεγαλύτερα «θαλάσσια τείχη», ναυτικές επιχειρήσεις που περιπολούν τη Μεσόγειο, καθώς και «εικονικά τείχη», συστήματα συνοριακών ελέγχων που προσπαθούν να σταματήσουν την είσοδο ή ακόμα και το ταξίδι στην Ευρώπη, και να ελέγξουν την κίνηση του πληθυσμού. Η Ευρώπη έχει μετατραπεί αυτή τη στιγμή σε φρούριο που αποκλείει τους πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας αύξησε τη χρήση της επιτήρησης και των στρατιωτικοποιημένων τεχνολογιών που έχουν επιπτώσεις στους πολίτες της εντός των τειχών» αναφέρει το TNI.
Όπως σημειώνει ο Independent, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Μια μέλέτη από τον Ιούνιο του 2018 εκτίμησε τον αριθμό των νεκρών στις 34.000 από την ίδρυση της ΕΕ το 1993. Συνολικά 3915 θάνατοι καταγράφηκαν το 2017.
Τα συμπεράσματα της έρευνας
Η έρευνα εκτιμά ότι τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του χώρου Σένγκεν έχουν κατασκευάσει στα σύνορά τους περίπου 1000 χιλιόμετρα τείχη από τη δεκαετία του 90, για να αποτρέψουν την είσοδο των εκτοπισθέντων και τη μετανάστευση στην επικράτειά τους.
Η πρακτική της κατασκευής τειχών έχει αυξηθεί πάρα πολύ, από 2 τείχη στη δεκαετία του 1990 στα 15 το 2017. Το 2015 σημειώθηκε η μεγαλύτερη αύξηση, όταν ο αριθμός αυξήθηκε από 5 σε 12
Δέκα από τα 28 κράτη μέλη (Ισπανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Αυστρία, Σλοβενία, Ηνωμένο Βασίλειο, Λετονία, Εσθονία και Λιθουανία) έχουν κατασκευάσει τείχη στα σύνορά τους για την πρόληψη της μετανάστευσης. Οι 8 από αυτές τις χώρες ανήκουν στην περιοχή Σένγκεν, οι εξαιρέσεις είναι η Βουλγαρία και το Ηνωμένο Βασίλειο
Μία χώρα που δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά ανήκει στον χώρο Σένγκεν έχει κατασκευάσει ένα τείχος για την πρόληψη της μετανάστευσης (Νορβηγία). Μια άλλη (Σλοβακία) έχει χτίσει εσωτερικά τείχη για φυλετικό διαχωρισμό. Συνολικά έχουν κατασκευαστεί 13 τείχη στα σύνορα της ΕΕ ή εντός του χώρου Σένγκεν.
Δύο χώρες, μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του χώρου Σένγκεν (Ισπανία και Ουγγαρία) έχτισαν δύο τείχη στα σύνορά τους για τον έλεγχο της μετανάστευσης. Άλλες δύο (Αυστρία και Ηνωμένο Βασίλειο) έχτισαν τοίχους στα σύνορα με τις χώρες Σένγκεν (Σλοβενία και Γαλλία αντίστοιχα). Μια χώρα εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά μέρος της λεγόμενης βαλκανικής οδού (ΠΓΔΜ), έχει κι αυτή χτίσει ένα τείχος για την πρόληψη της μετανάστευσης.
Οι εσωτερικοί έλεγχοι του χώρου Σένγκεν, οι οποίοι ρυθμίζονται και εξομαλύνονται από τον Κώδικα Συνόρων του Σένγκεν του 2006, έχουν μετατραπεί από την εξαίρεση στον κανόνα. Από μόνο 3 εσωτερικούς ελέγχους το 2006, επιβλήθηκαν 20 το 2017, πράγμα που σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει την επέκταση των περιορισμών και την παρακολούθηση των κινήσεων των λαών.
Το θαλάσσιο περιβάλλον, ιδίως η Μεσόγειος, παρέχει περισσότερα εμπόδια. Από την ανάλυση προκύπτει ότι από τις 8 κύριες ναυτιλιακές επιχειρήσεις της ΕΕ (Mare Nostrum, Poseidon, Hera, Andale, Minerva, Hermes, Triton και Sophia) καμία δεν έχει αποκλειστική ή έστω πρωτεύουσα στόχευση την εντολή διάσωσης ανθρώπων. Όλοι αυτοί είχαν ή έχουν τον γενικό στόχο της καταπολέμησης του εγκλήματος στις παραμεθόριες περιοχές. Μόνο ένας από αυτούς (Mare Nostrum) περιλάμβανε ανθρωπιστικές οργανώσεις στον στόλο του, αλλά αντικαταστάθηκε από την επιχείρηση «Triton» του Frontex (2013-2015), η οποία έριξε το βάρος στη δίωξη των εγκλημάτων που σχετίζονται με τα σύνορα. Μια άλλη επιχείρηση (Sophia) περιελάμβανε άμεση συνεργασία με στρατιωτική οργάνωση (ΝΑΤΟ) με εντολή επικεντρωμένη στη δίωξη ατόμων που μεταφέρουν ανθρώπους σε μεταναστευτικές διαδρομές.
Υπάρχει επίσης ένας αυξανόμενος αριθμός «εικονικών τειχών» που επιδιώκουν τον έλεγχο, την παρακολούθηση και την παρακολούθηση των κινήσεων των ανθρώπων. Αυτό οδήγησε στην επέκταση, ιδίως μετά το 2013, διαφόρων προγραμμάτων για τον περιορισμό της κυκλοφορίας των πολιτών (VIS, SIS II, RTP, ETIAS, SLTD και I-Checkit) και τη συλλογή βιομετρικών δεδομένων. Τα δεδομένα που συλλέγονται από αυτά τα συστήματα αποθηκεύονται στη βάση δεδομένων EURODAC, η οποία επιτρέπει την ανάλυση για την καθιέρωση κατευθυντήριων γραμμών και μοτίβων στις κινήσεις μας. Το EUROSUR αναπτύσσεται ως σύστημα επιτήρησης για τις παραμεθόριες περιοχές.
H εκτόξευση του προϋπολογισμού της Frontex
Η έρευνα κάνει ιδιαίτερη μνεία και στην εκτόξευση των ευρωπαϊκών δαπανών για την αποτροπή, μέσω της Frontex, αλλά και στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τις μαζικές απελάσεις σε τρίτες χώρες. Όπως αναφέρει συγκεκριμένα:
- Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνόρων και Ακτοφυλακής (Frontex) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή τη διαδικασία επέκτασης του φρουρίου. Οι προϋπολογισμοί της έχουν αυξηθεί σε αυτή την περίοδο,από 6,2 εκατομμύρια το 2005 σε 302 εκατομμύρια το 2017.
- Η ανάλυση των στοιχείων του προϋπολογισμού του Frontex δείχνει την ολοένα αυξανόμενη συμμετοχή στις επιχειρήσεις απέλασης. Οι προϋπολογισμοί των σχετικών υπηρεσιών εκτοξεύτηκαν από 80.000 ευρώ το 2005 σε 53 εκατομμύρια ευρώ το 2017.
- Οι απελάσεις που πραγματοποιοεί η Frontex συχνά παραβιάζουν τα δικαιώματα των προσώπων που ζητούν άσυλο. Μέσω συμφωνιών της Frontex με τρίτες χώρες, οι αιτούντες άσυλο καταλήγουν σε κράτη που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η επιρροή της Ακροδεξιάς
«Η άκρα δεξιά έχει χειραγωγήσει την κοινή γνώμη για να δημιουργήσει παράλογους φόβους για τους πρόσφυγες» αναφέρουν οι ερευνητές, που τονίζουν ότι εκτός από τα φυσικά τείχη, η ακροδεξιά επιρροή δημιουργεί και «ψυχολογικά τείχη» στους ευρωπαίους πολίτες:
Στα 28 κράτη μέλη της ΕΕ, υπάρχουν 39 πολιτικά κόμματα από την Ακροδεξιά, τα οποία σε κάποιο σημείο της ιστορίας τους έχουν τουλάχιστον μία κοινοβουλευτική έδρα (σε εθνικό Κοινοβούλιο ή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο).
Κατά την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης έρευνας, τον Ιούλιο του 2018, δέκα κράτη μέλη (Γερμανία, Αυστρία, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Ιταλία, Πολωνία και Σουηδία) έχουν ξενοφοβικά κόμματα με ισχυρή παρουσία, εκατομμυρίων ψήφων από το 2010.
Με εξαίρεση τη Φινλανδία, τα κόμματα αυτά αύξησαν τα τελευταία χρόνια έχουν αυξήσει την εκλογική τους δύναμη και την επιρροή τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτές στη Γερμανία, την Ιταλία, την Πολωνία και τη Σουηδία, σημειώθηκε μια ανησυχητική αύξηση, όπως το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD που κέρδισε 94 έδρες στις εκλογές του 2017. Πρόκειται για ένα κόμμα που δεν είχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στις εκλογές του 2013.
Επίσης, το Κόμμα του Νόμου και της Δικαιοσύνης (PiS) στην Πολωνία κέρδισε 235 έδρες μετά τις εκλογές του 2015 (αύξηση 49%) ενώ σημειώνεται και η έντονη ανάπτυξη της Λέγκας του Βορρά στην Ιταλία, η οποία εκτινάχθηκε από τις 18 έδρες το 2013 στις 124 έδρες το 2018 .
Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, σε 9 από αυτά τα 10 κράτη, τα ακροδεξιά κόμματα έχουν υψηλό βαθμό επιρροής στις πολιτικές μετανάστευσης της κυβέρνησης, ακόμη και όταν είναι μειοψηφικό κόμμα. Σε 4 από αυτά (Αυστρία, Φινλανδία, Ιταλία και Πολωνία) τα κόμματα αυτά έχουν υπουργούς στην κυβέρνηση. Σε 5 από τις υπόλοιπες 6 χώρες (Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Ουγγαρία και Σουηδία), σημειώθηκε αύξηση του ξενοφοβικού λόγου και επιρροής.
Παράλληλα, οι ερευνητές τονίζουν ότι τα κεντρώα κόμματα ενσωματώνουν στο λόγο τους τα επιχειρήματα και τα αιτήματα των ακροδεξιών κομμάτων, προσπαθώντας να μειώσουν την επιρροή τους στους ψηφοφόρους. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει με αυτόν τον τρόπο είναι να προωθούνται ακόμα περισσότερο οι ακροδεξιές ιδέες και να διαχέονται οι ρατσιστικές απόψεις με ελάχιστη προσπάθεια από τα κόμματα που εξαρχής τις έθεσαν στο δημόσιο διάλογο.και να προωθήσουν έναν εναλλακτικό λόγο βασισμένο στα δικαιώματα των ανθρώπων.
Πηγή: Transational Institute
Via : www.thepressproject.gr
