Η πραγματική εικόνα -και η προεκλογική- θα διαμορφωθεί όταν θα αρχίσουν να εφαρμόζονται τα πρώτα μεταμνημονιακά μέτρα, που θα αφορούν εκατομμύρια ψηφοφόρους και θα εξυπηρετούν τον βασικό εκλογικό στόχο του Αλέξη Τσίπρα
του Γιώργου Καρελιά
Για όσους είχαν αμφιβολίες, αυτό που οι αναλυτές αποκαλούν «ατζέντα» άλλαξε ήδη. Η τραγωδία στην Aνατολική Aττική πέρασε σε δεύτερη μοίρα και σε λίγο θα φύγει εντελώς από την επικαιρότητα (μέχρι να έρθουν οι πλημμύρες του χειμώνα, αν έρθουν). Ετσι έχει γίνει σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, έτσι θα γίνει και τώρα. Η «ατζέντα» καθορίζεται ήδη από τα απόνερα της «εξόδου από τα μνημόνια». Απολύτως αναμενόμενο. Καθορίζεται από το «διχαστικό» μήνυμα Τσίπρα, που η προπαγάνδα της ΝΔ προσπαθεί να αντιμετωπίσει με το εφεύρημα «ΠαραμΙΘΑΚΗ». Αλλά κι αυτή η εικόνα είναι πρόσκαιρη και εν μέρει παραπλανητική. Ολα αυτά είναι για έναν μικρόκοσμο περί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που νομίζει ότι διαμορφώνει «κλίμα». Πλάκα έχει.
Το μεγάλο (εκλογικό) κοινό δεν πολυσκοτίζεται για αυτά. Ο πολύς κόσμος έχει τα καθημερινά προβλήματά του και ποσώς ενδιαφέρεται αν ο Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι «ξημερώνει καινούργια μέρα» ή αν ο Μητσοτάκης του απάντησε «μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά». Κάπως έτσι θα τα έλεγαν, σε κάθε περίπτωση. Η πραγματική εικόνα (και η προεκλογική) θα διαμορφωθεί αν και όταν εξαγγελθούν -και κυρίως εφαρμοστούν- τα πρώτα μεταμνημονιακά μέτρα, που θα αφορούν εκατομμύρια ψηφοφόρους. Μέχρι τότε θα παίζουν πόλεμο οι εκατέρωθεν προπαγανδιστές και τα τρολ τους. Για να έχουμε μια εικόνα για το τι θα συμβεί μετά, ας συνυπολογίσουμε τα εξής στάδια:
1. Σε λίγες μέρες θα γίνει ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Η πραγματική επιρροή του στο πολιτικό κλίμα θα είναι από μηδενική έως ελάχιστη. Αδιάφορο, εκτός αν δεν είναι μόνο ανασχηματισμός ενδο-ΣΥΡΙΖΑίικων διευθετήσεων.
2. Σε 15 μέρες από σήμερα ο Τσίπρας θα πάει στη ΔΕΘ και εκεί θα κάνει αυτό που (δεν) υποψιάζεται η αντιπολίτευση. Θα «τα δώσει όλα»; Οχι, θα κρατήσει και μερικά «καβάτζα» για μετά. Οι παροχές θα γίνουν σε δόσεις. Και θα έχουν τα πάντα: άμεσες χρηματικές παροχές (π.χ. 13η σύνταξη ή ό,τι άλλο προκύψει), έμμεσες παροχές (π.χ. μείωση του ΕΝΦΙΑ ή χάρισμα της τελευταίας δόσης του), άλλες εξαγγελίες, όπως μείωση φόρων για νοικοκυριά και επιχειρήσεις κ.ο.κ. Επίσης, θα έχουμε κι άλλα, περισσότερο συμβολικά μέτρα, όπως αύξηση του κατώτατου μισθού, κ.ά. Η επίδραση τέτοιων μέτρων και αποφάσεων θα μετρηθεί από τις αρχές του 2019, οπότε θα έχουμε -και ουσιαστικά- την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, η οποία μπορεί να είναι τετράμηνη (εκλογές τέλη Μαΐου), μπορεί και συντομότερη…
3. Περί τα τέλη Οκτωβρίου θα αποφασιστεί τι θα γίνει με τις συντάξεις. Ενδεχόμενη αναστολή της προγραμματισμένης μείωσής τους θα ενισχύσει το κυβερνητικό οπλοστάσιο.
4. Παράλληλα με όλα αυτά θα «ξανατρέξουν» υποθέσεις σκανδάλων με πρόσωπα του «παλιού πολιτικού συστήματος». Η επιρροή τους στο εκλογικό σώμα δεν αναμένεται σημαντική, πλην απροόπτου… Ολα αυτά δείχνουν ότι οι εκλογές θα γίνουν με «ατζέντα Τσίπρα» και όχι με «ατζέντα Μάτι», όπως ήλπιζε η αντιπολίτευση μέχρι πρότινος. Η από το 2106 προσδοκία της ΝΔ για κατάρρευση της κυβέρνησης και άμεσες εκλογές διαψευδόταν χρόνο με τον χρόνο. Η θεωρία της σύντομης αριστερής παρένθεσης διαψεύστηκε οριστικά. Η κυβέρνηση θα ξεπεράσει σε θητεία όλες τις προηγηθείσες μνημονιακές. Και τώρα το ερώτημα που προκύπτει από όλα αυτά: αρκούν για να γυρίσει ο Τσίπρας το παιχνίδι; Και «ναι» και «όχι». Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ έχουν ως βασικό στόχο τους -όσο κι αν φαίνεται παράδοξο- να πάθουν ό,τι έπαθε η ΝΔ και όχι το ΠΑΣΟΚ.
Ιδού: Η ΝΔ έπαθε εκλογικό στραπάτσο τον Μάιο του 2012 (18,85%). Ανέκαμψε μερικώς τον Ιούνιο (29,66%) και κυβέρνησε. Εν συνεχεία ηττήθηκε δύο φορές το 2015, αλλά αξιοπρεπώς (27,81% τον Ιανουάριο και 28% τον Σεπτέμβριο). Σήμερα ετοιμάζεται να επανακάμψει. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ υπέστη διαδοχικές εκλογικές πανωλεθρίες. Τον Ιανουάριο του 2015 ήταν έβδομο(!) κόμμα και μόλις που διεσώθη κοινοβουλευτικά (4,68%) και τον Σεπτέμβριο ανέβηκε στην τέταρτη(!) θέση με 6,29%. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα δεν κινδυνεύει να γίνει ΠΑΣΟΚ. Αν δεν μπορέσει να «γυρίσει το παιχνίδι» παίρνοντας τρίτη εκλογική νίκη, έχει ως βασική επιδίωξη να παραμείνει μόνος και κυρίαρχος στην αντιπολίτευση. Σε αυτό διευκολύνεται από τη διαφαινόμενη αποτυχία ανάκαμψης του ενδιάμεσου χώρου (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, κ.ά.). Τα δύο αυτά κόμματα απειλούνται και από το κομμάτι εκείνο των (δυνητικών) ψηφοφόρων τους που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν οι μεν (φιλελευθερίζοντες) Μητσοτάκη «για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ» και οι δε (αντιδεξιοί) Τσίπρα «για να μην έρθει ο Μητσοτάκης».
Στην πολιτική οι εξελίξεις σπανίως είναι γραμμικές, δεν εξελίσσονται μόνο προς μία κατεύθυνση. Η βεβαιότητα στις προβλέψεις είναι μόνο για τα Μαντεία, αν και αυτά συχνά έβγαζαν διφορούμενους χρησμούς. Σήμερα θα μπορούσε να ισχύει ο γνωστός, ελαφρώς παραλλαγμένος για την περίσταση, χρησμός: «Ηξεις, αφήξεις, ουκ εν κάλπη θνήξεις» (το κόμμα μπαίνει όπου θέλει ο καθένας…)
Πηγή : www.protagon.gr
