του Κώστα Αρχοντάκη
Ένα κόμμα που κυβερνά και θέλει να διεκδικεί τον τίτλο του αριστερού και ταυτόχρονα ριζοσπαστικού, είναι η συνεπής δράση του υπέρ των διεκδικήσεων της μεγάλης μάζας των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων. Δράσεις οι οποίες είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα της παγκοσμιοποιημένης εξουσίας των αγορών και των τοπικών μεγάλων συμφερόντων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε τους παραπάνω τίτλους. Εξελέγη ως η ισχυρότερη κοινοβουλευτική ομάδα τον Ιανουάριο του 2015. Στη συνεχεία, η επτάμηνη πολιτική του, τον έφερε σε διάσταση από τον προεκλογικό του λόγο με αποτέλεσμα την διάσπαση του και την προκήρυξη
εκλογών για το Σεπτέμβρη του 2015.
Επί σειρά ετών ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε την εικόνα του πλέον μαχητικού κόμματος ενάντια στα μνημόνια και στους πολιτικούς που τα επέβαλαν. Σήμερα μετά την κυβίστηση του, της διαπραγμάτευσης που δεν έφερε την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια, τοποθετήθηκε στην
αντίπερα όχθη των προσδοκιών του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Θήλασε το νεότερο παιδί των μνημονίων, το τρίτο, το σκληρότερο, με τη θαλπωρή των πρώην αντιπάλων του που ήταν το ΠΑΣΟΚ , το ΠΟΤΑΜΙ και η ΝΔ.
Η αποτυχία της πολιτικής του, ο εσωκομματικός σεισμός που δημιούργησε το 3ο μνημόνιο και η αντιμετώπιση του με την άρον άρον προκήρυξη εκλογών δημιουργεί το ερώτημα από τι επιπέδου πολιτικό προσωπικό προήλθε. Δηλαδή χονδροειδώς πρέπει να απαντηθεί ποιός ήταν ο στενός κύκλος της ηγετικής του ομάδας που μας έσπρωξε για μία φορά ακόμα στις εκλογές της λίστας και του απαράδεχτου bonus. Ποιός είναι ο μηχανισμός που συντηρεί την βασική δομή της εξουσία στο νέο ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει να αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτική πρωτοπορία.
Απαντήσεις υπάρχουν πολλές άλλα σε αδρές γραμμές είναι και οι παρακάτω :
- Το κορυφαίο του προσωπικό αναδείχτηκε συνειδητά ή ασυνείδητα με την υπεραπλούστευση μιας πολιτικής συνθημάτων που το οδήγησε στην κατάκτηση της εξουσίας.
- Ενώ κέρδιζε ψήφους με το λαϊκισμό έπεφτε και ο ίδιος θύμα του. Οι περισσότεροι μέχρι και σήμερα δείχνουν αδυναμία να το παραδεχθούν και να το ομολογήσουν.
- Υπάρχουν και αυτοί που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι χρησιμοποιούνται από μηχανισμούς συμφερόντων που ποτέ δεν θα ήθελαν να ταυτίζονται.
- Είναι και οι εξουσιολάτρεις παντός καιρού και συμφερόντων.
- Τα κομματικά μέλη και ιδιαίτερα τα ανώτερα που έμειναν σε θέσεις εξουσίας υπέκυψαν στο φόβο της εφαρμογής των στοιχειωδών κομματικών διαδικασιών που όφειλαν να εξαντλήσουν προ και μετά την υποτιθέμενη επίπονη διαπραγμάτευση.
Βέβαια όλα αυτά είναι η τραγωδία που ξεσκέπασε μια πλασματική ελπίδα. Τώρα καλύπτονται όσο γίνεται καλύτερα με καπνό από τεχνητά άλλοθι, όπως των ιδιόρρυθμων-κακών συνεργατών και της ασυνέπειας των δανειστών-εταίρων καθώς και στο προεκλογικό και μετεκλογικό διάλειμμα του επικοινωνιακού εντυπωσιασμού.
Το πλέον όμως απαξιωτικό για την κατ’ όνομα πλέον αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι έντεχνα το κυρίαρχο σύστημα μαζί του εφαρμόζει την πολιτική της ΤΙΝΑ (THERE IS NO ALTERNATIVE), στην οποία μέρα με την ήμερα αποδεικνύεται ότι συνειδητά η ηγετική της ομάδα παραδόθηκε.
Έτσι χρεώθηκε στην ΠΦΑ (Πρώτη Φορά Αριστερά) η αποτυχία της ελπίδας, προς όφελος όμως του κατεστημένου, που λειτουργεί πλέον ως άλλοθι σε μια σκληρότερη διαχείριση των αδύναμων συνανθρώπων μας. Την διπλή αυτή ήττα των δυνάμεων της εργασίας και της νεολαίας που την αποτελεί η πολιτική παράταση της εφαρμογή της ΤΙΝΑ από τη ΠΦΑ του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ανατραπεί με τη δημιουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού μετώπου που θα στοχεύει με μεγάλη σοβαρότητα αυτή τη φορά να υπερβεί τα όρια της αντιπολίτευσης.
Καθήκον πρώτο πρέπει να γίνει η αποκαθήλωση της μέχρι τώρα απάτης των βροντερών συνθημάτων και των πολιτικών θεατρινισμών μιας δήθεν μάχης που εξαντλείται μέσα στην λογική των κανόνων του συστήματος. Βλέπε το εκλογικό bonus, το αγκάλιασμα εκκλησίας- κράτους, της γραφειοκρατίας -του τραπεζικού συστήματος- του νομικού συστήματος κ.λ.π. δηλαδή το φαύλο κύκλο που κρατά την ατομική και κοινωνική δράση στην ποδηγέτηση μεγάλων συμφερόντων.
Καθήκον δεύτερο την εφαρμογή ενός πολιτικού σχεδιασμού που θα ενεργοποιεί και θα ενεργοποιείται από την λαϊκή συμμετοχή με δημοκρατικές και ταυτόχρονα παιδευτικές διαδικασίες, που θα επιτυγχάνουν σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική και πνευματική δραστηριοποίησή με αφετηρία τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά εκάστου. Η εφαρμοσμένη κοινωνική, πολιτισμική και πολιτική ως νέα παιδεία θα θεμελιώνεται στις αρχές της διαλεκτικής. Η απομάκρυνση από τις προσωπικές καταξιώσεις και επιβεβαιώσεις θα είναι ο κανόνας.
Via : www.efsyn.gr
