Αυτά που κάνει και αυτά που δεν τολμάει να κάνει η κυβέρνηση
του Κώστα Γιαννακίδη
Ο Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε μία ερώτηση προς τον πρωθπουργό, η οποία είναι, στην κυριολεξία, όλα τα λεφτά:
- Τι προτίθεται να κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να αξιοποιηθεί η παραδοχή του ΔΝΤ για το λάθος στον περίφημο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή;
- Τι μέτρα θα φέρει η υστέρηση στα έσοδα του Ιανουαρίου;
Παίρνεις τις απαντήσεις και έχεις μία περιγραφή της ζωής από εδώ και πέρα. Ο Στουρνάρας, λέει το ρεπορτάζ, έθεσε το θέμα στους ομολόγους του οι οποίοι προτίμησαν να το αφήσουν ανέγγιχτο στο τραπέζι. Πιθανότατα κάτι τέτοιο θα πράξει και το ΔΝΤ. Το θέμα είναι τι πράττει, από εδώ και πέρα, η κυβέρνηση. Κοινώς τι άλλο κάνει πέρα από το να εκδίδει φύλλα επιστράτευσης και να ανοιγοκλείνει το κρύο ντους με τα εργασιακά; Εδώ η απάντηση είναι εύκολη: τίποτα.
Το πρόβλημα μας δεν βρίσκεται μόνο σε αυτά που γίνονται. Κυρίως θρέφεται από αυτά που δεν γίνονται. Κάνε μία σοβαρή κουβέντα με μεγάλους οικονομικούς παράγοντες και θα ακούσεις κριτική που δεν τολμάει να την εκστομίσει ούτε ο Αλέξης σε όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση εγκαλείται για ατολμία, έλλειψη φαντασίας, μικρή διάθεση για καινοτομίες και λύσεις που, αν μη τι άλλο, θα είναι τουλάχιστον ευρηματικές. Και, εντάξει, η διαχείριση ΓΑΠ «δεν καταλάβαινε». Η διαχείριση Σαμαρά γιατί χωλαίνει; Πιθανότατα επειδή πηγαίνει με μικρά βήματα και κοφτές ανάσες. Λάθος.
Άλλο παράδειγμα: στο Μαξίμου, λέει, δυσαρεστήθηκαν από τη συνέντευξη του Θεοχάρη, των Εσόδων, ο οποίος άνοιξε για τα καλά το θέμα των δόσεων προς την εφορία. Μεταξύ μας, αυτή είναι και η μοναδική ρεαλιστική ματιά προς την αλήθεια. Αλλιώς, ας μαζέψει το κράτος άδειους λογαριασμούς, κενές μισθοδοσίες και αζήτητα ακίνητα. Θα αντιδράσει, είπαν, η τρόικα. Όμως κανένας δεν μπήκε στον κόπο να μελετήσει την ουσία της πρότασης Θεοχάρη. Τι λέει; Ότι το δημόσιο πρέπει να συμπεριφερθεί ως τράπεζα που κάνει διακανονισμό δανείου. Πολλές μικρές δόσεις με μεγάλες προσαυξήσεις σε βάθος χρόνου. Ο οφειλέτης θα κάνει το παν για να ξοφλήσει νωρίς. Τώρα δεν κάνει απολύτως τίποτα επειδή, απλούστατα, δεν δύναται.
Κάπως έτσι, έχεις μία αγορά παράλυτη που ποντάρει τις λίγες ελπίδες της στο ΕΣΠΑ, τα δημόσια έσοδα καθηλωμένα και το επενδυτικό ενδιαφέρον αμελητέο-κρατήστε και μία σημείωση για τη μεγάλη προσέλκυση επενδύσεων στο Βέλγιο, μία χώρα που δεν λες ότι έχει και μισθούς Βουλγαρίας. Τι απομένει για να κινήσει τα πράγματα; Αυτοί οι μονόλογοι του Βενιζέλου για το κλίμα που αλλάζει και τη νέα αναπτυξιακή αφήγηση. Το παραμύθι, δηλαδή.
Via : www.protagon.gr
