Μετά από δύο διασπάσεις και εκατοντάδες ατομικές αποχωρήσεις, σχεδόν καθημερινές αντιπαραθέσεις και διαμάχες, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο Συνέδριό του.
Υποτίθεται θα ήταν η αφετηρία ενόψει της μάχης των ευρωεκλογών, αλλά το καζάνι έβραζε.
Μόλις μερικές ώρες πριν την έναρξη των εργασιών, ο πρώην πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας θεώρησε σωστό να παρέμβει δημοσίως για πρώτη φορά μετά την παραίτησή του.
Υποψήφιος ο ίδιος στον πρώτο γύρο για την προεδρία του κόμματος, ο Ν. Παππάς υποστήριξε στον δεύτερο τον Στέφανο Κασσελάκη.
Αυτό έπαιξε σημαντικό αν όχι καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα της εκλογής. Ο Παππάς είχε υποστηρίξει τον Κασσελάκη, προφανώς όχι για ιδεολογικούς λόγους και περίμενε τα ανταλλάγματα.
Αντίθετα, ο νέος πρόεδρος, μεθυσμένος από την επιτυχία και την προβολή του στα ΜΜΕ, άρχισε σταδιακά να παίρνει αποστάσεις από τον εσωκομματικό ευεργέτη του.
Στην αρχή δήλωσε ότι δεν χρωστούσε σε κανένα. Και όταν ο Παππάς άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα πήγαινε στις Σπέτσες για το περιβόητο Σαββατοκύριακο εργασίας, ο πρόεδρος του διαμήνυσε ότι στις επόμενες εθνικές εκλογές δεν θα τον συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια.
Αν ο Κασσελάκης είχε χειριστεί με περισσότερο ρεαλισμό και λιγότερη αλαζονεία τη σχέση, θα μπορούσε να τη διατηρήσει. Αλλά ούτε από πολιτική και εσωκομματικούς χειρισμούς ξέρει. Και περισσότερο σαν διευθύνων σύμβουλος πολυεθνικής συμπεριφέρεται.
Σε κάθε περίπτωση, με το πέρασμα του χρόνου η σχέση των δύο μετατράπηκε σε ανοιχτή εχθρότητα.
Ο κ. Κασσελάκης έπνεε μένεα επειδή ο Παππάς, εκμεταλλευόμενος τις διασυνδέσεις που ήδη είχε και τη γνώση του κομματικού μηχανισμού, είχε καταφέρει αθόρυβα να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του.
Από την πλευρά του, ο Παππάς εκτίμησε ότι, αν το Συνέδριο επικύρωνε την κυριαρχία Κασσελάκη, ο ίδιος θα είχε την τύχη του «όποιος έχει αντίρρηση να σηκωθεί όρθιος» Π. Πολάκη.
Τον οποίο ο Κασσελάκης εξευτέλισε, με αφορμή το νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφύλων, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.
Ετσι, τις τελευταίες μέρες πριν το Συνέδριο ο πρώην υπουργός πέρασε στο αντικασσελακικό στρατόπεδο.
Και όταν ο πρόεδρος του κόμματος, στην εναρκτήρια ομιλία του στο Συνέδριο, ήταν υποχρεωμένος να προκηρύξει προεδρικές εκλογές, ο Παππάς βρέθηκε στη θέση του king maker, αυτού που αποφασίζει ποιος θα είναι βασιλιάς, λόγω των προσβάσεών του στη βάση του κόμματος.
Το ίδιο βράδυ συμμετείχε στην ομάδα στελεχών που συζήτησαν τον υποψήφιο αντικαταστάτη του Κασσελάκη χωρίς όμως να δεσμευθεί ότι θα υποστηρίξει την Ολγα Γεροβασίλη, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα είναι η αντίπαλη του σημερινού προέδρου.
Εσωκομματικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι αν πάρει τα ανταλλάγματα που ζητά, δηλαδή ο Κασσελάκης δεχθεί να τον αναγορεύσει σε ένα είδος νούμερο 2 του κόμματος, ο Παππάς θα αλλάξει ξανά στρατόπεδο υποστηρίζοντας τον υπάρχοντα πρόεδρο. Αντίθετα δεν βλέπουν με ποια θέση εξουσίας θα μπορούσε να ανταμειφθεί, στην περίπτωση που υποστήριζε τους αντιπάλους του.
Αυτό που προκαλεί προβληματισμό είναι ότι όλες αυτές οι παρασκηνιακές κινήσεις αφορούν την κατανομή της εξουσίας και δεν έχουν καθόλου σχέση με την ιδεολογία, την πολιτική και τις ιδέες της Αριστεράς. Μοιάζουν περισσότερο με το γνωστό παιχνίδι των κατεργάρηδων της τράπουλας: εδώ ο Παππάς, εκεί ο Παππάς, με ποιον είναι ο Παππάς;
Πηγή : https://tvxs.gr
