(από τα κείμενα Θέσεων της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ)
Για την Κοινωνία των Πολιτών και την Δημοκρατία
Στη σημερινή εποχή, η πολιτική έχει ταυτιστεί στο μυαλό πολλών με παιχνίδια εξουσίας, τακτικισμούς και επικοινωνιακές κινήσεις, το κράτος αποτελεί μια αρχή ξένη και απόμακρη, ενώ ο πολιτικός διάλογος έχει αντικατασταθεί από ανταλλαγή υβριστικών χαρακτηρισμών μεταξύ των πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής. Οι πολιτικές διαιρέσεις γίνονται με βάση τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με βάση ιδέες ή προγράμματα.
Είναι ανάγκη να αναδειχθεί ένα άλλο μοντέλο πολιτικής: άμεσης, από τους ίδιους τους πολίτες, χωρίς διαμεσολάβηση, που να επιδιώκει αποτελέσματα που βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών.
Η συνεργατικότητα, η συμμετοχικότητα, η εργασιακή δημοκρατία, ο περιορισμός της υπερεργασίας και του ποσοστού υπεραξίας της εργασίας προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας, με ενίσχυση των καθολικών κοινωνικών παροχών σύμφωνα με τις αντοχές και τα όρια του πλανήτη και των οικοσυστημάτων και με βάση τις δυνατότητες και τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, ως συνειδητών μελών ενός οργανωμένου κοινωνικού συνόλου με υπερεκτεταμένους δημοκρατικούς θεσμούς και νομοθεσία, δικαιώματα και υποχρεώσεις που θα εφαρμόζονται ισότιμα και ισόνομα από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, ουσιαστικά σημαίνουν την ανάγκη συγκρότησης μιας Πολιτικής Κοινωνίας, της Κοινωνίας των Πολιτών, με όλη την πολυμορφία που τη διακρίνει.
Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απομακρυνθεί από τον αρχικό της σχεδιασμό και από τις αξίες ακόμη και αυτού του καπιταλισμού με το κοινωνικό κράτος. Στην πραγματικότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθώντας τις επιταγές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, διάβρωσε σταδιακά την εθνική κυριαρχία των κρατών μελών. Δεν μπόρεσε να δώσει μια απάντηση στα κοινωνικά ζητήματα, που προέκυψαν λόγω της κρίσης, συμπεριλαμβανομένου του μεταναστευτικού/προσφυγικού.
Στα κενά που δημιουργήθηκαν από τις ρηγματώσεις μπόρεσαν να εισχωρήσουν ο λαϊκισμός, η ξενοφοβία, η ακροδεξιά και ο νεοφασισμός και να εμφανίζονται ως ο αντίποδας στη λιτότητα, στη μετανάστευση και στην ισλαμική τρομοκρατία.
Αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης ήταν να παραμεριστούν η Δημοκρατία και οι κοινωνικές/λαϊκές ελευθερίες.
Από την άλλη πλευρά, η πολιτική και οικονομική ζωή της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου ολόκληρου κυριαρχείται από μια χούφτα πολυεθνικών εταιρειών (συχνά αποκαλούνται νέες αγορές), οι οποίες με όχημα τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό (νεοφιλελευθερισμός), καθορίζουν την πορεία του πλανήτη και των κατοίκων του, όλων μας. Ως εξ αυτού του του γεγονότος, η πολιτική έχει σταματήσει να παίζει το ρόλο της στη διαμόρφωση του τρόπου διαβίωσης και εργασίας των πολιτών. Τη θέση της έχει πάρει η οικονομία, δηλαδή οι οικονομικές ελίτ – πολυεθνικές εταιρείες και οίκοι αξιολόγησης – οι οποίες επιβάλλουν πλέον τις πολιτικές τους επί των κρατών και των πολιτών και όχι μόνο στο αυστηρά οικονομικό επίπεδο, αλλά και στις δημόσιες υπηρεσίες, στην αγορά εργασίας και στις εργασιακές συνθήκες, ακόμη και ως προς την πρόσβαση όλων των πολιτών στην τροφή, στο νερό, στην κατοικία, στην υγεία, στην εκπαίδευση.
Οι ανισότητες που δημιουργούνται στην κοινωνία έχουν τις αιτίες τους ακριβώς σε αυτή την νέα κατάσταση. Οι ανισότητες αφορούν στην ίδια αντιμετώπιση όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση (φτώχεια), ή τη σχέση του με την εξουσία (τα δικά μας παιδιά), το φύλο, τη θρησκεία, τη σεξουαλική προτίμηση/ιδιαιτερότητα. Οι ανισότητες αναφέρονται στις διαφορετικές ευκαιρίες (αποκλεισμός των πολλών από θέσεις εργασίας και κυρίως αυτές με υψηλές αμοιβές).
Οι οικονομικές ανισότητες υπονομεύουν σε σημαντικό βαθμό την ιδέα, ότι στη Δημοκρατία όλοι οι πολίτες εννοούνται ως ισάξια και ισότιμα μέλη μιας κοινωνίας, ενός κράτους ή μιας συλλογικότητας κρατών. Με αυτήν την έννοια, οι οικονομικές ανισότητες αποτελούν στοιχεία της έλλειψης δημοκρατίας, του δημοκρατικού ελλείμματος στην Ελλάδα, στην ΕΕ, στον πλανήτη.
Είναι ανάγκη να διεκδικήσουμε την επαναφορά της κυριαρχίας της πολιτικής επί της οικονομίας, για να αποκατασταθούν οι λειτουργίες της δημοκρατίας ή και αυτή η ίδια η Δημοκρατία. Είναι ανάγκη η εγκαθίδρυση ενός Κράτους Δικαίου.
Ένα σύγχρονο κράτος πρέπει να είναι ευέλικτο, να αντιμετωπίζει ισότιμα όλους τους πολίτες, να έχει επιτελικό χαρακτήρα και όχι πελατειακές λογικές.
https://www.prasini-aristera.gr/koinonia-politon-dimokratia/
