Έχουμε ζήσει πολλά γενέθλια του Ντούσαν παρέα, έκανε πάντα τραπέζια και μαζευόμασταν να φάμε, να πιούμε και να θυμηθούμε τα παλιά.
Όταν συνάντησα πρώτη φορά τον Ντούσαν, η ΑΕΚ ήταν σε καλό επίπεδο και, συζητώντας για τη συνεργασία, μου είχε πει «σε πήρα εδώ για να έχεις λόγο, να λες αυτό που σκέφτεσαι και να συνεργαζόμαστε καλά».
Η πρώτη φορά που έχεις απέναντί σου τον Μπάγεβιτς είναι δύσκολη, γιατί ο ίδιος είναι απόμακρος, αλλά στην πραγματικότητα είναι από τους πιο ζεστούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
Αυτό που βλέπουν, λένε και αναγνωρίζουν όλοι όσοι τον έχουν γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι πρόκειται μεν για έναν σοβαρό κόουτς αλλά και για έναν αληθινό άνθρωπο.
Αληθινός ήταν και με τους παίκτες του. αν ήσουν καλός στη δουλειά, δεν είχε θέματα προσωπικά μαζί σου, τον ενδιέφερε περισσότερο η ομάδα και, αν έπρεπε να παίξει κάποιος για το καλό της, θα τον έβαζε, δεν υπήρχαν δηλαδή μικρότητες, δεν κρατούσε κακία, εάν πχ κάποιος έλεγε ή έκανε κάτι.
Ιανουάριος 1994: Ντούσαν Μπάγεβιτς, Πέτρος Ραβούσης και Δημήτρης Μπουρουτζήκας στον πάγκο της ΑΕΚ / Photo by: INTIME.
Δεν υπήρχαν προκαταλήψεις ή συμπάθειες προκειμένου να αγωνιστεί ή όχι ένας ποδοσφαιριστής. αν ένας παίκτης έδειχνε ότι ήταν όπως έπρεπε στην προπόνηση και δούλευε πραγματικά, έπαιζε, πάνω απ’ όλα μετρούσαν δηλαδή τα οφέλη της ομάδας.
Μάλιστα, όταν κάποια στιγμή κάποιοι παίκτες μπορεί να βρέθηκαν στο στόχαστρο Προέδρων και διοικήσεων, ο ίδιος πάντα έβαζε πλάτη.
Για παράδειγμα, επί Γιδόπουλου, ο οποίος δεν ήθελε να παίξουν πέντε παίκτες-ονόματα, δεν έφυγε ο Μπάγεβιτς; Και μετά τη φυγή του Γιδόπουλου τούς έβαλε και αγωνίστηκαν κανονικά.
Βέβαια, αν εξαιρεθεί ο Τροχανάς, δεν είχε έρθει σε κόντρα με τους Προέδρους των ομάδων που συνεργαστήκαμε.
Ο Τροχανάς είχε πάντα εμμονές, να φτιάξει πχ στο χαρτί μια 11άδα και να τη στείλει, κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ο Μπάγεβιτς έφυγε και ανέλαβε τον Ολυμπιακό, τα διοικητικά τον έσπρωξαν στην αποχώρηση, πιστεύω ότι θα ήταν ακόμη προπονητής στην ΑΕΚ, αν η ENIC είχε αναλάβει λίγο νωρίτερα.
Δεκέμβριος 1998: Ντούσαν Μπάγεβιτς, Μελέτης Περσίας, Χρήστος Δάρας και Δημήτρης Μπουρουτζήκας στον πάγκο του Ολυμπιακού / Photo by: INTIME.
Μέσα στα τόσα χρόνια συνεργασίας και φιλίας μαζί του, είδα ότι οι άνθρωποι που τον περιβάλλαμε, οι συνεργάτες του, όπως ο Πέτρος Ραβούσης, ο Τάκης Περσίας, ο Λύσανδρος Γεωργαμλής, νιώθαμε πάντα την προστασία του, μας προφύλασσε, ακόμα και αν είχαμε κάνει λάθη, δεν έριχνε την ευθύνη σε εμάς, την επωμιζόταν πρώτα ο ίδιος και μετά όλοι οι άλλοι.
Βέβαια, ο Μπάγεβιτς δεν ήθελε (και δεν θέλει) ψέματα και ψεύτικες συμπεριφορές, δεν μπορούσες ποτέ να τον εκμεταλλευτείς σε κάτι ή να τον κοροϊδέψεις, ήθελε να του λες αυτό που σκέφτεσαι κι εκείνος με τη σειρά, αν για παράδειγμα είχε κάπου λάθος, το παραδεχόταν.
Και, επειδή έτσι αληθινός είμαι κι εγώ, δέσαμε και πιστεύω ότι δεν υπήρξε κάποια στιγμή που να τον απογοήτευσα με τη στάση μου είτε σε θέματα δουλειάς είτε σε θέματα συμπεριφοράς.
Απλώς, ο Ντούσαν είναι άνθρωπος των λίγων αλλά και διακριτικών φίλων, καθώς πρόκειται για ένα σημαντικό πρόσωπο, μια μεγάλη προσωπικότητα, οπότε αντίστοιχα η συμπεριφορά σου απέναντί του πρέπει να είναι διακριτική.
Photo by: Eurokinissi.
Όσον αφορά στους παίκτες που διαχειρίστηκε μέσα στα χρόνια, πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποιος απ’ όποια ομάδα έχουμε περάσει, ΑΕΚ, Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Άρη, Ομόνοια, Ατρόμητο, Ερυθρό Αστέρα, που να μην τον συμπαθεί, που να μην τον λατρεύει, ακόμα και αν είχε τσακωθεί μαζί του.
Γιατί είναι αληθινός!
Συναντάει, για παράδειγμα, παίκτες που κοουτσάρισε πριν από τόσα χρόνια, πχ τον Κούτουλα της ΑΕΚ, και αισθάνεται τρέλα, δέθηκε και αγάπησε όλα αυτά τα παιδιά.
Και, όσο ήμουν εγώ μαζί του, δεν θυμάμαι να είπε ποτέ, μα ποτέ «α, αυτό είναι παλιόπαιδο», παρότι, μην ξεχνάμε, υπήρχαν παίκτες με τους οποίους είχε κοντραριστεί, πχ ο Τζεμπούρ, ο Ίβιτς, ο Σαμπανάτζοβιτς, αλλά ακόμα και με εκείνους έδειχνε αγάπη.
Σε όποια ομάδα και αν πήγε, όπου και αν πήγαμε, περάσαμε ωραία και κερδίσαμε την αποδοχή των παιδιών, γιατί πάντα θέλαμε να τα βοηθήσουμε, και δεν υπάρχει παίκτης που να δει τον Μπάγεβιτς ή εμένα στον δρόμο και να μη μας μιλήσει.
Δεν ξέρω λεπτομέρειες, αλλά θεωρώ ότι ο Ντούσαν έχει κρατήσει επαφή με παλιούς παίκτες, κυρίως της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, οι σχέσεις φυσικά δεν ίδιες με εκείνες όταν ήμασταν στις ομάδες, αλλά θα μιλήσουν στο τηλέφωνο, θα πιούν έναν καφέ, θα πάνε για φαγητό, σε κάποιες περιπτώσεις θα είμαι κι εγώ μαζί.
Ιανουάριος 2000: Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ως προπονητής του ΠΑΟΚ, χαιρετά τους πρώην παίκτες του στον Ολυμπιακό, Δημήτρη Μαυρογενίδη και Αλέκο Αλεξανδρή / Photo by: INTIME.
Αγάπησε τους φιλάθλους όλων των ομάδων στις οποίες εργάστηκε, αλλά δεν επηρεαζόταν από προτιμήσεις και επιθυμίες τους.
Ας μην ξεγελιόμαστε όμως, η καλή εικόνα για τον φίλαθλο είναι πάντα η νίκη, οι οπαδοί δηλαδή ασπάζονται τον οποιονδήποτε προπονητή, όταν οι ομάδες κερδίζουν.
Δεν κρύβω ότι περισσότερο απ’ οπουδήποτε αγαπηθήκαμε από τους φιλάθλους της ΑΕΚ, ήταν μια “άλλη” σχέση και για τους δυο μας.
Αλλά και στον Ολυμπιακό μάς αγάπησε ο κόσμος.
Πόσο πιο καλά να πας για να παραμείνεις πχ 20 χρόνια εκεί; Ο Μπάγεβιτς είχε φτιάξει τότε μια καλή ομάδα, είχε πάρει Πρωταθλήματα και στα τρία χρόνια έφυγε κι έκλαιγε όλο το Ρέντη. αυτή ήταν η πρώτη φορά που φύγαμε απ’ τον Ολυμπιακό και μας είχε πειράξει, γιατί δεν υπήρχε κανένας λόγος, αλλά και τη δεύτερη φορά που αποχωρήσαμε πάλι δεν υπήρχαν αφορμές, η ομάδα μάλιστα είχε πάρει Νταμπλ.
Θεωρώ επίσης ότι και στον ΠΑΟΚ έπρεπε να μείνουμε περισσότερο, ίσως ήταν τα οικονομικά προβλήματα του κυρίου Μπατατούδη που προκάλεσαν τις εξελίξεις, τότε ο Μπάγεβιτς είχε πάρει το Κύπελλο με μια τρομερή ομάδα, είχαν μπει πολύ καλές βάσεις και πολλά ταλέντα είχαν εκτοξευθεί, όπως ο Βενετίδης, ο Κωνσταντινίδης, ο Καφές, ο Οκκάς, ο Μπορμπόκης.
Ο Μπάγεβιτς είχε αισθήματα, τον πείραζαν αυτά, καμιά φορά ψάχνεις να βρεις τις αιτίες, αλλά βέβαια μετά πρέπει να προχωρήσεις.
Όλα τα χρόνια της κοινής μας πορείας λοιπόν νιώσαμε τη χαρά της κατάκτησης και της διάκρισης πολλές φορές.
Μπορείς να ξεχάσεις, είτε με την ΑΕΚ, είτε με τον Ολυμπιακό, είτε με τον ΠΑΟΚ, τον κάθε τίτλο ή το κάθε Κύπελλο που έχεις κατακτήσει, τα τεράστια παιχνίδια, τις μεγάλες εμφανίσεις που έχεις κάνει ενάντια σε ομάδες όπως ο Άγιαξ, η Πόρτο, η Ρεάλ, την πρόκριση με τη Ρέιντζερς, κάτι που δεν πίστευε κανείς;
Έχουμε βιώσει φυσικά και τη μεγάλη απογοήτευση σε πολλά παιχνίδια.
Για παράδειγμα, δεν ξεχνιούνται ούτε η ισοφάριση της Γιουβέντους στο ΟΑΚΑ ελάχιστα λεπτά πριν τη λήξη που μας στέρησε την πρόκριση στους «4» του Champions League ούτε η ανατροπή (από 0-1 σε 3-1) της Λίβερπουλ στην Αγγλία επίσης ελάχιστα λεπτά πριν τη λήξη που μας στέρησε την πρόκριση από τους ομίλους του Champions League στην επόμενη φάση της ίδιας διοργάνωσης.
Δεκέμβριος 2004: Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ως προπονητής του Ολυμπιακού, στο Anfield. Στο βάθος διακρίνεται ο Ράφα Μπενίτεθ / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Όταν κλείνει ο κύκλος του ποδοσφαίρου, όταν πλέον αποσύρεσαι, είναι πολύ δύσκολο.
Το νιώθω και πιστεύω ότι το νιώθει και ο Ντούσαν, από την καθημερινότητα μες στο γήπεδο να παίζεις πλέον… τένις.
Το απολαμβάνουμε όμως και είμαστε καλά, ο Μπάγεβιτς αισθάνεται πολύ γεμάτος.
Γιατί είναι πολύ ωραίο το κάθε παιδάκι 10 ετών σήμερα να σε αναγνωρίζει και να έρχεται να σε χαιρετήσει.
Με τον Ντούσαν συναντιόμαστε και λέμε τα ωραία του παρελθόντος, μιλάμε για ποδόσφαιρο αλλά και για άλλα θέματα, πολλές φορές με ρωτάει «τον θυμάσαι αυτόν, τι κάνει ο ένας παίκτης, τι κάνει ο άλλος» και τον ενημερώνω, γιατί εγώ λίγο-πολύ “το ‘χω”, ασχολούμαι και ξέρω πολλά πράγματα για παίκτες και για την πορεία τους, αν έχουν τραυματιστεί, αν είναι σε καλή κατάσταση κτλ.
Και δεν στενοχωριέται που περνούν τα χρόνια, για τα γενέθλια που του προσθέτουν έναν ακόμα χρόνο στην πλάτη.
Γιατί θα μαζευτούμε ξανά και θα περάσουμε πολύ ωραία, όπως κάθε φορά!
Γιατί παραμένει ο ίδιος Ντούσαν, δεν έχει αλλάξει ποτέ!
Γιατί είναι αυθεντικός!
Πηγή : https://athletestories.gr
