Μία Ελληνίδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο! Η Χρύσα Κουρομπύλια ολοκλήρωσε την καριέρα της ως βοηθός διαιτητή με τον ιδανικότερο τρόπο και μιλάει στο BN Sports για την εμπειρία της στο τρίτο Μουντιάλ που συμμετείχε, ενώ θυμάται και μερικές χαρακτηριστικές στιγμές στην έως τώρα πορεία της.
Συνέντευξη στον Χρήστο Σκούρα
Το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών είχε και ελληνικό… άρωμα, με την Χρύσα Κουρομπύλια να παρευρίσκεται για τρίτη φορά στην καριέρα της στην τελική φάση. Πρόκειται για μία εκ των κορυφαίων στη θέση της για περισσότερο από μία δεκαετία και, μετά από αμέτρητες διακρίσεις, αποχώρησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι οριστικοί τίτλοι τέλους έπεσαν και η διεθνής βοηθός διαιτητή μιλάει στο BN Sports για τα όσα βίωσε στα γήπεδα της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, ενώ ανατρέχει στο παρελθόν θυμούμενη την γεμάτη καριέρα της.
«Πέρασα φανταστικά στην κορυφαία διοργάνωση – Δεν περιμέναμε να το πάρει η Ισπανία»
Αυτή ήταν η τρίτη της παρουσία στην μεγαλύτερη γιορτή του ποδοσφαίρου, η οποία έτσι ακριβώς αντιμετωπίστηκε και από τον κόσμο, καταρρίπτοντας το ένα ρεκόρ προσέλευσης μετά το… άλλο. Στο τέλος πανηγύρισαν οι Ισπανίδες, οι οποίες επικράτησαν με 1-0 της Αγγλίας, με το μεγάλο «φαβορί» της διοργάνωσης, τις ΗΠΑ, να μην εμφανίζονται… αντάξιες των προσδοκιών.
«Πέρασα φανταστικά, ήταν μοναδική εμπειρία και πρόκειται για την κορυφαία διοργάνωση. Από το 2015 και μετά ασχολήθηκε πολύς κόσμος με το ποδόσφαιρο γυναικών και ήταν αναμενόμενο να αναπτυχθεί. Σίγουρα και η Αυστραλία είναι μία χώρα που λατρεύει το ποδόσφαιρο και έπαιξε σημαντικό ρόλο το ότι είχε την ομάδα της, για να καταρριφθούν τα ρεκόρ.
Όταν δεν παίζαμε. βλέπαμε φουλ (τα παιχνίδια). Μου άρεσαν πολύ το Μαρόκο και η Νιγηρία, τα αουτσάιντερ βασικά. Μου αρέσουν οι ανατροπές και οι εκπλήξεις. Καμία δεν υποστηρίζω, αλλά μου άρεσε το πώς έπαιζαν. Δεν περιμέναμε να το πάρει η Ισπανία, αλλά το άξιζε και τα κατάφερε. Οι ΗΠΑ ήταν μέτριες.
Περίμενα στον τελικό ότι η προπονήτρια της Αγγλίας θα το γυρνούσε, όμως δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τις Ισπανίδες. Η συμπεριφορά του κόσμου ήταν γενικότερα πρέπουσα, πήγαινε στο στάδιο κι ήταν μία πραγματική γιορτή».
Η Χρύσα Κουρομπύλια είχε κληθεί να συμμετάσχει και στο Μουντιάλ του 2015, αλλά και σε αυτό του 2019. Έχει υπάρξει επίσης σε ματς ανδρών στο κορυφαίο επίπεδο, ξεχωρίζει τον Χοσέ Καγιεχόν της Νάπολι για την ταχύτητα του και εξηγεί το πώς έχουν αλλάξει από την μεριά ενός διαιτητή οι σωματικές απαιτήσεις ανά τα χρόνια.«Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται. Από το 2000 που ξεκίνησα μέχρι και τώρα είναι τελείως διαφορετικό. Οι ταχύτητες, τα συστήματα, βλέπουμε διαφορετικά κορμιά στους παίκτες και έτσι είναι και στους διαιτητές. Πλέον, είμαστε αθλητές.
Η προπόνηση είναι ανάλογη πάντα και του επιπέδου που παίζεις. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν είχα τον Καγιεχόν μπροστά μου. Ο άνθρωπος ήταν ‘’διαστημόπλοιο’’, ήταν πάρα πολύ γρήγορος. Οπότε αναγκαστικά κι εσύ φροντίζεις να δουλέψεις την ταχύτητα σου, την δύναμη σου, τα πάντα!».
«Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Έρχεται μετά από πολλή κούραση, επιτυχίες και αποτυχίες»
Για να φτάσει κανείς να αγωνίζεται σε αυτό το επίπεδο χρειάζεται να δουλεύει σκληρά, σωστά και με συνέπεια για πολλά χρόνια. Όταν εν τέλει φτάσει στην… πηγή, το «νερό» της δικαίωσης που πίνει είναι… γλυκό και κάνει όλες τις ταλαιπωρίες και τις θυσίες που χρειάστηκε να καταβάλει να αξίζουν τον κόπο.
«Είναι κάτι που δεν γίνεται από την μία ημέρα στην άλλη. Αν γινόταν θα ήταν σίγουρα κάτι το σοκαριστικό, αλλά επειδή γίνεται μετά από πολλά χρόνια, πολύ κόπο, πολλή κούραση και γενικότερα επιτυχίες και αποτυχίες, όλα αυτά σου φαίνονται μετά κάτι το φυσιολογικό.
Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και όταν έρχεται με την πάροδο των ετών, είναι λογικό να νιώθεις μία ικανοποίηση, μία δικαίωση, μία ανταμοιβή. Είναι λίγοι οι διαιτητές που έχουν πάει σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα. Είναι δύσκολο να είσαι τόσα χρόνια σε τοπ επίπεδο.
Για εμένα η διάρκεια καθορίζει έναν άνθρωπο, όχι να λέμε η πρώτη γυναίκα προπονήτρια, η πρώτη γυναίκα στη Super League και την επόμενη εβδομάδα να έχει εξαφανιστεί και να μην το λέει κανένας».
Όλη αυτή η χαρά, όμως, αναγκαστικά εν μέρει μετριάζεται. Οι ευθύνες είναι πολλές, η περίσταση μεγάλη και, πάνω απ’ όλα, πρέπει η δουλειά να γίνει σωστά. Κάτι που προφανώς μπορεί να επηρεάσει τον οποιονδήποτε αρνητικά, σύμφωνα με την Χρύσα Κουρομπύλια.
«Δεν ένιωθα υπερηφάνεια, δεν είναι αίσθημα του χαρακτήρα μου. Ικανοποίηση και επιβεβαίωση αισθανόμουν, ότι ανταμείβονται οι κόποι μου. Χαρά μεγάλη είναι, αλλά δεν σου κρύβω ότι η ευθύνη να συμμετέχεις σε τέτοιες διοργανώσεις είναι πολύ πιο μεγάλη από την χαρά που νιώθεις.
Υπερτερεί πάντα η ευθύνη, οπότε χαμηλά την… μπάλα και μαζεμένα τα συναισθήματα. Είναι θέμα χαρακτήρα, βέβαια, το πώς το διαχειρίζεσαι. Εγώ είμαι άνθρωπος που τα μετράει αλλιώς. Άλλος μπορεί να χαίρεται, να πανηγυρίζει. Ο καθένας το χειρίζεται διαφορετικά».
«Δεν έχουν διαφορές γυναικείο και ανδρικό ποδόσφαιρο – Άνοιξε ο δρόμος με την εμφάνιση μου στο Τορίνο – Μπιλμπάο»
Τα παιχνίδια σε επίπεδο Stoiximan Super League αναμφίβολα απαιτητικά για την Ελληνίδα βοηθό, όμως εκείνη έχει βρεθεί στην… επιτομή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, σε επίπεδο γυναικών αλλά και ανδρών, και δεν αντιλαμβάνεται μεγάλες διαφορές μεταξύ τους.
«Η ελληνική Super League είναι δύσκολη. Αλλά ίσα ίσα, σε ματς γυναικών πρέπει να είσαι πάντα σε ετοιμότητα, επειδή είναι λίγο διαφορετικό το στυλ παιχνιδιού και μπορεί να σου τύχει το απρόοπτο. Όχι ότι και στο ποδόσφαιρο των ανδρών δεν συμβαίνει, αλλά λιγότερο.
Δεν υπάρχει λόγος να λέμε για γυναικείο και ανδρικό. Για εμένα δεν έχει καμία διαφορά, ειδικά στο γυναικείο μιλάμε πλέον για τοπ επίπεδο. Όταν παίζεις με την εθνική της Βραζιλίας, της Αμερικής και της Γαλλίας, μιλάμε για παίκτριες εκατομμυρίων».
Το «παλμαρέ» της γεμάτο με σπουδαίες εμφανίσεις και μεγάλες βραδιές. Ωστόσο, μεταξύ άλλων, εκείνη ξεχωρίζει την αναμέτρηση που… καθιέρωσε γυναίκες βοηθούς στο ποδόσφαιρο. Μολονότι είχαν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από την τελευταία φορά, η βοηθός από την Καρδίτσα επιλέχθηκε για το ματς Τορίνο – Μπιλμπάο.
Ήταν ένα σπουδαίο παιχνίδι για την φάση των «32» του Europa League της σεζόν 2014/15 (2-2), με την εμφάνιση της Κουρομπύλια να είναι αυτή που «άνοιξε» την πόρτα σε περισσότερες γυναίκες στο χώρο.
«Όλα όσα βίωσα ήταν πολύ ωραία. Νομίζω το πιο έντονο συναίσθημα ήταν στα πρώτα ματς που είχα παίξει σε κορυφαίο επίπεδο στην Ελλάδα, ένα ματς Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ. Στο Europa League το Τορίνο – Μπιλμπάο ήταν μία σημαντική στιγμή, γιατί ήξερα ότι εκεί κρινόταν το μέλλον πολλών γυναικών.
Αν δεν τα πήγαινα εκεί καλά, δεν ξέρω αν μετά θα έδιναν εύκολα ευκαιρία σε άλλες. Άνοιξε έτσι ο δρόμος. Οφείλεις να τα πας καλά, ειδικά τότε σε μία εποχή κιόλας πριν το VAR, όπου δεν υπήρχε περιθώριο λάθους.
«Με το VAR δουλεύεις χωρίς άγχος. Ξέρεις ότι το δικό σου λάθος δεν θα καθορίσει πόσα εκατομμύρια θα μπουν στα ταμεία μίας ομάδας»Αναπόφευκτα η κουβέντα πέρασε στο κομμάτι της διαιτησίας, με την Χρύσα Κουρομπύλια να είναι ξεκάθαρα υπέρ της χρήσης του VAR, η οποία τους διευκολύνει και μπορεί να εξαλείψει λάθη… πολλών εκατομμυρίων. Παράλληλα, αναλύει το πόσο απαιτητικός είναι ο ρόλος του βοηθού διαιτητή στο ποδόσφαιρο.
«Με το VAR δουλεύεις χωρίς άγχος. Πλέον ξέρεις ότι το δικό μου το λάθος δεν θα καθορίσει ένα αποτέλεσμα, που σημαίνει ότι δεν θα καθορίσει ένα πρωτάθλημα και κάποια εκατομμύρια ευρώ, που θα μπουν στα ταμεία μίας ομάδας. Παίζεις χωρίς άγχος.
Θεωρώ ότι είναι πολύ πιο δύσκολο (το να είσαι βοηθός). Εμείς τρέχουμε σε μία ευθεία. Ο διαιτητής έχει την πολυτέλεια και το περιθώριο να τρέξει και να βρεθεί την σωστή στιγμή, στην σωστή θέση, ώστε να πάρει και την σωστή απόφαση. Εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ να πάω λίγο πιο μέσα, λίγο πιο δεξιά. Μένω στην ευθεία μου.
Και μιλάμε τώρα για οφσάιντ, είδαμε σε μια φάση στο Μουντιάλ, 14 χιλιοστά… Εντάξει, εκεί δεν το πιάνει το ανθρώπινο μάτι, συζητάμε για ένα εκατοστό οφσάιντ! Είναι λίγο υπερβολικό, αλλά εφόσον θέλουμε την τεχνολογία, οφείλουμε να δεχτούμε κι αυτό».
Η Χρύσα Κουρομπύλια θα μπορούσε να συνεχίσει να αγωνίζεται, παρά το όριο ηλικίας, ωστόσο η επιλογή της να αποσυρθεί από την διαιτησία μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν απολύτως συνειδητή, αφού έχει κάνει όλα όσα ήθελε στην καριέρα της!
«Ξεκάθαρα συνειδητή η επιλογή μου. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη και, πέρα από το όριο ηλικίας, να έπαιζα έναν ακόμα χρόνο να κυνηγήσω τι; Σε Ολυμπιακούς Αγώνες έχω πάει, σε Euro έχω πάει, σε Παγκόσμια Κύπελλα έχω πάει. Σταματάω πλήρως συνειδητοποιημένη, επιλογή μου ήταν και είμαι πολύ ευχαριστημένη.
Θα ξεκουραστώ, θα ηρεμήσω, θα ζήσω την ζωή μου σαν φυσιολογικός άνθρωπος, γιατί όλα αυτά τα χρόνια οι παλμοί και η ένταση ήταν πάντα μεγάλοι και… βλέπουμε».
Πηγή : https://www.bnsports.gr
