του Σπύρου Αναγνωστόπουλου*
Το κείμενο αυτό γράφεται για τους συναδέλφους μου υδραυλικούς που οι μεγαλύτεροι τα θυμούνται αλλά και οι νεότεροι τα κατανοούν.
Το δημοσιεύω όμως και στο διαδίκτυο γιατί κάτι ενδιαφέρον μπορεί να βρει και κάποιος άλλος μιας και αναφέρεται σε γενικότερα θέματα που αφορούν τις συλλογικές λειτουργίες και δράσεις.
Τέλειωσα το βιβλίο των Αναμνήσεων το 2008, δέκα χρόνια μετά την αποχώρησή μου από τον Κλάδο.
Στο διάστημα αυτό είχα διαπιστώσει κάποιες αδυναμίες, κατά τη γνώμη μου, στην λειτουργία της Ομοσπονδίας αλλά δεν μίλησα, όπως δεν μιλάω και σήμερα, αν διαπιστώνω κάτι ανάλογο, γιατί εύκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως επέμβαση στα εσωτερικά της ΟΒΥΕ από τον πρώην πρόεδρο και δεν είχα ούτε έχω καμιά πρόθεση για κάτι τέτοιο.
Τώρα όμως που και αυτοί οι περίοδοι πέρασαν στην ιστορία του Κλάδου δικαιούμαστε όλοι να τις κρίνουμε όπως κρίνουν και τις δικές μας περιόδους.
Ας το κάνουμε λοιπόν προσπαθώντας να είμαστε όσο το δυνατό δίκαιοι και αντικειμενικοί.
Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή, όπως το κάνω πάντα στις διάφορες παρεμβάσεις μου.
Οι όποιες μου αναφορές δεν έχουν να κάνουν με τα πρόσωπα αλλά με τις διαδικασίες.
Για τα πρόσωπα, για όλους μας δηλαδή, ισχύει ο κανόνας.
Όλοι κάνουμε ό,τι ο καθένας μπορεί και ό,τι θεωρεί σωστό.
Ό,τι δηλαδή οι γενικότερες γνώσεις και ικανότητές μας μας επιτρέπουν.
Αν λοιπόν κάποιος μπορεί να δώσει 10 πράγματα και εμείς του ζητάμε 20 το πρόβλημα, για την αδυναμία να το κάνει, δεν είναι δικό του αλλά δικό μας.
Η Ο μ ο σ π ο ν δ ί α π ο υ α φ ή σ α μ ε.
Συνήθως, για να μην πω πάντα, οι νέοι ηγέτες παραλαμβάνουν από τους προηγούμενους «καμένη γη».
Στον Κλάδο μας δεν υποστηρίχτηκε ποτέ και από κανέναν ότι έγινε κάτι τέτοιο.
Γενική ήταν η παραδοχή ότι όλοι εμείς της παλιάς γενιάς:
– Παραδώσαμε, αφού ιδρύσαμε, ένα ρωμαλέο Συνδικαλιστικό και Συνεταιριστικό Κίνημα.
– Παραδώσαμε μια Ομοσπονδία με ένα τεράστιο, θεσμικά και πραγματικά, έργο πίσω της.
– Παραδώσαμε μια Ομοσπονδία που, παρά τις διαφορετικές απόψεις που διατυπώνονταν, κατάφερνε να καταλήγει σε συνθέσεις και να αποφασίζει, σχεδόν πάντα, ομόφωνα.
– Παραδώσαμε μια Ομοσπονδία και ένα Δ. Σ. που αποτελούσε παράδειγμα σωστής και αποτελεσματικής λειτουργίας στα γενικότερα πλαίσια των Επαγγελματοβιοτεχνών, όπως μας έλεγαν πολλοί.
– Χαρακτηριστική ήταν η παρατήρηση σε μια εκδήλωση του κορυφαίου στελέχους του Κλάδου, (οπαδού της .. «αντίπαλης» παράταξης), Γιώργου Κατημερτζή:
– Καταφέρναμε, παρά τις διαφορετικές απόψεις που είχαμε πολλές φορές, να συνθέτουμε αυτές τις απόψεις και να αποφασίζουμε ομόφωνα παράγοντας έργο.
Και τούτο γιατί ξέραμε να κουβεντιάζουμε και να συνθέτουμε. Και απευθυνόμενος στους νέους συναδέλφους τους προέτρεψε:
– Αυτό να κάνετε και εσείς αν θέλετε να κάνετε δουλειά και να υπηρετήσετε τον Κλάδο.
*Επί 20 έτη Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Υδραυλικών Ελλάδος
