Περιστοιχισμένη από ένα πλήθος που φωνάζει συνθήματα, μια γυναίκα σηκώνει ένα ψαλίδι και κόβει την αλογοουρά της, αποκαλύπτοντας το κεφάλι της. Σε μια ανθρώπινη λαοθάλασσα, πολλοί εκ των οποίων είναι άνδρες, δεν φαίνεται ούτε μια χιτζάμπ ούτε μια μαντίλα. Η γυναίκα σηκώνει αγωνιστικά τη γροθιά της στον αέρα και οι συγκεντρωμένοι ξεσπούν σε επευφημίες. Είναι μια δυνατή πράξη αντίστασης στην ιρανική πόλη Κερμάν, όπου οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να φορούν μαντίλα σε δημόσιους χώρους.
Οι εικόνες από τη σύλληψη της 22χρονης υπενθύμισαν πως το ιρανικό κράτος συστηματικά βιαιοπραγεί εις βάρος πολιτών που το αμφισβητούν.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι ένα αντικαθεστωτικό κίνημα γεννιέται και είναι το πρώτο αυτού του είδους από το 2009, όταν ο θάνατος μιας άλλης νέας γυναίκας πυροδότησε πολυήμερες αναταραχές, πρωτόγνωρες από την εποχή της Ισλαμικής Επανάστασης το 1979. Τότε η Νέντα Αγκά Σολτάν δέχθηκε τα πυρά ελεύθερου σκοπευτή στη διάρκεια αντικυβερνητικής διαδήλωσης κι έγινε σύμβολο της λαϊκής δυσαρέσκειας για τον τρόπο μεταχείρισης των γυναικών στη χώρα. Οι κινητοποιήσεις που ακολούθησαν εξέθεσαν πόσο εύθραυστο είναι το καθεστώς. Οι εικόνες της Αμίνι να μεταφέρεται την περασμένη Πέμπτη διά της βίας σε φορτηγάκι της «αστυνομίας ηθικής», που τη συνέλαβε επειδή δεν φορούσε χιτζάμπ, ξύπνησαν μνήμες από τον θάνατο της Σολτάν και υπενθύμισαν πως το ιρανικό κράτος συστηματικά βιαιοπραγεί εις βάρος πολιτών που το αμφισβητούν.