Τι θα έλεγα αν δεν ήταν αργά

Κυρία Δήμαρχε

Αγαπητοί Φίλοι και Φίλες

Συγχαίρω τους Οργανωτές για την Λαμπρή αυτή εκδήλωση και τους ευχαριστώ για την τιμητική αυτή διάκριση.

Την αποδέχομαι με την διευκρίνιση που δόθηκε ότι στο πρόσωπο του Μάκη Παπούλια και το δικό μου τιμώνται ΟΛΟΙ όσοι συνέβαλαν, με οποιοδήποτε τρόπο, στην μετάβαση από το <<Μπραχάμι στον Άγιο Δημήτριο>>.

Ζω στην Πόλη μας τα τελευταία 60 χρόνια και βίωσα ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της Μετάβασης.

Μια Μετάβαση που γινόταν, στους περισσότερους τομείς, αργά αλλά σταθερά χωρίς να την αντιλαμβανόμαστε.

Θέλοντας να βάλω μια πινελιά σ’ αυτή την Μετάβαση θα μου επιτρέψετε να παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από ένα θαυμάσιο κείμενο που έγραψε ο Δημήτρης Κουκουλάς το 2008

<<Κουβεντιάζοντας με τα Γεροντάκια της Πλατείας Παναγούλη>>

όπως μου είπε όταν μου το παρέδωσε.

Αφού αναφέρει πως δημιουργήθηκε η πρώτη γειτονιά και ιδρύθηκε ο Σύλλογος Ανθέων συνεχίζει.

«Το πρώτο πρόβλημα με το οποίο καταπιάστηκε ο Σύλλογος ήταν η δημιουργία μιας Πλατείας για να έχουν λίγο πράσινο.

Να βγαίνουν οι άνθρωποι μετά την δουλειά και τις σχόλες να κάνουν μια βόλτα.

Να έχουν τα παιδιά τους μια παιδική χαρά να παίζουν.

Ο χώρος μπροστά στη ΔΕΗ και μέχρι την Βουλιαγμένης και από την ΕΛΚΑ μέχρι την Εθνάρχου Μακαρίου ήταν ένας χώρος με μπάζα και παρατημένα σαράβαλα που στα χαρτιά φαίνονταν και κάποιοι ιδιοκτήτες.

Αυτόν τον χώρο διεκδίκησε ο Σύλλογος για Πλατεία, έχοντας και την στήριξη της Δημοτικής Αρχής.

Έγιναν κινητοποιήσεις επί κινητοποιήσεων με μεγάλη συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής και για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μέχρι και στην κατάληψη του οδοστρώματος της Βουλιαγμένης προχώρησαν.

Την νύχτα έφραζαν τον χώρο με παλούκια και σύρματα και το πρωί ερχόταν η Αστυνομία με τους ιδιοκτήτες και τα γκρέμιζαν.

Τελικά μια νύχτα προχώρησαν σε μια πιο ριζοσπαστική κίνηση. Μετέφεραν οι οικοδόμοι της γειτονιάς τις μπετονιέρες, σίδερα και σανίδες και με μπαλαντέζες έφτιαξαν μέχρι τα χαράματα με τσιμεντόλιθους το τοιχάκι που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Έβαλαν μεγάλη περιφρούρηση, έγιναν δικαστήρια και τελικά πέρασε ο χώρος στο Δήμο.

Ονομάστηκε Πλατεία Ανθέων στην αρχή και μετέπειτα Πλατεία Παναγούλη>>.