του Νίκου Γραικούση
Το μέλλον της Δυτικής μονοκρατορίας
Η ‘’Δύση’’ και όταν λέμε ‘’Δύση’’ εννοούμε κυρίως τις ΗΠΑ, βλέπει εδώ και αρκετό καιρό την παγκόσμια μονοκρατορία της να κλονίζεται.
Νέες δυνάμεις παγκόσμιας εμβέλειας όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, η Ρωσία, πλαισιωμένες από συμμαχίες ή από ενδεχόμενες συμμαχίες με χώρες όπως η Ινδονησία, το Ιράν, η Νότια Αφρική, χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής κλπ, ζητούν τη θέση τους σε έναν νέο πολυπολικό κόσμο.
Η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων έχει αρχίσει να δρομολογείται και εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει τα βήματα που οδηγούν σε αυτήν.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο παγκόσμιας πολιτικής ανακατάταξης, ο καθένας φροντίζει να πάρει την καλύτερη θέση σε βάρος των υπολοίπων.
Για το λόγο αυτό η Δύση αποφάσισε την ενεργειακή της αυτάρκεια με ….κάθε κόστος.
Μπορεί το Ρωσικό αέριο και πετρέλαιο να είναι πιο φτηνό και πιο κοντά στους τόπους παραγωγής αλλά είναι …Ρωσικό.
Οι τεράστιες ενεργειακές επενδύσεις που έγιναν στις ΗΠΑ ώστε να μπορούν να καλύψουν τα κενά της προσφοράς καυσίμων, που ήξεραν εκ των προτέρων ότι θα προκύψουν, ομολογούν ότι το σχέδιο είχε αποφασιστεί εδώ και αρκετά χρόνια πριν.
Οι Ευρωπαίοι, έχοντας εμπιστοσύνη στο… θείο Σαμ, αφέθηκαν στις αποφάσεις του, με αποτέλεσμα τη σημερινή κατάσταση για την οποία κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν γνώριζε!
Η Δύση έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί πλέον να διαφεντεύει ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτό που επιζητά για το μέλλον είναι το μεγαλύτερο και πλουσιότερο κομμάτι του.
Φυσικά και όλοι οι υπόλοιποι το ίδιο επιδιώκουν.
Για να μπορεί να συμβεί αυτό πρέπει να έχει εξασφαλίσει εκ των προτέρων αυτάρκεια και αυτονομία πρώτων υλών και ενεργειακών πόρων.
Οι επιπτώσεις της υλοποίησης αυτής της πολιτικής, τις οποίες βιώνουμε όλοι σήμερα, ήταν γνωστές αλλά κρίθηκαν αναγκαίες για την επίτευξη ενός ‘’ανώτερου’’ σκοπού. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μία οδυνηρή κατάληξη που εντάσσεται στην παραπάνω πολιτική.
Την ίδια πολιτική σε μικρότερη κλίμακα, εκφράζει και η διπλανή μας Τουρκία, όπου στην προσπάθεια της να επιβληθεί γεωστρατηγικά αδιαφορεί πλήρως για την οικονομική κατάσταση του λαού της, λαμβάνοντας αποφάσεις οικονομικού χαρακτήρα που εξαθλιώνουν το λαό αλλά ταυτόχρονα δίνουν τη δυνατότητα της επέκτασης της ισχύος της.
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση των Λαών στις παραπάνω πολιτικές και μελλοντικές προκλήσεις;
