Η Θεσσαλονίκη επίκεντρο του σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ

Η στήριξη αυτή ήταν τόσο σε ανθρώπινο επίπεδο, σε έναν άνθρωπο που δέχτηκε επίθεση, όσο και πολιτική. Από την συμπρωτεύουσα ξεκίνησε ουσιαστικά και τέθηκε σε εφαρμογή η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για διεύρυνση των συμμαχιών ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2019.

Ο πρωθυπουργός δεν μπήκε στη λογική απονομής «χρίσματος», αφού πριν ο δήμαρχος δεχτεί επίθεση, τα ονόματα που είχαν συζητηθεί για το Δήμο της Θεσσαλονίκης, ήταν αυτά της Έφης Αχτσιόγλου και της Κατερίνας Νοτοπούλου. Δεν αποκλείεται λοιπόν, κάποια από τις προαναφερόμενες κυρίες να είναι υποψήφια για το Δήμο, με τον Μπουτάρη όμως ως τον επικεφαλής της δημοτικής παράταξης. Όπως και να έχει, είναι σαφές πως με τον Γιάννη Μπουτάρη έγινε η αρχή μιας επιδίωξης προσεταιρισμού προσώπων ευρείας αποδοχής στις τοπικές κοινωνίες, κυρίως από το χώρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και του Κέντρου που δεν έχουν ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή, σε αντίθεση με την επιλογή των αυτοδιοικητικών του 2014 στις οποίες δόθηκε έμφαση στην «αριστερή ιδεολογική καθαρότητα», που είχε πολύ φτωχά αποτελέσματα. Άλλωστε το γεγονός ότι το ΚΙΝΑΛ δεν έχει στα πολιτικά του όργανα αυτοδιοικητικά στελέχη, καθώς τα περισσότερα αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους σε αυτά, αφήνει χώρο για ζυμώσεις και για στήριξη από άλλα κόμματα.

Σε ο,τι αφορά όμως ειδικά τη Θεσσαλονίκη, η ιδέα συγκρότησης ενός προοδευτικού δημοκρατικού μετώπου έρχεται να αποτελέσει το αντίβαρο σε αυτό που η κυβέρνηση καταγγέλλει ως πολιτικό σχέδιο ακραίων. Πέρα από τον σχεδιασμό του συλλαλητηρίου με αφορμή το Σκοπιανό, η πόλη έχει αποτελέσει πεδίο πολιτικών ζυμώσεων για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού κόμματος, στα πρότυπα της Λέγκας του Βορρά στην Ιταλία, που θα μπορούσε να κινείται δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση με το ένα μάτι στην επίλυση του Σκοπιανού και το άλλο στην επιδίωξη ευρύτερων συναινέσεων επιχειρεί να προλάβει πιθανές αντιδράσεις.