Το περασμένο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη σημειώθηκε ένα ακόμη περιστατικό φασιστικής βίας. Σε αντίθεση με το κάψιμο της Libertatia που από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα, η επίθεση στο πρόσωπο του Γιάννη Μπουτάρη φάνηκε αρχικά να ενεργοποιεί αντανακλαστικά του πολιτικού κόσμου που δεν κατάφεραν οι τελευταίες δέκα επιθέσεις ακροδεξιών κατά μεταναστών και συλλογικοτήτων. Φευ. Τελικά, η επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης απλώς έδωσε το σύνθημα στις συντηρητικές δυνάμεις της χώρας να εξαπολύσουν ένα πογκρόμ «κατά της βίας απ΄ όπου κι αν προέρχεται», επαναφέροντας κάθε πιθανή και απίθανη κατηγορία που επέρριπταν τα τελευταία χρόνια κατά των κοινωνικών αντιδράσεων.

του Μηνά Κωνσταντίνου

Την ώρα που η δίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και η επίθεση στον Μπουτάρη αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου της έξαρσης της εγκληματικής δραστηριότητας ακροδεξιών κύκλων, η αξιωματική αντιπολίτευση και τα κυρίαρχα ΜΜΕ ενορχηστρώνουν μία επίθεση με στόχο την πρόσφατη ιστορία της χώρας, με αφορμή τον Ρουβίκωνα και σκοπό να την παραχαράξουν.

Η Νέα Δημοκρατία και η πλειοψηφία των συστημικών ΜΜΕ κρούουν τον κώδωνα ενός «εξαιρετικού κινδύνου», φιλοτεχνώντας μία ακόμη μαγική εικόνα της θεωρίας των δύο άκρων. Και μάλιστα, σε μια στιγμή που η βία της ακροδεξιάς αποζητά με πάθος το αντίβαρο που θα την νομιμοποιήσει στα πλήθη. Πριν μερικούς μήνες μάλιστα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε ένα από τα βήματα προσέγγισης της ακροδεξιάς, είχε δημιουργήσει τη «θεωρία του ενός άκρου», δηλώνοντας ότι «όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις προέρχονται από την άκρα αριστερά».

Από την περασμένη Δευτέρα και την επίθεση του Ρουβίκωνα με μπογιές στο εξωτερικό του κτιρίου του Συμβουλίου της Επικρατείας, τόνοι μελανιού έχουν χυθεί και άπειρες ώρες τηλεοπτικού χρόνου έχουν χρησιμοποιηθεί για να πείσουν για την «στρατιωτική δομή» της οργάνωσης, το «συνέδριο αναρχικών», έως και την «επιστράτευση» που κηρύττει καλώντας κόσμο να ενταχθεί στις τάξεις του. Η γκεμπελικού τύπου επιχείρηση αυτή δεν τελειώνει εδώ, αφού τις τελευταίες ημέρες «ξεθάφτηκαν» ακόμα και οι αντιμνημονιακές διαμαρτυρίες των πρώιμων μνημονιακών χρόνων και του κινήματος των Αγανακτισμένων, ενώ μόλις την Τετάρτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβαλε στο στόχαστρο και τον Δεκέμβρη του 2008, όταν ο αστυνομικός Κορκονέας δολοφόνησε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

Η εικόνα που επιχειρεί να συνθέσει η συντήρηση στη χώρα, από τα «φιλελεύθερα» μέρη της Νέας Δημοκρατίας έως την ακροδεξιά εκτός και εντός της, συνοψίζονται στη φράση του Παύλου Τσίμα μέσα από τη συχνότητα του ΣΚΑΪ: «εάν γιαουρτώνουμε τον Πάγκαλο είναι καλό, ενώ εάν μαχαιρώνουμε τον Φύσσα είναι κακό. Δε λέω βέβαια ότι το γιαούρτι με το μαχαίρι είναι το ίδιο, αλλά η βία είναι βία». Αξίωμα που -καθόλου τυχαία- αποφάσισε να ρίξει στη δημόσια σφαίρα ο σχολιαστής του δελτίου ειδήσεων, μία μόλις ημέρα μετά από μία ακόμα «βία μαχαιριού».

Όλα τα παραπάνω αποτελούν την πρώτη γραμμή της υπεράσπισης της έξαρσης της φασιστικής βίας το τελευταίο διάστημα, που τρομοκρατεί σε διαδηλώσεις για το Μακεδονικό, που επιτίθεται σε πρόσφυγες σε νησιά όπου κρατούνται, που διασπείρει ρατσιστικό μένος και πλήθος ψευδών ειδήσεων σε κάθε ευκαιρία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ξεκάθαρα πολιτικής στάσης της πλειοψηφίας των περισσότερων από τα μέσα ενημέρωσης που οδηγούν και οδηγούνται από την αξιωματική αντιπολίτευση, ο τρόπος που κάλυψαν τις φασιστικές επιθέσεις στη Θεσσαλονίκη σε αντιδιαστολή με το πολυδιαφημισμένο βίντεο του Ρουβίκωνα στο ΣτΕ. Τα δεκάδες βίντεο χρηστών που βρίσκονται ελεύθερα στο διαδίκτυο, τόσο από το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία την ώρα της φασιστικής επίθεσης στην Libertatia, όσο και κατά την έτερη στον Γ. Μπουτάρη, δεν στάθηκαν αρκετά για να δώσουν υλικό στα κανάλια να αποκρυπτογραφήσουν τις επιθέσεις. Και μάλιστα, την ώρα που τα ντοκουμέντα αυτά -υποτίθεται- κρίνονταν εξόχως σημαντικά για την αστυνομία.

Αντίθετα, ένα βίντεο δευτερολέπτων του Ρουβίκωνα ήταν αρκετό για να φτιάξουν έως και γράφημα για να αποδείξουν την «στρατιωτικού τύπου επιχείρηση» που πραγματοποίησαν σε ένα κτίριο. Και όλα αυτά, την ώρα που ακόμα και σήμερα, τα εκατοντάδες βίντεο και φωτογραφικά ντοκουμέντα από τη δίκη της Χρυσής Αυγής δεν παίζουν ούτε… μετά τα αθλητικά στα δελτία τους.

Αλήθεια, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για την ελληνική κοινωνία και κυρίως για τα εκατοντάδες θύματά τους, εάν τα ίδια μέσα ενημέρωσης αφιέρωναν έστω το ένα δέκατο των «αποκαλυπτικών» ρεπορτάζ που κάνουν για τον Ρουβίκωνα, στους ναζί της Χρυσής Αυγής και την πλούσια εγκληματική τους δραστηριότητα κατά ανθρώπων;

Via : www.thepressproject.gr