της Λώρης Κέζα
Είναι παράξενο που ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου παραπέμπεται για τη λίστα Λαγκάρντ. Είναι παράξενο γιατί έχει διαπράξει άλλα, σοβαρότερα αδικήματα. Διέπραξε ας πούμε το έγκλημα της ελλιπούς ενημέρωσης: είχε βουίξει η χώρα από την προοπτική του διψήφιου ελλείμματος αλλά ο ίδιος δεν είχε ακούσει τίποτε. Φερόταν ωσάν οι προβλέψεις να μην προέρχονται από την Τράπεζα της Ελλάδος αλλά από κάποιον αστρολόγο. Διέπραξε επίσης το έγκλημα της κακής μαγειρικής: έβαλε πολύ μπέικιν πάουντερ στα στατιστικά και παραφούσκωσαν. Του αποδόθηκε σκοπιμότητα στους χειρισμούς του. Διέπραξε επίσης το έγκλημα της προπέτειας: έσπευσε να δανειστεί με δυσβάσταχτους όρους χωρίς να εξετάσει άλλες προοπτικές. Ήθελε σώνει και καλά να έρθει στα γρήγορα το ΔΝΤ.
Το τελευταίο έγκλημα, για το οποίο κατηγορείται ο πρώην υπουργός Οικονομικών είναι το έγκλημα της μυστικοπάθειας. Πήρε δηλαδή το περιλάλητο σιντί με τα ονόματα καταθετών στην ελβετική τράπεζα και κατάπιε τη γλώσσα του. Δεν είπε τίποτε, μα τίποτε στον προϊστάμενό του. Κι επειδή ο προϊστάμενός του ζούσε σε πλήρη απομόνωση, δεν έμαθε ποτέ ότι ένας τραπεζικός υπάλληλος κάπου στην Ευρώπη υπέκλεψε στοιχεία… και τα λοιπά και τα λοιπά. Ο προϊστάμενός του δεν διάβαζε εφημερίδες, από τις οποίες ο κόσμος όλος είχε μάθει για τη λίστα, όπως είχε μάθει από το καλοκαίρι του 2009 για το διψήφιο έλλειμμα.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου υπήρξε ένας άπειρος υπουργός. Όταν ανέλαβε χαρτοφυλάκιο η θητεία του στην «πολιτική» περιοριζόταν στην ανάδειξη της Κοινωνίας της Πληροφορίας. Θέλησε εντούτοις να διοικήσει χωρίς να ακούει κανέναν. Το λένε πρώην υπουργοί, ότι διαρκώς βρίσκονταν προ εκπλήξεων. Ο υπουργός και ο προϊστάμενός του έπαιρναν αποφάσεις, εξέδιδαν ανακοινώσεις και οι βουλευτές του ΠαΣοΚ τα μάθαιναν από τα μέσα ενημέρωσης. Σε μια κρίσιμη περίοδο λάμβαναν αποφάσεις χωρίς να ρωτούν κανέναν. Τους κακόπεφτε ένα διευθυντήριο από έμπειρους συναδέλφους (οι οποίοι να είναι πολιτικοί και ταυτόχρονα να σκαμπάζουν από δημοσιονομικά).
Πιστεύει κανείς ότι ο πρώην υπουργός πήρε τη λίστα μόνος του, την παραποίησε μόνος του, έγραψε σε ένα χαρτάκι μόνος του δέκα τυχαία ονόματα για να ελεγχθούν και μετά από αφηρημάδα την ξέχασε; Πιστεύει κανείς ότι όλα έγιναν για τις εξαδέλφες, ενώ στη λίστα υπήρχαν και άλλοι συγγενείς πολιτικών; (Η μία σύζυγος: «Πού να σ’τα λέω Γιάννο μου, είχα ξεχασμένο ένα εκατομμύριο για τα παιδιά». Η άλλη σύζυγος: «Γιώργο μου, να αγιάσει η αγιαστούρα τους, άγιοι πατέρες, άγιοι»). Πιστεύει κανείς ότι ήταν τόσο ανίκανος ο πρώην υπουργός ώστε να αφήσει αφορολόγητες αυτές τις καταθέσεις και άλλες καταθέσεις, από συγγενική αγάπη;
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου υπήρξε ένας βολικά άπειρος υπουργός. Έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα υπάρξει ένας βολικά άπειρος κατηγορούμενος. Αραγε θα θυσιαστεί ή θα προτιμήσει να κελαηδήσει;
