Νίκος Σκιαδάς
Με αφορμή την τοποθέτηση του Στέλιου Κούλογλου στην Εφ.Συν. το Σάββατο 16 Δεκέμβρη 2017.
Η γενιά του Πολυτεχνείου, ήταν απλώς μια λάμψη φωτός, που τρόμαξε το Χουντικό Κατεστημένο που διαμορφώθηκε την χουντική επταετία – με την ανοχή της πλειοψηφίας του Ελλαδικού πληθυσμού – το οδήγησε στην κατάρρευση με την αδέξια και εγκληματική κίνηση του ενάντια στην Δημοκρατία της Κύπρου.
Όταν η Χούντα κατέρρευσε την σκυτάλη της Ιστορίας δεν την πήρε ο Λαός που ήταν ανέτοιμος για κάτι τέτοιο, άσχετα από το γεγονός ότι στη συνέχεια χρησιμοποίησε το Πολυτεχνείο σαν αντιστασιακή κολυμβήθρα του Συλωάμ όπως εύστοχα επισημαίνει στο άρθρο του ο Στέλιος Κούλογλου, αλλά και πάλι ο παλαιός πολιτικός κόσμος. Ο κόσμος αυτός κάτω από την ηγεσία του Καραμανλή που γύρισε πίσω θριαμβευτικά σαν Σωτήρας, αφού η Χούντα είχε οδηγήσει τη χώρα στο χείλος της αβύσσου, είχε αποκτήσει πλέον την απαραίτητη διαχειριστική ικανότητα μαζί με την επιθυμητή ευρωπαϊκή προοπτική που ο Λαός συνολικά έβλεπε σαν ασφαλές αγκυροβόλιο. Εδώ βέβαια το πολιτικό σύστημα αποδείχτηκε κατώτερο της ευνοϊκής συγκυρίας να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό του Κράτους και στην αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού κεκτημένου που η προσωπικότητα του Καραμανλή και η ευνοϊκή για τη χώρα μας ευαισθητοποίηση της Ευρωπαϊκής κοινής γνώμης από την αντιστασιακή- αντιχουντική δράση των Ελλήνων που ζούσαν στην Ευρώπη .
Μαζί με τον Καραμανλή, η άφιξη του Ανδρέα Παπανδρέου και η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ σηματοδοτεί για το λαϊκό κίνημα την αναζήτηση νέων λύσεων πέρα από το συμβατικά γνωστό πολιτικό σύστημα. Το όραμα της Αλλαγής όπως συμβολικά εκφράσθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου τελικά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε γιατί και πάλι επικράτησαν οι παλαιοκομματικές πρακτικές στην λειτουργία του κόμματος και στην οργάνωση της κοινωνίας και τον εκσυγχρονισμό της Οικονομίας. Χωρίς να αγνοούμε τα θετικά βήματα που έγιναν με τον εκσυγχρονισμό του οικογενειακού δικαίου, το Εθνικό σύστημα υγείας, την αναγνώριση της Εαμικής εθνικής αντίστασης που έβαλε τέλος στον τελευταίο εθνικό διχασμό και στις πληγές από τον εφιαλτικό εμφύλιο, το κίνημα της αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου δεν μπόρεσε τελικά να εκφράσει το αίτημα της ανανέωσης θεσμών, δομών και κοινωνικών προτύπων που σηματοδοτούσε η αυθόρμητη εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Από αυτή την άποψη η Γενιά του Πολυτεχνείου δεν κυβέρνησε ποτέ, γι’ αυτό κακώς και εκ του πονηρού στους σημερινούς δύσκολους καιρούς κάποιοι θέλουν να φορτώσουν όλα τα αμαρτήματα της Μεταπολίτευσης σε αυτή τη γενιά. Επειδή σε λίγο αλλάζει ο χρόνος και η στροφή στο παρελθόν σε τίποτε δεν ωφελεί γιατί εκείνο που ζητάει η κοινωνία σήμερα είναι λιγότερα λόγια και περισσότερα έργα, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε για τον καινούργιο Χρόνο υγεία, ειρήνη, αισιοδοξία και ελπίδα . Η αισιοδοξία και η ελπίδα άλλωστε για μας που μάθαμε να παλεύουμε για ένα καλλίτερο κόσμο θα μας συνοδεύει πάντα και η Πυξίδα είναι μια φιλόξενη Σελίδα που τις εύχομαι τον καινούργιο χρόνο να έχει πάντα επιτυχίες.
Αγρίνιο 17 Δεκέμβρη 2017
