Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες έννοιες του καιρού μας είναι αυτή της «προόδου» – του «μοναδικού αληθινού παράδεισου», όπως τη βάπτισε σκωπτικά στο ομώνυμο βιβλίο του ο μέγας Αμερικανός κοινωνιολόγος Κρίστοφερ Λας.
Δηλαδή η –θρησκευτικής, και συγκεκριμένα χριστιανικής προέλευσης– ουτοπική αντίληψη πως ο κόσμος όπως και να ‘χει προχωρά «μπροστά», ότι νομοτελειακά «έρχονται καλύτερες μέρες» για τις επόμενες γενιές και ότι, τέλος πάντων, οι «δυνάμεις του καλού» –με τη βοήθεια φυσικά της υψηλής τεχνολογίας- κάποτε θα κυριαρχήσουν παγκοσμίως και θα απελευθερώσουν την ανθρωπότητα από τα δεσμά της φτώχειας, της εκμετάλλευσης και των αδιάκοπων πολέμων…
Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι όλες οι κραταιές (με τη διπλή έννοια, της ισχύος, αλλά και του πολιτικού υποδείγματος για τη δημιουργία νέων κρατικών/αυτοκρατορικών δομών) πολιτικές ιδεολογίες του 20ού αιώνα, όπως ο κομμουνισμός, ο φασισμός και ο νεοφιλελευθερισμός, σε όλες τις παραλλαγές και τα κατά τόπους «αμπαλάζ» τους, έστησαν την κοσμοθεωρία και τα εξουσιαστικά συστήματά τους γύρω από την ως άνω «αυταπόδεικτη» παραδοχή.
Στην εισαγωγή τού (νομίζω αμετάφραστου στα ελληνικά) βιβλίου του, που γράφτηκε το έτος της πτώσης του (αν-)υπαρκτού σοσιαλισμού της ΕΣΣΔ, και άρα του ψευδεπίγραφου «Τέλους της Ιστορίας» κατά Φουκουγιάμα, το 1991, ο Λας έγραφε ότι η εμμονή στην έννοια της αέναης προόδου είναι η «λειτουργική πίστη του πολιτισμού μας», η «σημαντικότερη ιδέα στη δυτική κουλτούρα»: και στα κεφάλαια που ακολουθούν την αποδομεί πλήρως, αναδεικνύοντας τις θρησκευτικές της ρίζες ως «αντίδοτο στην απελπισία της πραγματικότητας» και προβάλλοντας με αδιάσειστα επιχειρήματα τα αμέτρητα εγκλήματα που έγιναν –και συνεχίζουν να γίνονται– στο όνομά της.
«Οι φασίστες και οι κομμουνιστές αντικατέστησαν τις υπερφυσικές εξηγήσεις της Ιστορίας με κοσμικές εξηγήσεις, αλλά προσκολλήθηκαν στην Αποκαλυψιακή φαντασίωση ότι μια τελική, αποφασιστική μάχη θα εδραίωνε την απόλυτη δικαιοσύνη και την τέλεια ευδαιμονία… Αυτό που κάποτε απαιτούνταν από “το θέλημα του Θεού”, τώρα αξιώνεται από τον “σκοπό της Ιστορίας”», γράφει.
Και το μήνυμα αυτό ή αν προτιμάτε η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου για ένα ιδεολογικό αντίδοτο στην απελπισία αποδείχτηκε τόσο ισχυρό, ώστε δεν μπόρεσαν να το υποσκάψουν ούτε οι κολοσσιαίες τραγωδίες του 20ού αιώνα, με τα εκατομμύρια θύματα -οι παγκόσμιοι πόλεμοι, οι μεγάλες οικολογικές καταστροφές- ούτε και το συνεχιζόμενο βάθεμα των ανισοτήτων μεταξύ πλουσίων και φτωχών, σε μια εποχή πρωτοφανούς υπερσυσσώρευσης πλούτου και ισχύος στα χέρια των λίγων.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά, διαβάζοντας αυτές τις μέρες τις διαδοχικές αγωνιώδεις εκκλήσεις ενός κατ’ εξοχήν «προοδευτικού» θεσμού, του ΟΗΕ, προς ένα από τα de facto πιο σκοταδιστικά και οπισθοδρομικά καθεστώτα του πλανήτη, τη Σαουδική Αραβία, προκειμένου η τελευταία να σταματήσει τον σχεδόν τριετή πόλεμο σε βάρος της Υεμένης και των «φιλο-Ιρανών» ανταρτών Χούτι και να άρει άμεσα τον ασφυκτικό αποκλεισμό αυτής της μαρτυρικής χώρας με τα 28 εκατομμύρια κατοίκους.
Για όσους δεν το γνωρίζουν -πράγμα λογικό, αφού τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ ασχολούνται ελάχιστα με αυτό το θέμα– η Σαουδική Αραβία και οι τοπικοί σύμμαχοί της, με τις πλάτες και τα πολεμοφόδια των «πολιτισμένων» Αμερικανών και Ευρωπαίων, περιλαμβανομένων -όπως μάθαμε εσχάτως- και βλημάτων Πυροβολικού από την Ελλάδα, έχει βαλθεί μετά το 2014 να ξεριζώσει την ιρανική/σιιτική επιρροή από την Υεμένη, καταδικάζοντας ολόκληρο τον πληθυσμό της σε ένα φονικό κοκτέιλ βομβών, πείνας και ασθενειών.
Συγκεκριμένα, στη μαρτυρική αυτή χώρα επτά εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται ήδη στα όρια του λιμού και αν δεν ξανανοίξουν όλα τα λιμάνια και τα αεροδρόμια ο αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί στα δέκα εκατομμύρια: αν δεν αρθεί άμεσα ο αποκλεισμός, υπάρχει κίνδυνος να πεθάνουν «αμέτρητες χιλιάδες» άνθρωποι, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΟΗΕ.
Η πείνα και οι ασθένειες θερίζουν: τουλάχιστον ένα εκατομμύριο παιδιά κινδυνεύουν αν μια έξαρση διφθερίτιδας δεν σταματήσει εν τη γενέσει της και υπάρχει επίσης κίνδυνος νέας έξαρσης της χολέρας, η οποία ήταν σε ύφεση έπειτα από τη χειρότερη έξαρση που είχε καταγραφεί ποτέ – με περισσότερα από 900.000 κρούσματα τους προηγούμενους έξι μήνες.
Κάθε μέρα που περνάει πεθαίνουν κατά μέσο όρο από τις στερήσεις και τις ασθένειες 130 παιδιά!
«Αν οποιοσδήποτε από εμάς στην καθημερινότητά του έβλεπε ένα παιδί που η ζωή του αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο, δεν θα προσπαθούσε να το σώσει; Στην Υεμένη μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, αν όχι περισσότερα», αναφέρεται στη δραματική κοινή δήλωση του ΟΗΕ.
Πώς αντέδρασε σε όλες αυτές τις εκκλήσεις το Ριάντ; Μα, φυσικά, εντείνοντας τον αποκλεισμό και καταστρέφοντας με ρουκέτες το σύστημα αεροπλοΐας του μοναδικού αεροδρομίου της Υεμένης που μπορούσε να υποδεχτεί ανθρωπιστικές πτήσεις, στη Σανάα.
Ποια ήταν η τιμωρία της Σαουδικής Αραβίας για τις απάνθρωπες αυτές πράξεις, που μάλιστα διαπράττονται αδιακρίτως και με τη λογική της συλλογικής τιμωρίας κατά μουσουλμάνων «αδελφών»;
Ποια δέσμη κυρώσεων της επιβλήθηκε; Μα, η ίδια ακριβώς που επιβλήθηκε στη δικτατορία του Μιανμάρ για την καραμπινάτη εθνοκάθαρση των περίπου 600.000 (επίσης μουσουλμάνων) Ροχίνγκια: ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ.
Αντιθέτως: ένας ένας οι… προοδευτικοί ηγέτες μας σπεύδουν στο Ριάντ για να νομιμοποιήσουν το μεγαλύτερο ίσως άγος της εποχής μας και να πουλήσουν κι άλλα όπλα και εφόδια στους ουαχαμπίτες φονιάδες του Κόλπου.
Τελευταίος πήγε μάλιστα να προσκυνήσει τη σαουδική δυναστεία, τα πετρέλαια και τα πετροδολάριά της πριν από λίγες μέρες ο «πολύς» Μακρόν, που αποδείχτηκε λαλίστατος για την κρίση με την παραίτηση (χα!) του Χαρίρι, αλλά για τα εκατομμύρια παιδιά που αργοπεθαίνουν παραδίπλα δεν του περίσσεψε ούτε ένα ταπεινό «πουρκουά»…
Via : www.efsyn.gr
