Τα 11 περιφερειακά χωροταξικά «παρουσιάζουν ανομοιογένεια στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον τουρισμό, γεγονός που εγείρει σοβαρούς προβληματισμούς ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής τους», αναφέρει η μελέτη.
«Στον αέρα» θα βρεθούν τα υπό ολοκλήρωση περιφερειακά χωροταξικά πλαίσια όσον αφορά τον σχεδιασμό της τουριστικής δραστηριότητας, καθώς… δεν υπάρχει πλέον το κείμενο κατευθύνσεων στο οποίο βασίζονται. Μελέτη που έγινε από το Ινστιτούτο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΣΕΤΕ) εκφράζει σοβαρές αμφιβολίες για τη δυνατότητα εφαρμογής των νέων πλαισίων εξαιτίας της ακύρωσης των δύο ειδικών χωροταξικών για τον τουρισμό από το ΣτΕ. Και υποδεικνύει σημαντική ανομοιογένεια στον τρόπο που το πλαίσιο κάθε περιφέρειας αντιμετωπίζει το ζήτημα του τουρισμού.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του ΙΝΣΕΤΕ από την πολεοδόμο χωροτάκτη Αναστασία Τουφεγγοπούλου. Το πλαίσιο εξετάζει αναλυτικά τα 11 περιφερειακά χωροταξικά πλαίσια που βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια (πάντως πολύ κοντά στην ολοκλήρωση) και το Ρυθμιστικό της Αττικής, ενώ δεν εξετάζει το πλαίσιο για το Νότιο Αιγαίο, καθώς βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο. Η μελέτη αναδεικνύει τη σημασία που θα έχουν τα επόμενα χρόνια τα περιφερειακά χωροταξικά, τα οποία «φαίνεται ότι θα αποτελούν και τα μοναδικά χωροταξικά πλαίσια για την οργάνωση και ανάπτυξη της τουριστικής δραστηριότητας για το κρίσιμο χρονικό διάστημα που θα ακολουθήσει», αναφέρεται.
Εκφράζει όμως τον φόβο ότι θα είναι «έκθετα» από νομική άποψη ως προς τις ρυθμίσεις τους για τον τουρισμό, καθώς το ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό στο οποίο βασίζονται (ως προς τις κατευθύνσεις τους) ακυρώθηκε το 2015 από το ΣτΕ (στη συνέχεια, το 2017 ακυρώθηκε και το προϋφιστάμενο ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν κάποιος προσφύγει στο ΣτΕ ενάντια σε κάποια πρόβλεψη ενός περιφερειακού χωροταξικού (λ.χ. τη χωροθέτηση μιας περιοχής οργανωμένης τουριστικής ανάπτυξης) θα έχει με το μέρος του ένα βαρύ νομικό επιχείρημα, την απουσία στρατηγικού χωροταξικού σχεδιασμού.
Ως προς το περιεχόμενό τους, τα έντεκα περιφερειακά χωροταξικά «παρουσιάζουν σημαντική ανομοιογένεια στον τρόπο που αντιμετωπίζουν το ζήτημα του τουρισμού, γεγονός που εγείρει σοβαρούς προβληματισμούς ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής τους». Μάλιστα η ανομοιογένεια δεν προέρχεται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περιοχής, αλλά από την έλλειψη κοινής μεθοδολογίας. Ως παράδειγμα αναφέρεται η διαφορετική αντιμετώπιση γειτονικών περιοχών από δύο διαφορετικές περιφέρειες.
Η μελέτη επίσης υποδεικνύει ότι ορισμένα πλαίσια προτείνουν την αποφυγή μεγάλων τουριστικών επενδύσεων. Ενδεικτικά αναφέρεται το παράδειγμα του πλαισίου της Κρήτης: «Σχετικά με τις περιοχές εγκατάστασης στην Κρήτη μεγάλων επενδύσεων, του τύπου ΠΟΤΑ ή νέων οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων, για την επιδιωκόμενη αναβάθμιση της παροχής ποιοτικών υπηρεσιών δίδεται ως κατεύθυνση η αποφυγή εγκατάστασης στην Κρήτη μεγάλων τουριστικών επενδύσεων, μονοθεματικού και αδιαφοροποίητου χαρακτήρα», αναφέρεται. Ενώ στα Ιόνια Νησιά προτείνεται «να απαγορευτεί η δημιουργία Περιοχών Οργανωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης στην περιφέρεια, με το βασικό επιχείρημα ότι οι περιορισμοί αυτοί τίθενται διότι οι επενδύσεις αυτής της κλίμακας θεωρούνται από τη μελέτη πολύ μεγάλες για τον νησιωτικό χώρο και τυχόν υλοποίησή τους θα επιφέρει σημαντικές και μη αναστρέψιμες αλλοιώσεις στο φυσικό περιβάλλον και στο τοπίο».
Via : www.kathimerini.gr
