Οι τρομοκράτες σαν κι αυτούς που μάτωσαν τη Βαρκελώνη, ή τη Νίκαια και το Παρίσι, το Λονδίνο και το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Κωνσταντινούπολη, δεν νοιάζονται ν’ αφήσουν πίσω τους γραπτά ή βιντεοσκοπημένα μηνύματα για να αιτιολογήσουν τη δράση τους ή για να προπαγανδίσουν την άποψή τους, τη φανατική πίστη τους μάλλον. Η άποψή τους είναι η δράση τους, τα εκρηκτικά, τα όπλα, τα αυτοκίνητα-άρματα μάχης. Δηλαδή, ο θάνατος: ο θάνατος των άλλων, των βδελυρών Δυτικών ή χριστιανών, αλλά και ο δικός τους θάνατος, μαρτυρικός υποτίθεται, αλλά στην πραγματικότητα ενταγμένος στο πλαίσιο μιας στυγνής δοσοληψίας: πεθαίνω, σκοτώνομαι σκοτώνοντας, ώστε να απολαύσω την αιώνια ηδονή που ετοίμασε για μένα ο Θεός μου.
Ο παρών κόσμος τούς αφορά αποκλειστικά σαν χώρος τράνζιτο, σαν ενδιάμεσος σταθμός. Δεν μισούν μόνο τους άλλους, δεν απεχθάνονται μόνο την «έκλυτη» ζωή των άλλων. Μισούν πρωτίστως τη δική τους ζωή· τη μετρούν σαν βάρος, σαν εμπόδιο, είτε αισθάνονται «αδικημένοι» και «περιθωριοποιημένοι» είτε όχι. Δεν είναι πολιτικοί τρομοκράτες, έτσι όπως μας τους γνώρισε η διεθνής ιστορία. Δεν είναι καν θρησκευτικοί τρομοκράτες – το ISIS ή η Αλ Κάιντα είναι η περιττή πρόφασή τους. Γι’ αυτό και δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν οι κινήσεις τους, να εντοπιστεί «λογική» στα μοτίβα της πρακτικής τους, να αφοπλιστούν ιδεολογικά. Οι ερμηνευτικές φόρμουλες του ορθολογισμού, της δικής μας θεότητας, αποδεικνύονται ατελέσφορες εδώ. Οι χαοτικές καταστάσεις δεν χαρτογραφούνται και δεν εξηγούνται με γραμμικά σχέδια και εργαλεία.
Αλλά είναι, πράγματι, ο ορθός λόγος η θεότητα της Δύσης; Αυτό νομίζουμε, και γι’ αυτό καμαρώνουνε. Κι αυτό πιστοποιεί λ.χ. το σύνθημα «Δεν φοβόμαστε», στο οποίο αποκρυσταλλώθηκε η συγκίνηση των δημοκρατών διαδηλωτών της Βαρκελώνης, που κράτησαν το μυαλό τους ανοιχτό, ώστε να αποτρέψουν τη χυδαία εκμετάλλευση του πόνου από ακροδεξιούς και ισλαμοφάγους. Δεν πιστοποιεί όμως την ακμή του ορθού λόγου στην Ευρώπη (για τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν τίθεται ερώτημα, όσο ηγεμονεύει ο Ντόναλντ Τραμπ) η διακίνηση ισοπεδωτικών σεναρίων και αβυσσαλέα μανιχαϊστικών «απόψεων», που χρεώνουν την τρομοκρατία συλλήβδην στους μουσουλμάνους ή στους μετανάστες. Στην Ελλάδα συνδιακινητές αυτού του μισαλλόδοξου δόγματος υπήρξαν δύο πρώην υπουργοί. Φαίνεται ότι ανήκουν και αυτοί στην πολυπληθή ομάδα όσων χρησιμοποιούν το Twitter με μοναδική τους έγνοια να μετρούν και να ξαναμετρούν τους χαρακτήρες των γραφομένων τους, και όχι το βάρος των λεγομένων τους.
Via : www.kathimerini.gr
