Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν. Η ελληνική λαϊκή παράδοση φαίνεται να βρίσκει τη συνέχειά της στο νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου, του οποίου τα εγκαίνια αναβάλλονται διαρκώς. Προς όφελος των κατασκευαστικών.
Έξι χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη ημερομηνία εγκαινίων που είχε ανακοινωθεί για το νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου. Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός για να παραδεχθούν οι υπεύθυνοι το πρόβλημα. Ο Ρόλαντ Φέτερ που υπήρξε υπεύθυνος για το πρότζεκτ στην εταιρεία Imtech προχώρησε σε έντονη αυτοκριτική ενώπιον της γερμανικής Βουλής: «Δεν ήταν σκοπός μας να βγάζουμε χρήματα με επισκευές. Γίναμε όλοι ρεζίλι».
Μπορεί το ημιτελές αεροδρόμιο να μην χαρίζει δόξα στις εμπλεκόμενες εταιρείες, ωστόσο αποφέρει χρήματα. Το αεροδρόμιο δεν θα ανοίξει τις πύλες του ούτε το 2017. Αυτό είναι πλέον βέβαιο.
Στο μεταξύ από την πρώτη ημέρα εργασιών μέχρι σήμερα τα κόστη αυξήθηκαν από τα 2 στα 6,5 δις ευρώ τουλάχιστον. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό λειτουργεί προς όφελος των κατασκευαστικών εταιρειών, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται και γνωστοί όμιλοι.
Τα κέρδη της Imtech
Ο δήμαρχος του Βερολίνου Μίχαελ Μίλερ
Η περίπτωση της Imtech μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτική, ωστόσο δείχνει σε τι χάος βυθίστηκε το αεροδρόμιο μετά την πρώτη αναβολή των εγκαινίων. Η Imtech κλήθηκε να αναλάβει τις εγκαταστάσεις ρεύματος έναντι 52 εκατομμυρίων ευρώ. Συνεχώς όμως τα σχέδια άλλαζαν, με αποτέλεσμα η Imtech να αναλάβει κι άλλες εργολαβίες ύψους 20 εκατομμύριων ευρώ.
Σε άλλες εταιρείες δεν φαίνεται να συνέβη κάτι αντίστοιχο, τουλάχιστον όχι σε αυτό το βαθμό. Ωστόσο εταιρείες, όπως η Siemens ή η Bosch επωφελούνται εξίσου.
Ταυτόχρονα, αεροδρόμιο και κατασκευαστικές ρίχνουν ο ένας το μπαλάκι στον άλλο για το ποιος φέρει την ευθύνη για τις καθυστερήσεις.
Το μόνο σίγουρο είναι, όπως επιβεβαιώνει και ο δήμαρχος του Βερολίνου Μίχαελ Μίλερ, ότι «οι επιπλέον εργασίες χρεώνονται και επιπλέον».
«Καταστάσεις εκβιασμού»
Εικόνες εγκατάλειψης στο αεροδρόμιο του Βερολίνου
Η εταιρεία του αεροδρομίου βρίσκεται σε μειονεκτική θέση απέναντι στις κατασκευαστικές εταιρείες. Εργαζόμενοι μιλούν για «καταστάσεις εκβιασμού». Οι λόγοι είναι κυρίως δύο: από τη μία πλευρά το αεροδρόμιο δεν «μοιάζει» με κανένα άλλο. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εάν διέκοπτε τη συνεργασία με τις εταιρείες και έβρισκε αντικαταστάτες, θα χρειάζονταν πάρα πολύ χρόνο μέχρι να καταλάβουν και να μπορέσουν να αναλάβουν το έργο. Από την άλλη πλευρά το αεροδρόμιο δεν έχει περιθώρια να ασκήσει πιέσεις από τη στιγμή που αναβλήθηκαν τα πρώτα εγκαίνια, διότι πλέον δεν πρόκειται για ένα νέο έργο, αλλά για επισκευαστικές εργασίες, οι οποίες δεν επιδέχονται προθεσμιών.
Μόνο το λειτουργικό κόστος του αεροδρόμιου ανέρχεται στα 17 εκατομμύρια ευρώ μηνιαίως. Επιπλέον δεν υπάρχουν τα 13-14 εκατομμύρια ευρώ προγραμματισμένα έσοδα από ενοίκια. Είναι σαφές ότι όσο περισσότερο καθυστερεί η ολοκλήρωση του έργου, τόσο ανεβαίνει ο τελικός λογαριασμός.
dpa / Αλεξάνδρα Κοσμά
Via : www.dw.com
