Του Βασίλη Πάικου
Πολλαπλώς ατυχής υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η επιλογή του Βύρωνα Πολύδωρα ως κυβερνητική πρόταση για την προεδρία του ΕΣΡ. Επειδή, πρώτα-πρώτα, προκάλεσε τις ευαισθησίες του κόσμου της Αριστεράς. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εξ’ αυτού και οι όχι λίγες «ενδοαριστερές» αντιδράσεις. Κι ύστερα δεν είχε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Όπως ήταν, εξάλλου, απολύτως φυσικό και αναμενόμενο. Καθώς και να ‘θελε η ΝΔ (που δεν ήθελε) να συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ, δεν θα το έκανε με υποψήφιο Πρόεδρο έναν «αποστάτη» του χώρου της. Εδώ που τα λέμε, για σκεφτείτε να πρότεινε η αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ή τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Πως θα αισθανόταν ο αποδέκτης της πρότασης; Όσο για τους κεντρώους της αντιπολίτευσης, είχαν κάθε λόγο να βγουν στα κεραμίδια. Αν μάλιστα ήταν διαφορετική η στάση τους στις προηγηθείσες τέσσερεις συνόδους της Διάσκεψης των Προέδρων, θα ήταν απολύτως πειστικοί ως προς τις διαθέσεις και τους σχεδιασμούς τους.
Ακόμη κι αν είχε, λοιπόν, τις καλύτερες των προθέσεων η Κυβέρνηση προτείνοντας τον Πολύδωρα. Ακόμη κι αν επρόκειτο για ειλικρινές άνοιγμα προς την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Έκανε λάθος εκτίμησης, σοβαρό λάθος. Έτσι ώστε, ευλόγως, η κίνησή της εξελήφθη ως φτηνός τακτικισμός. Και στο κάτω-κάτω γιατί θα έπρεπε, σώνει και καλά, να προταθεί πολιτικό πρόσωπο, εν ενεργεία ή «απόμαχο», για το ΕΣΡ; Υπάρχει, δόξα των Θεώ, πλούτος επιφανών εξωπολιτικών και υπερκομματικών προσωπικοτήτων στη Χώρα μας, που θα μπορούσαν…
Όμως, ως εδώ με τη λάθος κυβερνητική κίνηση. Από κει και πέρα. Οι ως τώρα προτάσεις του Προέδρου της Βουλής για το ΕΣΡ, οι κατατεθείσες στις προηγηθείσες τέσσερεις διασκέψεις, δεν είχαν τέτοια προβλήματα, κάθε άλλο. Η τελευταία μάλιστα, στην τέταρτη απόπειρα, εκτιμήθηκε ως πολύ θετική στο σύνολό της, απ’ όλες τις πλευρές. Και επί τέλους, γιατί δεν προχώρησαν οι αντιπολιτευόμενοι σε αντιπροτάσεις ως προς τα πρόσωπα; Καμιά, καμιά απολύτως πρόταση, καμιά ιδέα δεν είχε, ως πριν από λίγο και επί ένα χρόνο, κατατεθεί από την πλευρά της αντιπολίτευσης, στο τραπέζι της κοινοβουλευτικής διάσκεψης. Ο μόνος που το έπραξε, όσο ατύπως (μέσω Facebook), ήταν ο Σταύρος Θεοδωράκης. Και θα πρέπει να πούμε πως ήταν καλές οι ιδέες του Προέδρου του Ποταμιού. Το επεχείρησε κάπως «δειλά» και το ΠΑΣΟΚ, μόλις προχθές. Δεν επρόκειτο λοιπόν για τα πρόσωπα, κι ας μην κολλάμε τώρα στον Πολύδωρα. Τη σχετική επιλογή την χρεώνεται η Κυβέρνηση έτσι κι αλλιώς. Όμως άλλα είχαν στο μυαλό τους οι κατά συρροήν αντιδρώντες, εντελώς άλλα. Δίχως να το κρύβουν άλλωστε.
Εδώ πάντως προκύπτει προφανής, προφανέστατη παραβίαση (και περιφρόνηση την λες) του «πνεύματος» του Συντάγματος. Του Συντάγματος, στ’ όνομα του σεβασμού του οποίου ομνύει, κόπτεται, εξανίσταται, καταγγέλλει, ξεσηκώνεται τον τελευταίο καιρό το άπαν σύμπαν της αντιπολίτευσης. Δεδομένου ότι η απαιτούμενη πλειοψηφία των 4/5 έχει να κάνει μονάχα με τη σύνθεση της Ανεξάρτητης Αρχής. Προκειμένου δηλαδή να χαίρει ευρύτατης πολιτικής συναίνεσης το σχήμα. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο το Σύνταγμα, ώστε να χρησιμοποιηθεί η συγκρότηση του ΕΣΡ, η παρεμπόδισή της μάλλον, για άλλους σκοπούς και άλλες επιδιώξεις, τις όσο εύλογες πιθανώς.
Και, επί τέλους, αν αναζητήσει κανείς τις ακρότατες συνέπειες της σημερινής στάσης της αντιπολίτευσης, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί τι θα γινόταν αν η κάθε αντιπολίτευση, για δικούς της λόγους, εύλογους ή προσχηματικούς, εμποδίζει εσαεί τη συγκρότηση κάποιας Ανεξάρτητης Αρχής. Του ΕΣΡ ή του ΑΣΕΠ ή του Συνηγόρου του Πολίτη ή της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ή της Αρχής Προστασίας των Τηλεπικοινωνιών. Τι θα γινόταν σ’ αυτή την περίπτωση; Δεν θα μπορούσε να κυβερνηθεί η Χώρα;
Η εισαγωγή στο δημόσιο βίο των Ανεξάρτητων Αρχών, και η συνταγματική θωράκιση των πέντε σημαντικότερων εξ αυτών, συνιστά κατάκτηση της Δημοκρατίας μας. Κατάκτηση της Δημοκρατίας αποτελεί και η συνταγματική πρόβλεψη για εξασφάλιση ομοφωνίας ή, έστω, ευρύτατης πλειοψηφίας για την συγκρότησή τους. Με τούτα και μ’ εκείνα όμως, και δεδομένου ότι οι συνταγματικές προβλέψεις δοκιμάζονται στη ζωή, πολύ φοβούμαι πως στην επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος θα δούμε προτάσεις για περιορισμό της απαιτούμενης πλειοψηφίας των 4/5. Ίσως και για δραστικό περιορισμό. Και το χειρότερο; Δεν θα υπάρχει σοβαρή επιχειρηματολογία για το αντίθετο. Αν έτσι έρθουν τα πράγματα, έ τότε καλά να πάθουμε…
Via : www.athina984.gr
