Γράφει ο Γιώργος Μητραλιάς
Πυροδότης αλλά συνάμα και γνήσιο τέκνο μιας κρίσης που κλονίζει τα θεμέλια της αμερικανικής κοινωνίας, το μαζικό κίνημα που γεννήθηκε και γιγαντώθηκε υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς γίνεται τώρα το πλαίσιο μέσα από το οποίο ξεπηδούν, το ένα μετά το άλλο, τα κινήματα που όχι μόνο αμφισβητούν αλλά και έρχονται σε σύγκρουση με το ίδιο το βορειοαμερικανικό σύστημα!
Και φυσικά, δεν είναι διόλου τυχαίο ότι σε αυτό τον – ιστορικών διαστάσεων – ξεσηκωμό είναι περίπου αναπόφευκτο να πρωταγωνιστούν οι πιο καταπιεσμένοι από τους καταπιεσμένους: Οι λαοί των ιθαγενών εθνών που μας έμαθαν να αποκαλούμε «ερυθρόδερμους», η κοινότητα των Αφροαμερικανών απογόνων των πρώην σκλάβων, και οι κατ’εξοχήν μισθωτοί σκλάβοι που είναι οι κάθε λογής επισφαλώς εργαζόμενοι.
Στις λίγες αράδες που ακολουθούν δεν θα αναφερθούμε στο τεράστιο και τόσο ριζοσπαστικό κίνημα της «Πάλης για τα 15 $» που διεκδικεί το διπλασιασμό (!) της ελάχιστης ωριαίας αμοιβής, καθώς και στις μαζικές του -απεργιακές και άλλες- κινητοποιήσεις ειδικά στο χώρο των φαστφουντάδικων, που θα έπρεπε να αποτελέσουν πηγή αγωνιστικής έμπνευσης για την ευρωπαϊκή και ελληνική αριστερά. Δυστυχώς ο χώρος δεν επαρκεί και θα χρειαζόταν τουλάχιστον ένα ολόκληρο άρθρο για να δοθεί μια ιδέα των πολλά υποσχόμενων διεργασιών που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη μέσα στην αμερικανική εργατική τάξη. Αντίθετα, θα αναφερθούμε αποκλειστικά και μόνο σε δυο κινήματα εμβληματικά τόσο της κρίσης που κατατρώει τα σωθικά της αμερικανικής κοινωνίας, όσο και της ραγδαίας αφύπνισης και ριζοσπαστικοποίησης των πιο καταπιεσμένων τμημάτων της: Στα κινήματα των ιθαγενών εθνών και των Αφροαμερικανών.
Σε προηγούμενο άρθρο μας (1) είχαμε ήδη αναφερθεί στο τεράστιο ποιοτικό άλμα που συνιστά για τους Αφροαμερικανούς των ΗΠΑ η πολύ πρόσφατη υιοθέτηση ενός εξαιρετικά ταξικού, ενωτικού και μαχητικού προγράμματος μεταβατικών διεκδικήσεων από μέρους του κινήματος «Black Lives Matter». Οι θαυματουργές συνέπειες αυτού ιστορικού ποιοτικού άλματος δεν άργησαν να φανούν. Ούτε ένα μήνα αργότερα, ένα όλο και πιο μεγάλο μέρος αυτών των Αφροαμερικανών, που μέχρι χτες θεωρούνταν περίπου «ιδιοκτησία» του Δημοκρατικού κόμματος και της δυναστείας των Κλίντον, διαδηλώνει έμπρακτα την αντίθεσή του στα σύμβολα του κράτους των δημίων του καθώς στηρίζει δημόσια την άρνηση του επαγγελματία αθλητή του (αμερικανικού) ποδοσφαίρου Κόλιν Κέπερνικ να αποδώσει τιμές στον αμερικανικό εθνικό ύμνο και στην αμερικανική σημαία την ώρα που – όπως λέει – η αστυνομία των ΗΠΑ κάνει κυριολεκτικά σκοποβολή με αληθινά πυρά πάνω στους Αφροαμερικανούς ομοεθνείς του.
Ας μην σπεύσει ο αναγνώστης να χαμογελάσει εκτιμώντας ότι η υπόθεση είναι αμελητέας σημασίας. Και μόνο το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «εξήγαγαν» σχεδόν σε όλο τον κόσμο, και εσχάτως και στη χώρα μας (!), τη γνωστή πια στάση προσοχής με την παλάμη του δεξιού χεριού στη καρδιά όταν ακούγεται ο εθνικός ύμνος ή γίνεται έπαρση σημαίας, θα αρκούσε για να μας κάνει να κατανοήσουμε την βαθύτατα ανατρεπτική σημασία της πράξης του θαρραλέου Κόλιν Κέπερνικ.
«Φυσικά», όλη η αμερικανική εθνικοφροσύνη, με επικεφαλής τον Τραμπ αλλά και το κατεστημένο των Δημοκρατικών, έσπευσε να κατακεραυνώσει τον «προδότη» Κέπερνικ με τα γνωστά επιχειρήματα περί «βετεράνων του στρατού που έδωσαν και τη ζωή τους για αυτή τη σημαία», κλπ, κλπ. Οποία λοιπόν έκπληξη όταν δεκάδες και κατόπιν εκατοντάδες από αυτούς τους βετεράνους των πολέμων του Βιετνάμ, του Ιράκ ή του Αφγανιστάν άρχισαν να διαδηλώνουν δημόσια την υποστήριξη και αλληλεγγύη τους στον Κέπερνικ, φτάνοντας μάλιστα να δημιουργήσουν ειδική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο. Και μάλιστα χωρίς να είναι όλοι τους Αφροαμερικανοί! Λευκοί είναι όμως και αρκετοί από τους αλληλέγγυους επαγγελματίες αθλητές που μιμούνται πια τον Κέπερνικ όταν παιανίζει ο εθνικός ύμνος των ΗΠΑ στα γήπεδα της χώρας. (2) Και αυτό επειδή η αντίθεση στα σύμβολα του βορειοαμερικανικού κατεστημένου βαθαίνει και δεν περιορίζεται πια στο μαύρο πληθυσμό καθώς παίρνει πλέον τις διαστάσεις μιας αληθινής ρήξης και εξέγερσης ενάντια στο κράτος των ΗΠΑ και στις ανομολόγητες ιστορικές ρίζες του.
Και έτσι, σε χρόνο ρεκόρ, φτάνουμε σήμερα να βλέπουμε να πολώνεται η αμερικανική κοινή γνώμη ανάμεσα σε εκείνους που θέλουν να λυντσάρουν τους «προδότες» και στους άλλους που φτάνουν να βάζουν θέμα αλλαγής… του εθνικού ύμνου. Γιατί; Μα, επειδή η πράξη του Κέπερνικ οδήγησε στην «ανακάλυψη» του βαθύτατα ρατσιστικού περιεχομένου του αμερικανικού εθνικού ύμνου που, στην τρίτη του στροφή, φτάνει να παροτρύνει στην εξόντωση των Μαύρων σκλάβων που τολμούν να δραπετεύσουν από τους δουλοκτήτες τους! Με άλλα λόγια, μαζικό υπαρξιακό ψυχόδραμα καθώς τα αποκαλυπτήρια της καταπιεστικής πραγματικότητας οδηγούν στην αμφισβήτηση των ίδιων των καταπιεστών και του κράτους τους. Και όλα αυτά την ώρα μάλιστα που ένας υψηλόβαθμος εκπρόσωπος αυτού του κράτους, ο ίδιος ο κυβερνήτης της πολιτείας του Μέιν Πολ Λεπάζ δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει πριν λίγες μέρες την εξής εύγλωττη δήλωση: «Στον πόλεμο, πυροβολείς τον εχθρό. Και ο εχθρός τώρα είναι οι έγχρωμοι και οι άνθρωποι ισπανικής καταγωγής»!…
Και έτσι, βλέπουμε τώρα τη ριζοσπαστικοποίηση των Αφροαμερικανών να γίνεται μαζικό φαινόμενο, να ρίχνει γέφυρες προς το μακρινό –και μέχρι χτες ξορκισμένο- παρελθόν π.χ. των Μαύρων Πανθήρων, να μπολιάζεται από αυτό και ταυτόχρονα να μπολιάζει και σημαντικό μέρος του Λευκού πληθυσμού, και ειδικά τις νέες γενιές (Millennials) και την πρωτοπορία του συνδικαλιστικού κινήματος! Και αυτό επειδή, σε αντίθεση με το μαύρο κίνημα παλιότερων εποχών, το σημερινό Black Lives Matterδιακρίνεται για τον ενωτικό και ταξικό του χαρακτήρα, γεγονός που το κάνει να θέλει να μπολιάσει με το απελευθερωτικό του μήνυμα τα κινήματα όλων των καταπιεσμένων της χώρας του.
Να λοιπόν γιατί γινόμαστε αυτές τις μέρες μάρτυρες του μοναδικού θεάματος των δεκάδων Μαύρων καβαλάρηδων (!) του κινήματος Black Lives Matter, που σπεύδουν να δηλώσουν την έμπρακτη αλληλεγγύη και υποστήριξή τους στους Ιθαγενείς του Έθνους των Σιού που δίνουν εδώ και βδομάδες τη μεγάλη περιβαλλοντική και αντικαπιταλιστική τους μάχη, μπλοκάροντας την κατασκευή του τερατώδους πετρελαιαγωγού των πιο μεγάλων πολυεθνικών του πετρελαίου και των δεκάδων τραπεζών που τις στηρίζουν, που θα διασχίσει τα εδάφη τους στη Βόρεια Ντακότα! Για μια ακόμα φορά, ας μην υποτιμήσει ο αναγνώστης τη σημασία αυτής της υπόθεσης.
Οι Σιού, αλλά και οι Σεγιέν, οι Ναβάχο, οι Τσερόκι και οι αντιπροσωπίες των άλλων 100 ιθαγενών λαών (!) που τους στηρίζουν και συλλαμβάνονται καθώς αντιστέκονται στο (πολύ) μεγάλο κεφάλαιο της ορυκτής βιομηχανίας και στο κράτος του, με το σύνθημα «Ναι στο νερό, ναι στη ζωή, όχι στο πετρέλαιο», έχουν πλήρη συνείδηση ότι δίνουν την ύστατη ιστορική μάχη για την επιβίωσή τους. Ταυτόχρονα όμως, έχουν πλήρη συνείδηση και το διαλαλούν ότι αυτή η μάχη τους για να μην μολυνθεί το νερό του «ποταμού τους» Μισούρι που πίνουν εκατομμύρια άνθρωποι, βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της πλανητικής μάχης ενάντια στη κλιματική καταστροφή και για αυτό αποτελεί πια σημείο αγωνιστικής αναφοράς για εκατομμύρια Αμερικανούς πολίτες! Στ’αλήθεια, ποιος θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν και μπορούν να αφήσουν ασυγκίνητους και κυρίως, αμέτοχους τους Ευρωπαίους αριστερούς και προοδευτικούς ανθρώπους; (3)
Σταματάμε εδώ με την υπενθύμιση ότι εξελίξεις και γεγονότα σαν τα παραπάνω δεν διαδραματίζονται σε κενό αέρα αλλά στη σημερινή αφάνταστα πολωμένη και όλο και πιο επικίνδυνα φορτισμένη ατμόσφαιρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αυτό για τον πρόσθετο λόγο ότι, αντίθετα από ό,τι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε τα ΜΜΕ, οι δεκάδες καθημερινές δημοσκοπήσεις φέρουν τους δυο – πιο μισητούς από τους συμπατριώτες τους – υποψηφίους Ντόναλντ Τράμπ και Χίλαρι Κλίντον να μάχονται στήθος με στήθος, με την Χίλαρι να προηγείται συνήθως αλλά με διαφορές που δεν ξεπερνούν το «στατιστικό λάθος». Συμπέρασμα: Αν μη τι άλλο, οι Ηνωμένες Πολιτείες του σωτηρίου έτους 2016 μυρίζουν σίγουρα μπαρούτι…
Σημειώσεις
1. http://contra-xreos.gr/arthra/1105-2016-08-13-22-49-07.html
2. Αίσθηση προκαλεί στις ΗΠΑ η υποστήριξη που έσπευσε να προσφέρει στον Κέπερνικ ο θρύλος του ΝΒΑ και πάντα πρώτος σκόρερ του Καρίμ Τζαμπάρ.
3. Για να πληροφορηθείτε και να σχηματίσετε τη δική σας άποψη για όλα αυτά και για πολλά άλλα, υπάρχει το πλούσιο σε καθημερινή πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ (ειδήσεις, βίντεο, άρθρα του αμερικανικού τύπου, τοποθετήσεις συλλογικοτήτων, αναλύσεις, διεργασίες μέσα στο κίνημα) Facebook της Πρωτοβουλίας Έλληνες για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς: https://www.facebook.com/GreeksForBerniesMassMovement/
Via : tvxs.gr
