του Νίκου Γραικούση
Μπορεί στο σχέδιο για τον εκλογικό νόμο που κατατέθηκε στη βουλή να έχει καταργηθεί το αντιδημοκρατικό μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, αλλά η λογική του ‘’μπόνους’’ και της ‘’ιδιότυπης δημοκρατικής αντιπροσώπευσης’’ παραμένει με την παραμονή του ορίου του 3%, ως ορίου εισόδου στη βουλή.
Με την παραδοχή ότι έχουμε ένα Σώμα 300 αντιπροσώπων, το μέτρο εισόδου σε αυτό θα έπρεπε κανονικά να είναι το 0,33%.
Όποιο κόμμα καταφέρει να πάρει πάνω από αυτό το όριο, κανονικά πρέπει να έχει το δικαίωμα να εκπροσωπείται στη Βουλή με τουλάχιστο έναν βουλευτή.
Αυτή είναι η απλή και ταυτόχρονα άδολη αναλογική και όχι αυτή του κατατεθειμένου νομοσχεδίου.
Κάποιες φωνές μπορεί να μιλάνε για τη μείωση του ποσοστού εισόδου, αλλά δυστυχώς κανείς δεν μιλά για την κατάργησή του. Ολίγον από Δημοκρατία όμως δεν νοείται!
Η έννοια της ‘’δημοκρατίας’’ έχει αμβλυνθεί τόσο πολύ στις συνειδήσεις μας, που είμαστε ικανοί να θεωρήσουμε δημοκρατικό ότι μας πασάρει και ότι βολεύει τον καθένα αρκεί να περιέχει μέσα σε αυτό την εκλογική διαδικασία. Με όποιον τρόπο!
Η δικαιολογία ότι το όριο αυτό έχει τεθεί για ‘’εθνικούς’’ λόγους, δηλαδή για να μην μπορεί η κάθε εθνική μειονότητα να εκπροσωπείται νόμιμα εντός Βουλής, αντί να μας θυμώνει μας κάνει να αποδεχόμαστε πιο εύκολα τα αναπόδεικτα!
Αν ένα σύνολο ανθρώπων πολιτικά οργανωμένο θέλει να εκπροσωπήσει τον εαυτό του, μπορεί και δικαιούται ελεύθερα να το κάνει.
Δημοκρατία αλά καρτ δεν υπάρχει.
Όποιος έχει ακόμα και νομική αντίρρηση ας διαβάσει το ισχύον Σύνταγμά μας.
Μου είναι αδύνατο να αντιληφθώ τη βλάβη που μπορεί να προκαλέσει στη Δημοκρατία μας ένα κόμμα του 2% το πολύ από ανθρώπους έστω και αλλοεθνούς συνείδησης, σε σχέση με τη βλάβη που προκαλεί η ύπαρξη και η δράση της χρυσής αυγής εντός του κοινοβουλίου και εντός της κοινωνίας μας.
Θεωρώ όμως ότι η ύπαρξη του ορίου του 3% για την είσοδο κομμάτων στη Βουλή δεν έχει σχέση με εθνικά θέματα, αλλά με καθαρά πολιτικά.
Αν θεωρήσουμε ότι το όριο αυτό καταργείται , τότε το επακόλουθο θα είναι η είσοδος στη Βουλή 4 – 6 κομμάτων περισσότερων από τα σημερινά, με συνολική δύναμη περίπου 15 – 20 βουλευτών.
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από τις τελευταίες τρεις εκλογικές αναμετρήσεις στη χώρα μας.
Σε μια εποχή που γίνεται μια παγκόσμια προσπάθεια συρρίκνωσης των δημοκρατικών κανόνων και συγκέντρωσης της εξουσίας, είναι φανερό ότι μια τέτοια πρόταση θα βρει θυελλώδεις αντιδράσεις από όλες τις συντηρητικές δυνάμεις, ασχέτως αν αυτές φέρουν στην ταμπέλα τους δεξιό ή αριστερό πρόσημο.
Στη χώρα μας βρίσκεται υπό εξέλιξη η προτροπή για τη μείωση των βουλευτικών εδρών με το λαϊκίστικο επιχείρημα της …μείωσης των δαπανών!
Αλλά το βασικό επιχείρημα για κάθε μείωση δημοκρατικών ελευθεριών είναι αυτό που βασίζεται στο φόβο!
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί αναγνώστες του παρόντος άρθρου, με την ανάγνωση της προτροπής για την κατάργηση του ορίου του 3% και τη συνακόλουθη είσοδο στη Βουλή πολλών μικρών κομμάτων και αντίστοιχου αριθμού βουλευτών , θα έφεραν στο μυαλό τους την εικόνα του ενδεχόμενου ‘’χάους’’ και την πιθανή ‘’ακυβερνησία’’ μαζί με τη σκέψη ότι ‘’ο κάθε τυχάρπαστος του 0,33% βρήκε ευκαιρία πλουτισμού και συνδιαλλαγής’’
Όσον αφορά του πλουτισμό και τη συνδιαλλαγή, σας υπενθυμίζω τη συμπεριφορά των ενισχυμένων μονοκομματικών κυβερνήσεων του παρελθόντος για να την συγκρίνεται με την ενδεχόμενη διαφθορά της πολυκομματικής βουλής ή κυβέρνησης που περιγράφω.
Ο αδικαιολόγητος όμως φόβος του ‘’χάους’’ και της πιθανής ‘’ακυβερνησίας’’ είναι το πραγματικό πρόβλημα της Δημοκρατίας στην κοινωνίας μας.
Ο φόβος για ελεύθερη έκφραση και πολυσχιδή αντιπροσώπευση, μαζί με την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό μας, είναι τα καλύτερα όπλα στα χέρια της κάθε φορά πολιτικής και οικονομικής ελίτ που θέλει να ελέγχει πρόσωπα, συνειδήσεις και καταστάσεις. Και προπαντός το μυαλό και την τσέπη μας!
Η δυνατότητα των πολλαπλών πολιτικών επιλογών και της διάχυσης της ευθύνης σε όσο το δυνατό μεγαλύτερα και περισσότερα στρώματα της κοινωνίας, είναι πάντα καλύτερη από το μονόδρομο της πολιτικής των ελίτ και της κυρίαρχης τάξης.
Ας κοιτάξουμε δίπλα μας ποιοι είναι οι πολέμιοι της πραγματικά απλής αναλογικής και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Μια Βουλή που θα εκφράζει κατ’ αναλογία όλες τις πολιτικές απόψεις και θα βαθαίνει τη σχέση της με την κοινωνία, είναι μια δύσκολα ελεγχόμενη Βουλή για τα μη πολιτικά κέντρα αποφάσεων.
Είναι όμως μια Βουλή που εγγυάται τη λαϊκή ετυμηγορία και το βάθος της Δημοκρατίας μας. Είναι μια Βουλή που μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια κάτω από τον τίτλο της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.
Η μεγαλύτερη ήττα της Δημοκρατίας αλλά και του καθενός από εμάς ξεχωριστά θα έλθει αν αφεθούμε απερίσκεπτα να παρασυρθούμε από τα αίολα επιχειρήματα περί ‘’μονόδρομων’’ που επιβάλλουν οι ‘’φωτισμένες ηγεσίες’’ στην προσπάθεια τους να εξυπηρετήσουν συμφέροντα που δεν έχουν σχέση με αυτά της κοινωνίας.
Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από τον ήλιο και κάτω από το φως της κοινής λογικής.
*Ο Νίκος Γραικούσης είναι μέλος του ΔΙΚΤΥΟΥ Ανανεωτικής Αριστεράς
