του Νίκου Γραικούση
Η πρόταση για τον νέο εκλογικό νόμο φέρνει το δικαίωμα ψήφου στους 17αρηδες.
Μέτρο σωστό, αργοπορημένο και ….ημιτελές!
Εξηγούμαι:
Η είσοδος του ανθρώπου στην εφηβεία συνοδεύεται νομοτελειακά από την πλήρη ανάπτυξη της λογικής και της κριτικής σκέψης.
Φυσικά σε αυτήν την ηλικία η εμπειρία είναι μικρή, αλλά αντισταθμίζεται από την ποιότητα της γνώσης και της πληροφόρησης, καθώς και από τον σύνθετο τρόπο ζωής των νέων στη σημερινή κοινωνία.
Το πόσοι έφηβοι είναι πιο ώριμοι από πολλούς ενήλικες το αφήνω στην εμπειρία του καθενός σας.
Το κριτήριο λοιπόν για το δικαίωμα της ψήφου, εξαπλώνεται σε όλη την εφηβική ηλικία και όχι μόνο στους 17άρηδες.
Μια προχωρημένη πρόταση θα μπορούσε να είναι, να δοθεί το δικαίωμα αυτό σε όλους τους νέους ανθρώπους που προχωρούν τις σπουδές τους πέρα από την υποχρεωτική γυμνασιακή εκπαίδευση, με την εγγραφή τους στο Λύκειο.
Δηλαδή να έχουν το δικαίωμα ψήφου όλοι οι μαθητές Λυκείου.
Πριν προχωρήσουμε στα επιχειρήματα που υποστηρίζουν την παραπάνω πρόταση, καλό θα ήταν να δούμε το πώς αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία και η Πολιτεία τους νέους ‘’ανήλικους’’ ανθρώπους.
Οι νέοι κάτω των 18 ετών αντιμετωπίζονται σήμερα σαν ένα ‘’ιδιαίτερο σύνολο ανθρώπων’’ που προετοιμάζονται για την ένταξή τους στην ‘’κανονική κοινωνία των ενηλίκων’’ και θεωρούνται ως ‘’αντικείμενο’’ προς εκπαίδευση και όχι ως ‘’φυσικό υποκείμενο’’ της ίδιας της κοινωνίας.
Χωρίς να μπούμε σε θεωρίες διαπαιδαγώγησης και κοινωνικής ψυχολογίας, λέω πολύ απλά ότι το σημερινό σύστημα εκκολάπτει και προετοιμάζει νέους ανθρώπους – πολίτες με τη μέθοδο της ‘’γυάλας’’ και με κύριο ζητούμενο τη σύνδεση της Παιδείας με αυτή της επαγγελματικής κατάρτισης.
Η προετοιμασία των νέων για την παραγωγική διαδικασία με όρους ‘’ομαλής κοινωνικής ένταξης’’ είναι το ζητούμενο του σημερινού πολιτικού και οικονομικού συστήματος.
Το δικαίωμα της ψήφου με την είσοδο στην εφηβεία λειτουργεί ενάντια σε κάθε λογική κοινωνικού αποκλεισμού και ηλικιακής περιθωριοποίησης.
Διαμορφώνει πολιτική συνείδηση με βάση το σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον των νέων, με αποτέλεσμα την πλέον προοδευτική αντίληψη για την κοινωνία του αύριο.
Διαπαιδαγωγεί τους ίδιους τους νέους με την ανάληψη της ευθύνης που δίνει το δικαίωμα της ψήφου.
Λειτουργεί αμφίδρομα στη σχέση με τους γονείς και το οικογενειακό περιβάλλον, φέρνοντας και τις δύο πλευρές πιο κοντά στην πολιτική συνειδητότητα.
Είναι το πιο καθαρό και άδολο βλέμμα της αυριανής κοινωνίας που αδυνατούν να αντιληφθούν οι παλαιότεροι.
Κι τέλος αναπτύσσει την πολιτική συνείδηση για συμμετοχή στα’’ κοινά’’ και πέρα από τον στενό κομματικό πολιτικό στίβο, γεγονός αναγκαίο για τη δημιουργία μιας χειραφετημένης και αλληλέγγυας κοινωνίας.
Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να έκανε το πρώτο βήμα στη σωστή κατεύθυνση, αλλά μένει ακόμα και η συνέχεια του για την ολοκλήρωση της προοδευτικής πολιτικής της απόφασης.
*Ο Νίκος Γραικούσης είναι μέλος του ΔΙΚΤΥΟΥ Ανανεωτικής Αριστεράς
