του Γιάννη Κουκουλά
Είναι πλέον φανερό πως οι ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες βαδίζουν σε ρυθμούς… μνημονίου. Τα πανάκριβα συμβόλαια και τα ηχηρά ονόματα ξένων παικτών ανήκουν στο παρελθόν και προσπαθούν να καλύψουν τα κενά τους με ποδοσφαιριστές, που αφενός είναι ελεύθεροι και κι αν όχι, να τους αποκτήσουν ως δανεικούς. Αυτός είναι ένας τρόπος και να γλιτώνουν την εφορία, η οποία φτάνει το 45% του συμβολαίου.
Πλέον, και με δεδομένο πως όσα λεφτά κι αν χαλάσουν τα αφεντικά των ομάδων που θα λάβουν μέρος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, δεν μπορούν να κάνουν την υπέρβαση και να διακριθούν, αποφάσισαν να περικόψουν τις δαπάνες. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται στο μέλλον να υπάρξει ποδοσφαιριστής, ακόμα και σε ομάδα που θα κάνει πρωταθλητισμό, να παίρνει περισσότερα από 500.000 ευρώ ετησίως.
Ετσι έχει ξεκινήσει μια επικοινωνιακή πολιτική εκ μέρους των ΠΑΕ, ώστε να παρουσιάζονται μέσω των ΜΜΕ παίκτες των οποίων τα ονόματα είναι άγνωστα, σαν «βράχοι», «γίγαντες», «κανόνια» και άλλους επιθετικούς προσδιορισμούς. Οι λόγοι γνωστοί. Από τη μια να ικανοποιηθεί ο φανατικός οπαδός και από την άλλη να πουληθεί κανένα περισσότερο εισιτήριο διαρκείας.
Δυστυχώς όμως για τις ΠΑΕ ο πολύς κόσμος δείχνει να μην «τσιμπάει» στο δόλωμα. Παρ’ όλα αυτά όμως οι διοικούντες τις ομάδες επιμένουν να μην αλλάζουν τακτική. Δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν πως η μόνη λύση πλέον που έχουν, είναι να δώσουν βάση στις ακαδημίες και να πείσουν τον κόσμο τους πως μόνο με έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό θα μπορέσει να έρθει η ουσιαστική ανάκαμψη.
Αντί να φέρνουν ξένους παίκτες, αμφιβόλου αξίας, από τους οποίους οι περισσότεροι φεύγουν ή παροπλίζονται αγωνιστικά πριν από τη λήξη της περιόδου, δεν θα ήταν προτιμότερο να προωθήσουν κάποιους από τις ακαδημίες τους; Πόσα πεταμένα λεφτά έχουν πάει σε μάνατζερ και τράπεζες του εξωτερικού; Φυσικά, για να μπορέσουν να επιμείνουν και να καθιερώσουν δύο ή τρεις νεαρούς, θα πρέπει απαραιτήτως να πείσουν τους φανατικούς οπαδούς τους πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Πως δεν είναι δυνατόν σε κάθε μεταγραφική περίοδο να έρχονται και να φεύγουν… ενδεκάδες! Και επιπλέον να τους δώσουν να καταλάβουν πως ο τίτλος δεν είναι αυτοσκοπός για κάθε περίοδο, αλλά ο βασικός στόχος είναι η δημιουργία ομάδας, ανταγωνιστική σε αγωνιστικό και οικονομικό επίπεδο.
Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει απαραιτήτως τα αφεντικά των ΠΑΕ να βρουν το κουράγιο και να τολμήσουν να πάνε κόντρα στη νοοτροπία του οπαδού. Να του πουν την αλήθεια και όχι να του φουσκώνουν τα μυαλά. Αναρωτιέμαι όμως αν υπάρχει ή θα υπάρξει παράγοντας που θα το κάνει.
Είναι σαν να περιμένουμε να βγει ένας πολιτικός και να πει στον ελληνικό λαό πως θα του «σφίξει το ζωνάρι» και να περιμένει μετά να εκλεγεί. Αντιθέτως του τάζει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», του κλέβει την εμπιστοσύνη και μετά τον κοροϊδεύει. Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο η πλειοψηφία των παραγόντων περνάει από ψιλό γαζί τους οπαδούς. Αποτέλεσμα και σε συλλογικό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο το ποδόσφαιρό μας να έχει απαξιωθεί.
Via : www.kathimerini.gr
