Του Γιάννη Παντελάκη
Ο Δ. Κουτσούμπας αποκάλυψε ότι στην πρόσφατη συζήτηση που είχε με τον πρωθυπουργό, ο τελευταίος του είπε πως αλλάζει τον εκλογικό νόμο και το Σύνταγμα για «ν’ αφήσει κάτι σαν Αριστερά γιατί στα υπόλοιπα δεν μπορεί να κάνει αυτά που υποσχέθηκε». Το Μαξίμου το διέψευσε αναφέροντας πως αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το ΚΚΕ ανταπάντησε πως ο διάλογος που είχε ο γραμματέας του κόμματος ισχύει απόλυτα. Ποιος λέει την αλήθεια;
Νομίζω πως επειδή η αλήθεια δεν αποτελεί το ισχυρό χαρτί του πρωθυπουργού (και αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές), τα πράγματα είναι όπως τα περιέγραψε ο Κουτσούμπας . Ωστόσο, έχει μικρή σημασία τι νομίζω εγώ. Σημασία έχει πως και να μην το έλεγε ο Τσίπρας, είναι φανερό πως έτσι σκέφτεται και αυτή την πολιτική στρατηγική ακολουθεί. Χρησιμοποιεί ένα πάγιο αίτημα της αριστεράς για το εκλογικό σύστημα και μάλιστα μ ανέξοδο τρόπο (δεν θα βρεθούν 200 ψήφοι για να εφαρμοστεί στις επόμενες εκλογές), για να πείσει ότι έχει διαχωριστικές γραμμές από την συντηρητική παράταξη και γενικότερα τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Έτσι, ανασύρει το θέμα του εκλογικού νόμου, ανασύρει την αναθεώρηση του Συντάγματος, ανασύρει ο,τι μπορεί για να δημιουργήσει έναν τεχνητό διαχωρισμό που θα κρατήσει συσπειρωμένους τους ψηφοφόρους του. Αυτούς, που έχουν πεισθεί πως έκανε μια γενναία διαπραγμάτευση αλλά επρόκειτο για έναν άνισο πόλεμο, αυτούς που έχουν υιοθετήσει το αφήγημα πως βρίσκεται σε εξέλιξη ένα παράλληλο πρόγραμμα που ακυρώνει τους μνημονιακούς νόμους.
Αν οι πρωθυπουργικές προθέσεις ήταν καλές και ο κ. Τσίπρας ήθελε ν’ αφήσει κάτι σαν Αριστερά, είχε και έχει άπειρες ευκαιρίες. Θα μπορούσε να εκσυγχρονίσει το κράτος, να ακυρώσει κάθε λογική νεποτισμού και ρουσφετιού, να διαχωρίσει το κράτος από την εκκλησία, να αναβαθμίσει την εκπαίδευση, να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις για τους πρόσφυγες που είχε αναλάβει από τον περασμένο Σεπτέμβριο και να μην τους έχει αφήσει να βιώνουν άθλιες συνθήκες, να δώσει έμφαση στα περιβαλλοντικά ζητήματα, να ενισχύσει τους οικονομικά αδύνατους (τα κονδύλια για την φτώχεια είναι πολύ λιγότερα από τον προηγούμενο χρόνο), να ενισχύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για την μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, να εγκαταλείψει τον εθνολαϊκισμό, να μην συναλλάσσεται κρυφά με μιντιάρχες και διαπλεκόμενους, να δημιουργήσει ανεξάρτητα δημόσια μέσα ενημέρωσης. Και πολλά ακόμα.
Η σημερινή κυβέρνηση, έχει πολλές δυνατότητες να κινηθεί σε πολλά επίπεδα που δεν αφορούν στους περιορισμούς του μνημονίου και να κάνει την διαφορά. Αλλά δεν δείχνει διατεθειμένη για κάτι τέτοιο. Το επιχείρημα ότι για πολλές θεσμικού και προοδευτικού χαρακτήρα αλλαγές συναντάει το εμπόδιο του ακροδεξιού εταίρου, αποτελεί ένα πρόσχημα. Ο Καμμένος, όπως έχει δείξει περίτρανα στον ενάμιση αυτό χρόνο διαχείρισης της εξουσίας, δεν θα έριχνε την κυβέρνηση σε καμία περίπτωση. Το παράδειγμα των απειλών μετά τις δηλώσεις Μουζάλα για την Μακεδονία, είναι κάτι παραπάνω από ενδεικτικό.
Η κυβέρνηση, το μόνο που κάνει είναι να επιχειρεί να διατηρηθεί στην εξουσία αναπαράγοντας ένα αποτυχημένο μοντέλο άλωσης του κράτους και αποφυγής ουσιαστικών ρήξεων με ποικιλώνυμα συμφέροντα. Σίγουρα κανένας στο μέλλον δεν θα την θυμάται ως αριστερή επειδή επιχείρησε ν αλλάξει τον εκλογικό νόμο…
Via : www.liberal.gr
