του Νίκου Γραικούση *
Η σφοδρότερη κριτική που γίνεται σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ , οφείλεται στο ότι δεν κατάφερε να τηρήσει καμία δέσμευση την οποία είχε ανακοινώσει πριν την ανάληψη της εξουσίας και τη διακυβέρνηση της χώρας.
Πολύ σωστά το κόμμα αυτό κατηγορείται για λαϊκισμό ή για παιδαριώδη ερασιτεχνισμό, αλλά η κριτική του τύπου ‘’δεν έχετε πλέον καμιά σχέση με την Αριστερά’’ μου είναι ακατανόητη.
Ο λόγος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ είχε το όνομα και τα διαπιστευτήρια του Αριστερού δεν είχε ποτέ τη χάρη!
Όπως δεν την είχε και κανένα ‘’αριστερό’’ κόμμα της μεταπολίτευσης, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου.
Εξηγούμαι:
‘’Αριστερή’’ πολιτική ονομάζαμε μέχρι πρότινος και κάποιοι ονομάζουν ακόμα, την πολιτική που θέλει να έχει δίκιο όποιος διατυπώνει ένα ‘’αίτημα’’ όποιο και αν είναι αυτό, όσο και αν κοστίζει, αρκεί να μην υπάγεται στην κατηγορία του ‘’εφοπλιστή’’ ή του ‘’βιομήχανου’’!
‘’Αριστερή’’ πολιτική ήταν επίσης και το μοίρασμα πλούτου, συνήθως δανεικού, για να ικανοποιήσουμε τα ‘’αιτήματα’’ και τις ‘’ανάγκες’’ του κάθε πικραμένου και ταλαιπωρημένου από τη βιοπάλη μικροαστού, εργάτη, υπαλλήλου ή επαγγελματία!
Αν μάλιστα έφερνε και καμιά ψήφο ακόμα καλύτερα!
Καμιά Αριστερά, ούτε ριζοσπαστική, ούτε ανανεωτική ούτε συνηθισμένη, δεν είχε μπει ποτέ στον κόπο να καταστρώσει και να προτείνει στον κόσμο ένα σχέδιο Κοινωνικής, Οικονομικής, Πολιτικής και Πολιτειακής Αλλαγής, με κανόνες εφαρμοσμένης πολιτικής, μετρήσιμους και αποδεδειγμένης αποτελεσματικότητας.
Ένα σχέδιο που να αφορά:
1.- Έναν τρόπο παραγωγής πλούτου με σεβασμό στις φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές μου μας θρέφουν όλους.
2.- Έναν τρόπο διανομής του παραγόμενου πλούτου σε αυτούς που πραγματικά εργάζονται για να τον παράγουν.
3.- Έναν τρόπο αναδιανομής του πλούτου σε αυτούς που πραγματικά τον έχουν ανάγκη.
4.- Έναν τρόπο Κοινωνικής και Πολιτειακής οργάνωσης που να εγγυάται τα παραπάνω από τον οποιονδήποτε έχει συμφέρον να τα ανατρέψει.
Τότε και μόνο τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για Αριστερά και για Αριστερούς και να διακρίνουμε ποιος έχει και ποιος δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει και να κατακρίνει.
Ο ορυμαγδός της κρίσης, δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα στην οποία κανείς δεν έχει πλέον τη δικαιολογία να πει ότι δεν γνωρίζει τι πρέπει να κάνει.
Δεν υπάρχει ‘’έξοδος από την κρίση’’ ούτε καμία ‘’επάνοδος’’.
Μόνο οι απατεώνες του παλαιοκομματισμού μπορούν να χρησιμοποιούν αυτές τις εκφράσεις για να πουλάνε αυτό που ξέρουν. Την ελπίδα.
Υπάρχει μόνο μια άσχημη πραγματικότητα που απαιτεί αλλαγή.
Και καμιά αλλαγή προς το καλύτερο δεν χαρίστηκε ποτέ από κανέναν.
Εν τέλη θα λάβουμε ότι μας αξίζει.
Είμαστε έτοιμοι;;
*Ο Νίκος Γραικούσης είναι μέλος του Δικτύου Ανανεωτικής Αριστεράς
