του Γιώργου Τσιάκαλου *
«Ποιοι είναι αυτοί οι αλληλέγγυοι και ποιες είναι αυτές οι ύποπτες αλλοδαπές ΜΚΟ, που δρουν στην Ειδομένη ανεξέλεγκτα;» είναι το ερώτημα που έντεχνα πλανάται στις συζήσεις για τους πρόσφυγες. Η απάντηση είναι απλή και ίσως ξαφνιάζει: «Ανεξέλεγκτη δραστηριότητα» κάποιων ξένων ΜΚΟ δεν υπάρχει στην Ειδομένη. Όλες οι δραστηριότητες είναι σε κοινή θέα και υπόκεινται σ’ αυτό που ονομάζεται «κοινωνικός έλεγχος». Αυτό που υπάρχει και πιθανόν ενοχλεί ορισμένους είναι η ανθρωπιστική προσφορά κάποιων «ξένων ΜΚΟ», που λειτουργούν χωρίς καμιά εξάρτηση από την κυβέρνηση. Όμως η ανεξάρτητη λειτουργία τους είναι λογική, επιθυμητή και νόμιμη, αφού οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις από τη φύση τους (όπως αυτή ορίζεται και περιγράφεται στη σχετική κοινή απόφαση όλων των κρατών στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης) δεν εγκρίνονται και δεν καθοδηγούνται από τις κυβερνήσεις (εξ ου και τ’ όνομά τους). Αποτελούν συσσωματώσεις πολιτών (άτυπες ή με νομική υπόσταση) με φανερούς σκοπούς και με μόνο περιορισμό ότι οι σκοποί τους δεν αντιτίθενται στις αξίες μίας δημοκρατικής κοινωνίας. Ένας από αυτούς, στον οποίον αναφέρεται ρητά το Συμβούλιο της Ευρώπης, είναι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, τόσο στη δική τους όσο και σε άλλες χώρες.
Τέτοιες είναι στην Ειδομένη οι οργανώσεις που βρίσκονται τις τελευταίες μέρες στο επίκεντρο μιας απαράδεκτης συκοφαντικής εκστρατείας. Η πιο δραστήρια από όλες, η Aid Delivery Mission (Αποστολή Παροχής Βοήθειας), ξεκίνησε από τον Σεπτέμβριο να παρέχει στους πρόσφυγες τέσσερις χιλιάδες μερίδες ζεστό φαγητό την ημέρα, και έφτασε στις δύσκολες ημέρες να ξεπερνάει τις δέκα χιλιάδες μερίδες φαγητό. Με αυτήν συνεργάζονται οι άλλες οργανώσεις του εξωτερικού.
Τι είναι αυτό που τις διακρίνει από τις γνωστές στο πανελλήνιο ΜΚΟ, πέρα από το γεγονός ότι είναι οι μοναδικές που προσφέρουν ζεστό φαγητό; Τρία είναι τα σημαντικότερα στοιχεία:
Πρώτον, λειτουργούν μόνο με εισφορές πολιτών από το εξωτερικό, ενώ αρνούνται οποιαδήποτε ενίσχυση από κυβερνήσεις, κρατικές υπηρεσίες ή από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή, αρνούνται μια πρακτική που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό συνδέεται με διαφθορά, αδιαφανή χρήση και κατασπατάληση των χρημάτων των φορολογουμένων.
Δεύτερον, κανένα μέλος της οργάνωσης δεν πληρώνεται ούτε αποζημιώνεται. Ούτε κανένας άλλος που συνεργάζεται μαζί της.
Τρίτον, όσοι συμμετέχουν σε αποστολές πληρώνουν με δικά τους χρήματα το ταξίδι και την παραμονή τους.
Αυτή η πολιτική έχει ως αποτέλεσμα όλα τα χρήματα και τα είδη που συλλέγονται να πηγαίνουν στο σύνολό τους στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Η λειτουργία τους στην παρασκευή και διανομή του φαγητού είναι υποδειγματική. Διαθέτουν την καλύτερη υποδομή, οι αρχιμάγειρες είναι επαγγελματίες με υψηλή τεχνογνωσία και μεγάλη εμπειρία, και οι βοηθοί διακρίνονται για τον ενθουσιασμό τους. Κανένα άτομο δεν είναι μόνιμα εκεί, εναλλάσσονται διαρκώς και συνήθως μένουν περίπου έναν μήνα, καθώς για την παραμονή τους στην Ειδομένη παίρνουν και χρησιμοποιούν την ετήσια άδεια από τη δουλειά τους. Λίγοι είναι οι νεαροί που έχουν περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους.
Ορισμένοι λένε ότι και μόνο τα παραπάνω αρκούν για να αποκτήσουν ισχυρούς εχθρούς στη χώρα μας. «Χαλάνε την πιάτσα!», λέγεται σε απλά ελληνικά. Αυτοί όμως προχώρησαν ακόμη πιο πέρα: με βάση την αρχή τους ότι δεν κάνουν καμιά διάκριση και πηγαίνουν παντού όπου υπάρχει ανάγκη, δεν υπέκυψαν σε καμιά ιδιοτελή απαίτηση τοπικών παραγόντων. Έτσι π.χ., ενώ οι γνωστές ΜΚΟ αποδέχτηκαν την απαίτηση του ιδιοκτήτη του γνωστού βενζινάδικου να μη φέρνουν φαγητό αλλά ν’ αγοράζουν καθημερινά από εκείνον χιλιάδες σάντουιτς και να διανέμουν μόνο αυτά στους πρόσφυγες, οι νέοι της ADM επέμεναν να στήνονται καθημερινά έξω από τα όρια του βενζινάδικου και να παρέχουν δωρεάν ζεστό φαγητό σε όλους! Και το ίδιο έκαναν στους καταυλισμούς της Ειδομένης και παντού όπου διέμεναν πρόσφυγες.
Έτσι, έγιναν οι αγαπημένοι και οι έμπιστοι όλων των προσφύγων. Για τους ιδιοτελείς όμως και για εκείνους που σπέρνουν γουρουνοκεφαλές στα κέντρα των προσφύγων έγιναν επικίνδυνοι. Γι’ αυτό οι τελευταίοι επιχειρούν να τους συκοφαντήσουν και να τους καταστήσουν αποδιοπομπαίους τράγους για όλες τις παράπλευρες αρνητικές συνέπειες των απάνθρωπων και επικίνδυνων πολιτικών που ακολουθούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Όπως έκαναν πρόσφατα για τα επεισόδια στα σύνορα, παρόλο που γνώριζαν καλά ότι καμιά από τις κατηγορίες ενάντια στις «ξένες ΜΚΟ» δεν ευσταθούσε.
Το ζήτημα είναι η πολιτική της κυβέρνησης. Πρέπει να αποφασίσει από ποια πλευρά θα βρίσκεται: με την κοινωνία των πολιτών της αλληλεγγύης ή με τους κερδοσκόπους και τις γουρουνοκεφαλές; Μέχρι τώρα δεν φαίνεται να κάνει την καλύτερη επιλογή, κι αυτή η συμπεριφορά της εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την κοινωνία και τη χώρα. Είναι καιρός να το καταλάβει και ν’ αλλάξει ρότα.
*Ο κ.Γιώργος Τσιάκαλος είναι ομότιμος καθηγητής της Παιδαγωγικής σχολής Α.Π.Θ
Δημοσιεύτηκε στη «Μακεδονία» την Κυριακή 17 Απριλίου 2016
Via : www.makthes.gr
