του Νίκου Φώτου *
Ξεκίνησα και πάλι για το Χέρσο του Κιλκίς αυτήν την φορά με τον πανεπιστημιακό δάσκαλο Τσιάκαλο Γιώργο και τους προσκεκλημένους του , δυο βουλευτές των Πρασίνων από το Βαυαρικό κοινοβούλιο την Κα Christine Kamm και τον Κο Ulli Leiner.
Σκοπός αυτής της επίσκεψης ήταν να δουν οι δύο βουλευτές ιδίοις όμασι την κατάσταση των προσφύγων αλλά και που παγαίνουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τους πρόσφυγες και ταυτόχρονα να δουν με ποιο τρόπο η Ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει την διαμονή των ανθρώπων αυτών. Όπως συνέβη και σε μένα έτσι λοιπόν και τώρα και μάλιστα παρουσία δυο Γερμανών βουλευτών, μας απαγόρευσαν την είσοδο στον χώρο φιλοξενίας με την δικαιολογία ότι είναι στρατιωτική περιοχή.Όταν τους είπαμε ότι δεν υπάρχει κανένα στρατόπεδο αλλά ένα χωράφι στο οποίο στηθήκαν οι σκηνές και ότι οι πρόσφυγες δεν είναι στρατιωτικό προσωπικό ,μας απάντησαν ότι πρέπει να δοθεί άδεια από το υπουργείο εθνικής άμυνας.Επικοινώνησαν με το Γερμανικό προξενείο στην Θεσσαλονίκη κατόπιν τούτου και αφού πήραν τα στοιχεία από τους βουλευτές, ο διοικητής του κέντρου ένας νεαρός ταγματάρχης μας είπε ότι δυστυχώς δεν γίνεται να μπούμε μέσα αλλά αν θέλουμε να δούμε κάποιους πρόσφυγες, μπορούν να έρθουν έξω να μιλήσουμε μιας και ο χώρος δεν είναι φυλακή και οι άνθρωποι μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν ελευθέρα και έτσι ακριβώς πράξαμε.
Φεύγοντας από κει κατευθυνθήκαμε στο κέντρο φιλοξενίας Διαβατών όπου εκεί τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά μια και μας επιτράπηκε η είσοδος χωρίς πολλές διαδικασίες ,περιηγηθήκαμε στον χώρο , συνομιλήσαμε με τις διάφορες οργανώσεις, με τους ίδιους τους πρόσφυγες για να εκθέσουν τα προβλήματα και μάλιστα δυο παιδιά είκοσι χρονών και κάτι , είπαν στην Christine ότι οι οικογένειες τους βρίσκονται ήδη στην Γερμάνια και της ζήτησαν να μεσολαβήσει για την επανένωση τα, κάτι το οποίο ήδη έχει δρομολογήσει.
Στο διάστημα της παραμονής μας στο κέντρο ήρθε και η μπάντα του Δήμου Θεσσαλονίκης για να δώσει μια συναυλία για τους πρόσφυγες.
Το προσφυγικό δυστυχώς έχει εξελιχτεί σε ένα μείζον θέμα στο οποίο η κυβέρνηση αδυνατεί ή δεν θέλει να δώσει λύση και λέω δεν θέλει γιατί υπάρχει ένα μεγάλο αλισβερίσι, από ότι ακούγεται, ξεκινώντας από την σίτιση των προσφύγων μέχρι και την χρηματοδότηση συγκεκριμένων ΜΚΟ χωρίς να δικαιούνται τα χρήματα.
Δυστυχώς από ότι βλέπω το όλο διάστημα που επισκέπτομαι τα κέντρα φιλοξενίας οργανωμένα και μη, δεν υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο για τους ανθρώπους αυτούς από την πλευρά της κυβέρνησης, απλά διαχειρίζονται και θα έλεγα όχι με τον καλύτερο τρόπο, τις αφίξεις των ανθρώπων πηγαίνοντας τους από το ένα μέρος στο άλλο , διασκορπίζοντας τους για να μην πολυφαίνονται και ελπίζουν στην αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων που όντως υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό
Αλλά δεν υπάρχει σχέδιο ούτε για τους ντόπιους των περιοχών που φιλοξενούνται οι πρόσφυγες ,οι οποίοι δέχονται την ψυχολογική πίεση γνωρίζοντας ότι ενώ κοιμούνται στα ζεστά τους κρεβάτια κάποιοι έξω λίγα μέτρα από το σπίτι τους και ιδίως μικρά παιδιά ξεπαγιάζουν μέσα στην βροχή.
Λύση υπάρχει αρκεί να το θέλει το συγκεκριμένο υπουργείο αλλά και λύση να μην έχει το υπουργείο, οι γερμανοί βουλευτές μας προσκάλεσαν στην Βαυαρία να δούμε με ποιον τρόπον δουλεύουν ώστε να πάρουμε κάποιες ιδέες και να τις προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα, γιατί όσο αγνοεί η κυβέρνηση το πρόβλημα τόσο διογκώνεται και πολύ φοβάμαι ότι είναι μια βραδυφλεγής βόμβα που εύχομαι και ελπίζω να μην εκραγεί στα χεριά μας.
*Ο κ.Νίκος Φώτου είναι μέλος του Δικτύου Ανανεωτικής Αριστεράς Θεσσαλονίκης
