Δεν έχουμε ένα κράτος στον αυτόματο πιλότο. Το κράτος μας δεν γνωρίζει πώς να λειτουργεί χωρίς πολιτική καθοδήγηση. Και έτσι η απειρία των πολιτικών στελεχών αντανακλάται άμεσα στον κρατικό μηχανισμό
του Κώστα Γιαννακίδη
Η παρουσία του «κράτους» στην πλατεία Βικτωρίας εξαντλείται σε πέντε άνδρες της ΕΛ.ΑΣ και σε δύο της Δημοτικής Αστυνομίας.
Θα μου πείτε ότι και στο Σύνταγμα όλοι μας σε δύο τσαρούχια χωράμε, αλλά εκεί έχει τουρίστες. Στην πλατεία Βικτωρίας έχει πρόσφυγες.
Η δημιουργία καταυλισμού δίπλα στο Πάρκο Τρίτση ματαιώθηκε. Ο στρατός ξεκίνησε την επιχείρηση κατασκευής, αλλά τα μάζεψε και έφυγε όταν διαπιστώθηκε η σαθρότητα του εδάφους. Οι δήμαρχοι της περιοχής καταγγέλλουν ότι η επιλογή του σημείου δεν ήταν αποτέλεσμα επιχειρησιακού σχεδιασμού, αλλά υπόδειξης, από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Διόλου περίεργο. Το κόμμα συχνά υποκαθιστά την κυβέρνηση. Και η κυβέρνηση είναι αρμόδια για τη λειτουργία του κράτους. Αυτό είναι λάθος. Oλα είναι λάθος.
Η κυβέρνηση εγκαλείται για την έλλειψη σχεδίου και την απώλεια ελέγχου στο Προσφυγικό. Σωστό. Εκεί, άλλωστε, αποδίδεται και η αυταρχική απόφαση για τον αποκλεισμό των δημοσιογράφων από τα κέντρα καταγραφής/φιλοξενίας/κράτησης. Δεν υφίσταται κεντρικός συντονισμός, ενώ η επιχειρησιακή ανεπάρκεια δεν φαίνεται, απλώς, στις λεπτομέρειες, αλλά σκεπάζει όλη την εικόνα. Το κράτος δεν λειτουργεί. Και αυτό συμβαίνει επειδή στην πατρίδα μας κάθε κυβέρνηση απλώνεται σαν μεμβράνη πάνω στον κρατικό μηχανισμό. Και το κράτος μετατρέπεται σε ξενιστή που μεταφέρει κομματικά παράσιτα.
Εκ των πραγμάτων τα γρανάζια και τα έμβολα της κρατικής μηχανής δεν αποκτούν αυτονομία κίνησης. Κανένας υπηρεσιακός παράγοντας δεν μπορεί να αναλάβει αποφασιστικές πρωτοβουλίες αν δεν ενημερωθεί και δεν εγκρίνει ο υπουργός. Ακόμα χειρότερα: δεν γίνεται τίποτα αν δεν δώσει έγκριση ο μετακλητός εντεταλμένος του υπουργού. Τις περισσότερες φορές ο τύπος μαθαίνει τώρα τη δουλειά θέλοντας, φυσικά, να περάσει «το δικό του πνεύμα.»
Η αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού κατάντησε συνάρτηση της εμπειρίας που διαθέτουν τα αιρετά και μετακλητά στελέχη. Τώρα υπάρχουν στα πράγματα άνθρωποι που κάνουν το αγροτικό τους στη διακυβέρνηση
Δεν έχουμε ένα κράτος στον αυτόματο πιλότο – θυμηθείτε πόσο καιρό είχε μείνει το Βέλγιο χωρίς κυβέρνηση. Το κράτος μας δεν γνωρίζει πώς να λειτουργεί χωρίς πολιτική καθοδήγηση. Βλέπεις διευθυντές υπουργείων να κρατούν μία απόφαση στο συρτάρι επειδή δεν κατάφεραν να μιλήσουν με τον υπουργό ή ο υπουργός δεν ήρθε σε επαφή με το Μαξίμου.
Κάπως έτσι, η αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού κατάντησε συνάρτηση της εμπειρίας που διαθέτουν τα αιρετά και μετακλητά στελέχη. Τώρα υπάρχουν στα πράγματα άνθρωποι που κάνουν το αγροτικό τους στη διακυβέρνηση. Αργότερα θα μάθουν, αλλά τότε θα έρθουν άλλοι.
Φυσικά πάνω από όλα, στην κορυφή των προτεραιοτήτων, είναι η επικοινωνιακή αντανάκλαση στην εικόνα της κυβέρνησης. Η έκφραση «αν το κάνουμε αυτό θα μας γαμήσουν» πέφτει στα τραπέζια των συσκέψεων σαν τις σταγόνες του γαλλικού καφέ. Τη μαζεύουν στο τέλος, μαζί με τα ψίχουλα από τα κουλουράκια.
Via : www.protagon.gr
