του Τάσου Παππά
«Αναστέλλονται για έξι μήνες οι πλειστηριασμοί στην Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία (ΕΝΚΛΩ) με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) που υπογράφτηκε την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου. Η εξέλιξη αυτή θα βοηθήσει στην προσπάθεια επαναλειτουργίας της επιχείρησης».
Να και μια καλή είδηση. Η κυβέρνηση έπραξε το αυτονόητο, έστω κι αν κατέφυγε για άλλη μία φορά στη μεθόδευση της ΠΝΠ. Επί χρόνια οι εργαζόμενοι προσπαθούν να αποτρέψουν το μοιραίο και τώρα πήραν ανάσα ζωής.
Η σταθερότητά τους σε ό,τι αφορά την επίτευξη του στόχου, η επιμονή τους να δοκιμάσουν εναλλακτικές μορφές λειτουργίας και κυρίως η ενότητά τους, παρά τις απόπειρες της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων να τους διαιρέσουν, είναι η αποστομωτική απάντηση και σ’ αυτούς που θεωρούν ότι μόνο ο ιδιωτικός τομέας έχει τη λύση στο πρόβλημα της ύφεσης που ταλαιπωρεί τη χώρα, αλλά και σ’ εκείνους που είναι δύσπιστοι (κάποιοι εχθρικοί) απέναντι σε τέτοιου τύπου εγχειρήματα με το σκεπτικό ότι εξωραΐζουν το σύστημα και παραπλανούν τους εργαζόμενους γιατί καλλιεργούν την αυταπάτη ότι με τα μνημόνια πάνω από το κεφάλι μας είναι δυνατόν να οργανωθούν σημαντικές εστίες άμυνας.
Οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες συνιστούν αντιστασιακές πράξεις:
● Αποδεικνύεται στην πράξη ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι διαχείρισης των επιχειρήσεων. Ο συνεταιρισμός και η αυτοδιαχείριση -έννοιες συκοφαντημένες για ευνόητους λόγους από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς- μπορούν να συσπειρώσουν τους ανθρώπους του μόχθου, να τους δώσουν αξιοπρέπεια και προοπτική.
● Καταργούν, έστω και σε μικροκλίμακα, τη βασική αρχή ανάμεσα σε διευθύνοντες και διευθυνόμενους, δηλαδή ανάμεσα σ’ αυτούς που υποτίθεται πως ξέρουν να διοικούν και σ’ αυτούς που είναι προορισμένοι να εκτελούν.
● Στέλνουν το μήνυμα στις οικονομικές ελίτ ότι η χρεοκοπία των επιχειρήσεων, μεθοδευμένη και δόλια σε πολλές περιπτώσεις, είτε για να απαλλαγούν οι ιδιοκτήτες τους από τις υποχρεώσεις τους είτε για να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε άλλες χώρες με μικρότερη φορολογία και χαμηλότερους μισθούς, δεν είναι μια τελεσίδικη κατάσταση. Μπορούν οι εργαζόμενοι να αναλάβουν οι ίδιοι το βάρος, να πετύχουν και το παράδειγμά τους να μεταδοθεί.
● Βγάζουν τους εργαζόμενους από ένα καθεστώς απελπισίας που τους οδηγεί σε ταπεινωτικούς συμβιβασμούς, στη συμφιλίωση με την ελεημοσύνη των επιδομάτων ανεργίας ή σε τυπικές ενέργειες διαμαρτυρίας, οι οποίες είναι μοιραίο να φυλλορροήσουν με την πάρoδο του χρόνου, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, και τους καθιστά πρωταγωνιστές και διαμορφωτές του μέλλοντός τους.
● Υπονομεύουν την κυρίαρχη ηττοπαθή λογική που προκρίνει τις ατομικές λύσεις και πριμοδοτεί μια κουλτούρα παθητικότητας διαχέοντας την αντίληψη ότι αυτή είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων και συνεπώς πρέπει να φροντίζει ο καθένας για τον εαυτό του και να μη νοιάζεται για τους άλλους.
● Ενισχύουν την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων επί του συγκεκριμένου προβλήματος και όχι γενικώς και αορίστως και, εφόσον συνδεθούν με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες των τοπικών κοινωνιών, δημιουργούν μια ευρεία βάση υποστήριξης που θα εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα των συνεταιριστικών και αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων.
Via : www.efsyn.gr
